Η εκλογή προέδρου κι ο pirandello.

«Σταύρος Δήμας». Είπα. «Παρών» είπε ο Pirandello απ’ το άλλο δωμάτιο. «Η διαδικασία θα μας γίνει αυτόματη μ’ αυτές τις επαναλήψεις». «Ναι, αλλά τα κουκιά είναι κουκιά, όσο και να τα μετράς δε βγαίνουν που να χτυπιέσαι». «Εμένα με απασχολεί το μετά». «Εκλογές. Θα γίνουν εκλογές». «Ναι. Πιο μετά εννοώ». «Ποιος ζει - ποιος πεθαίνει μετά». «Δε βλέπω να σε νοιάζει κιόλας». «Δεν είμαι υποψήφιος». «Μιλάω για την Ελλάδα». «Αυτά τα πράγματα είναι προκαθορισμένα, με το να το σκέφτεσαι δεν αλλάζει κάτι». «Ναι μωρέ, ξέρω. Μ’ απασχολεί όμως. Μ’ απασχολεί που είναι σαν να μην υπάρχει αύριο». «Εξαρτάται από ποια μεριά επιλέγεις να είσαι. Εννοώ τους χαμένους ή όχι». «Μα τι λες; Αυτό δεν το επιλέγεις». «Το επιλέγεις. Με τη στάση σου. Με τον τρόπο που το αντιμετωπίζεις». «Δηλαδή τι να κάνει ο κόσμος;» «Ο κόσμος ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει. Ίσως κατά βάθος να γίνεται αυτό που θέλει ο κόσμος». «Δηλαδή προτιμάει ο κόσμος αυτό το χάος; «Θέλει να μην έχει να φάει; Δε σε καταλαβαίνω». «Ναι , ξέρω, είναι λίγο ακραίο». «Είναι παράλογο, δεν είναι ακραίο». «Είναι μεθοδευμένο. Έχουν καταφέρει να σε πείσουν ότι δε μπορείς να κάνεις τίποτα. Και ‘σένα πάνω - κάτω σε βολεύει να μην κάνεις τίποτα, έχεις και επιχειρήματα». «Δε σε πιάνω σήμερα». «Είναι εύκολο να το παίζεις θύμα, το άλλο θέλει κότσια που δεν τα ‘χεις». «Γίνεσαι κυνικός». «Κουταμάρες, τίποτα δε γίνομαι, αυτή είναι η αλήθεια. Είμαι αποτυχημένος και δε μπορώ να κάνω τίποτα, αυτό δεν ακούς συνέχεια;» «Μα έχουμε οικονομική κρίση, δεν υπάρχουν λεφτά, τι να κάνει ο κόσμος;» «Τα ‘χουμε πει αυτά. Δε θέλει να τα κάνει». «Δεν ξέρω. Μπορεί να ‘χεις και δίκιο». «Τι ώρα είναι η ψηφοφορία;» «Ποια ψηφοφορία;» «Αυτή για τον Δήμα». «Δεν ξέρω, το βράδυ». «Και πόσους έχει;» «160 νομίζω». «Δεν ξέρω αν ο κόσμος αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κατάστασης». «Και να την αντιλαμβάνεται τι αλλάζει;» «Τίποτα. Αλλά είναι ένα ερώτημα». «Το θέμα είναι οι άλλοι να ‘χουν ένα πρόγραμμα, μην πάμε σαν το σκυλί στο αμπέλι». «»Εγώ βλέπω πως η εκλογή του Τσίπρα θα μπορούσε να ‘ναι μεγάλη ευκαιρία για την Ευρώπη, να εναντιωθεί όλη η Ευρώπη στο Τραπεζικό σύστημα. Αλλιώς…» «Αλλιώς τι;» «Αλλιώς πάμε χαμένοι, όλοι παρέα. Και θα μείνουν μόνο οι πολιτικοί να παίζουν παιχνιδάκια και να τσεπώνουν ό,τι υπάρχει ή ό,τι απομένει. Όλοι οι άλλοι φούντο». «Έπρεπε να γίνουμε πολιτικοί, αυτό κατάλαβα». «Ναι. Το κατάλαβες αργά βέβαια». «Λοιπόν» είπα, «πάμε;» «Πάμε. Τι θα κάνουμε σήμερα;» «Θα δεις».