Ο Προυντόν, η μία, η άλλη κι ο pirandello.

"Είχα και βαφτίσια χθες μεταξύ άλλων, τις κολώνες μου". "Είναι κι αυτές δίδυμα, δεν είναι;" "Ναι". "Και πώς τις έβγαλες;" "Η μία και η άλλη". "Κανείς δε θα το καταλάβει". "Δεν πειράζει, εμένα μ' αρέσει". "Είσαι εγωιστής εκτός όλων των άλλων. Υποτίθεται ότι η τέχνη είναι για όλον τον κόσμο". "Κι εγώ έτσι νόμιζα κάποτε. Μέχρι που βεβαιώθηκα ότι δεν είναι, η τέχνη είναι προσωπική υπόθεση". "Πάω στοίχημα όλα τα ψιλά που 'χω στην τσέπη πως έχεις άδικο, η τέχνη ανήκει σ' όλον τον κόσμο". "Από που προκύπτει αυτό; Πας δηλαδή στο Λούβρο και λες τυλίξτε μου τη Νίκη της Σαμοθράκης γιατί μου ανήκει;" "Εννοώ πως είναι πνευματική κληρονομιά". "Κι εγώ εννοώ πως όλα αυτά είναι μπούρδες και ότι δεν σου ανήκει τίποτα. Κι αν δε πιστεύεις πήγαινε να διαβάσεις Προυντόν". "Τι δουλειά έχει τώρα ο Προυντόν;" "Ο Προυντόν είναι πολύ επίκαιρος, δεν το 'ξερες;" "Εδώ μιλάμε για τέχνη". "Εδώ μιλάμε για δικαιοδοσία. Κι αυτά τα έργα είναι δικά μου. Και τα ονομάζω έτσι που θέλω εγώ". "Καλά δε σε διαπνέει κανένα ανώτερο πράγμα; "Όχι, δεν τα πάω καλά με την ανωτερότητα". "Μα δε μπορείς να τα διαγράφεις όλα, υποτίθεται πως είσαι καλλιτέχνης, πνευματικός άνθρωπος". "Πνευματικός άνθρωπος είσαι εσύ. Εγώ είμαι ακόμα εδώ, χθες είχα μάλιστα και τα γενέθλιά μου". "Το πας αλλού. Πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που ασχολείται με το πνεύμα, οι συγγραφείς, οι ζωγράφοι..." "Ναι. Έλα ντε όμως που κανέναν δεν τον ενδιαφέρει αυτό". "Δεν έχει σημασία, ο καλλιτέχνης ζει μέσα απ' αυτή την πνευματικότητα". "Κουταμάρες. Ο καλλιτέχνης δε διαφέρει από κανέναν άλλον, ζει εδώ, σ' αυτόν τον δρόμο. Κι αυτός ο δρόμος έχει ένα όνομα κι ένα νούμερο". "Μα δε λέω ότι ζει στα σύννεφα. Αλλά η ενασχόλησή του είναι πνευματική, είναι αλλού". "Ναι αλλά το έργο του είναι εδώ, διέπεται από κανόνες, δεν είναι μια αφηρημένη σκέψη". "Και μέσα σ' αυτούς τους κανόνες λέει ότι η τέχνη ανήκει σ' όλον τον κόσμο". "Δεν ξέρω τι λέει, ξέρω μόνο ότι ανήκει σε 'μένα... και νομίζω για πάντα". "Ακόμα κι αν το αγοράσω;" "Αγοράζεις μόνο την παράσταση. Το έργο θα φέρει πάντα τη δική μου υπογραφή". "Ναι. Αλλά άμα το αγοράσω μπορώ να το κάνω ό,τι θέλω, να το κρεμάσω στον τοίχο ανάποδα, να το κόψω κομματάκια και να το πετάξω στα σκουπίδια... ό,τι θέλω το κάνω". "Φυσικά. Αλλά δε μπορείς να αφαιρέσεις την πατρότητα, θα είναι δικό μου. Κι αν καταστραφεί, καταστράφηκε". "Αν δεν κάνω λάθος μιλούσαμε για τα ονόματα". "Μιλούσαμε. Αλλά όλα αυτά είναι πολύ ρευστά... σε ποιον ανήκει το έργο, τι πάει να πει τέχνη, τι πάει να πει καλλιτέχνης, ποιος τα αποφασίζει αυτά... έτσι μ' αρέσει - έτσι τις λέω".