Η "πρώτη" μέρα κι ο pirandello.

«Για πού το ‘βαλες;» «Δε σου είπα ότι πιάνω δουλειά;» «Μου το ‘πες. Αλλά δεν περίμενα πως θα το έκανες εδώ και τώρα». «Όσο κάθομαι εδώ δε βγαίνει τίποτα. Και θέλω να τη βγάλω αυτή τη δουλειά… όσο είναι καιρός». «Τι εννοείς;» «Όλα παίζονται. Μπορεί να μπουκάρουν οι Τούρκοι, μπορεί να κάνουν ανακεφαλαίωση οι τράπεζες, μπορεί να πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει, δεν ξέρεις τι γίνεται». «Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει». «Αυτό λέω κι εγώ. Και εγώ τώρα πρέπει να κάνω αυτό. Μετά βλέπουμε». «Δε θα πάρεις χρώματα; Μ’ άδεια χέρια θα πας;» «Θα πάρω αυτά που χρειάζομαι». «Ένα κοπίδι. Ένα μέτρο και μια σπάτουλα. Αυτά;» «Αυτά. Για αρχή». «Εγώ πάντως προσφέρθηκα». «Το ξέρω, σ’ ευχαριστώ. Αλλά καλύτερα να πάω μόνος μου, δε θέλω παρέα». «Θα κατεβάσεις και τα σακάκια;» «Μπορεί. Πρέπει να βρω πρώτα ένα κλειδί». «Γαλλικό;» «Κανονικό, η πόρτα του εργαστηρίου είναι κλειδωμένη και έχασα το κλειδί». «Και πώς θα μπεις;» «Αν χρειαστεί θα φέρω κλειδαρά». «Θα διαρρήξεις δηλαδή το σπίτι σου;» «Έχω κλειδιά του σπιτιού, του εργαστηρίου δεν έχω. Είχα βλέπεις έμπνευση». «Θα έρθει κι ο φίλος σου; Αυτός που μου είπες πως θα σε βοηθήσει;» «Άλλη μέρα. Σήμερα θα πάω μόνος μου». «Είμαι πολύ περίεργος αν θα βγει τίποτα απ’ όλο αυτό». «Κι εγώ». «Δεν έχεις αγωνία;» «Κάποια αγωνία έχω. Αλλά άμα είμαι εκεί το ξεχνάω». «Θα κάνεις και τελάρα;» «Δεν ξέρω τι ακριβώς θα κάνω, ό,τι προκύψει». «Δεν είπες πως ενδιαφέρεται κάποια κοπέλα για το σπίτι;» «Αυτό είναι ανεξάρτητο». «Δε θα της πεις να το δει;» «Θα της πω. Όταν έρθει η ώρα». «Ναι… αλλά…» «Θα της πω. Σύντομα». «Κι αν το θέλει; Αν το αγοράσει;» «Αυτά παίρνουν χρόνο έτσι κι αλλιώς. Και άσε να το δει πρώτα, ύστερα το συζητάμε». «Φεύγεις;» «Ήρθε το αυτοκίνητο». «Καφέ πήρες; Τσιγάρα;» «Πήρα απ’ όλα. Έφυγα». «Αν θες τίποτα τηλεφώνησε». «Εντάξει. Αν χρειαστώ κάτι. Γεια». «Γεια. Εγώ εδώ θα ‘μαι…». «Ξέρω. Αν σε θέλω θα σου πω, γεια». «Πάντως εγώ θα καθόμουν ήσυχα - ήσυχα…».