Το "φαίνεσθαι" κι ο pirandello.

"Είδες αυτό για τη Γαλλία;" ρώτησα. "Εγώ πιστεύω ότι οι τζιχαντιστές είναι αμερικανικός δάκτυλος. Για να κάνουν τον πόλεμο που θέλουν". "Μπορεί. Μπορεί να είναι κι αυτονομιστές όμως". "Μπορεί. Αλλά και το ότι σκοτώνει συνέχεια αφροαμερικανούς η αστυνομία είναι τυχαίο; Δε νομίζω". "Όντως. Παγκοσμίως γίνονται διάφορα "απερίσκεπτα" πράγματα". "Πάντως αν αυτό το πράγμα εξαπλωθεί κι άλλο θα τρέχουν και δε θα φτάνουν, είναι φανατικοί όλοι αυτοί. Και δε χαμπαριάζουν, τα δίνουν όλα". "Θρησκευτικό μένος". Ναι. Αλλά από κάπου κατευθύνεται όλο αυτό". "Δηλαδή λες CIA". "Δεν ξέρω. Αλλά μου φαίνεται πιθανό". "Κι αν δεν είναι;" "Τότε είναι χειρότερο γιατί δε θα 'χει σταματημό". "Λένε ότι απ' αυτή την ιστορία βγαίνει ευνοημένη η Λεπέν". "Ναι. Αλλά αυτό το θεωρώ μικροπολιτική. Ενώ εδώ έχουμε να κάνουμε μ' ένα τεράστιο ζήτημα". "Φρουρείται λέει όλο το Παρίσι". "Ε, και; Λες να τους φοβηθούν; Αν σκοπός σου είναι να σκοτώσεις με τον τρόπο που το κάνουν αυτοί τους βολεύει μπορώ να σου πω". "Τους έδωσαν βήμα όμως κι οι δημοσιογράφοι, αφού ξέρουν ότι τους πειράζει". "Φαντάζομαι ότι δεν το περίμεναν". "Φυσικά δεν τους περίμεναν. Αν τους περίμεναν δε θα 'γραφαν τίποτα". "Ενώ τώρα θα φοβούνται λες;" "Τώρα είναι στη μέση, πρέπει να δείξουν ότι εμμένουν στις θέσεις τους. Αλλά η καρδούλα τους θα το ξέρει". "Εσύ τι θα έκανες αν ήσουνα κράτος;" "Φωτιά στα μπατζάκια μου αν ήμουνα κράτος. Θα έκανα κάτι πρωτοποριακό μάλλον... θα επέβαλα τη μπούρκα ας πούμε, από αύριο όλοι με μπούρκα, να μην ξέρης ποιος είναι ποιος". "Δεν ακούγεται κακό. Είναι ζεστή όμως η μπούρκα;" "Φοράς από μέσα ό,τι άλλο θες. Η ουσία εδώ είναι το φαίνεσθαι".