Η "κάλπικη λίρα" κι ο pirandello.

"Πού πήγαν εκείνα τα ωραία χρόνια που είχαμε τόσα να κάνουμε, μου λες;" "Πέρασαν. Πρέπει να συμβιβαστούμε με τα νέα δεδομένα". "Και ποια είναι αυτά; Το ότι φαλιρίσαμε;" "Και αυτό. Κυρίως όμως ότι όλα αυτά που ξέραμε τέλειωσαν". "Και πώς συνεχίζουμε;" "Αυτό λέω, ότι δεν υπάρχει καμιά συνέχεια, σε τίποτα". "Είμαστε δηλαδή ένα νέο είδος ανθρώπων;" "Όχι, εμείς είμαστε το παλιό. Νέο είδος θα 'ναι εκείνο που θα 'ρθει". "Και πώς θα 'ναι; Με κεραίες;" "Όχι. Με iphone". "Δηλαδή υπάλληλοι". "Μηχανές. Προγραμματισμένοι. Τόσο το λάδι - τόσο το ξύδι". "Αυτή θα 'ναι η κατάληξη; Εκεί οδηγηθήκαμε απ' τον Μάη;" "Εκεί οδηγηθήκαμε απ' τις Τράπεζες. Βάλαμε τα χεράκια μας..." "Και βγάλαμε τα ματάκια μας. Και πώς άρχισε όλο αυτό;" "Απ' την κάλπικη λίρα, απ' τον αόμματο". "Απ' την κάλπικη λίρα;" "Ναι".