Ο Μπιγκίντιοτ κι ο Pirandello.

«Τι κάνεις πάνω στη σκάλα;» τον ρώτησα, «εσύ θα το φτιάξεις;» «Καλύτερα να το φτιάξω εγώ παρά να κυνηγάω από πίσω εκείνον τον ηλίθιο» μου είπε, «μου ’χει χαλάσει ένα σωρό πράγματα». «Μα είναι καλός στη δουλειά του» είπα εγώ. «Αν ήμουν κομικογράφος θα είχα εφεύρει τον Μπιγκίντιοτ» είπε ο Pirandello. «Είναι αδύνατος, ολίγον ραχιτικός απ’ το σκύψιμο. Τρέχει όλη μέρα να προλάβει τις υποχρεώσεις του, αδιαμαρτύρητα, δεν του κόβει όμως κι οι μισές απ’ τις δουλειές που κάνει είναι για πέταμα. Έχει και άποψη. Μόνον που αυτή τυχαίνει να συμπίπτει με τις απόψεις του εκάστοτε εργοδότη του. Είναι θλιβερός τύπος έτσι ηλίθιος που είναι αλλά τι να τον κάνεις, να τον λουστείς;» «Κάνε τα στραβά μάτια» του είπα, «να τον έχεις για τις χοντροδουλειές». «Για τίποτα δεν είναι ικανός» είπε ο Pirandello. «Η μόνη δουλειά που ξέρει καλά είναι να σε τρελάνει». «Τότε να του πεις να μην ξανάρθει». «Δεν είσαι καλά» έκανε, «ίσα - ίσα θα του πω να έρχεται και Τετάρτη και Πέμπτη. Έτσι θα μπορέσω να γράψω και ’κείνο το σύγγραμμα περί ηλιθίων που σκέφτομαι». «Τι θα ’ναι αυτό πάλι;» «Ο Μπιγκίντιοτ είναι ο λόγος που δεν μπορεί να ορθοποδήσει αυτή η χώρα» είπε ο Pirandello, «είμαι απόλυτα σίγουρος». «Και τι θα γίνει άμα το γράψεις, τι θα αλλάξει;» «Μπορεί να βρεθεί ένας χριστιανός να κάνει ένα προγκρόμ ηλιθίων και ν’ απαλλαγούμε απ’ αυτή τη λαίλαπα… αλλιώς πάμε χαμένοι» πρόσθεσε. «Να κάνει δηλαδή τι;» ρώτησα, «να τους στειρώσει;» «Καθόλου κακή ιδέα» είπε ο Pirandello, «θα τη συμπεριλάβω». «Μα… μα αυτό είναι απάνθρωπο». «Όχι» έκανε. «Απάνθρωπο είναι να τους συναναστρέφεσαι όλους αυτούς και να κάνεις ότι δεν τρέχει τίποτα, το άλλο είναι εξέλιξη». «Μα την ευγονία την οραματίστηκε πρώτος ο Χίτλερ» είπα, «πώς είναι δυνατόν να σκέφτεσαι τέτοια πράγματα;» «Αναγκάζομαι» είπε και κατέβηκε επιτέλους από τη σκάλα, «δεν μπορείς να φανταστείς πόσα πράγματα μου κατέστρεψε, τίποτα δεν αφήνει όρθιο». «Αυτός δεν είναι λόγος να τον στειρώσεις, διώξε τον». «Άμα τον διώξω θα πάει αλλού να καταστρέφει πράγματα» μου είπε, «θα τον έχω υπό περιορισμό, τέσσερις φορές τη βδομάδα, είμαι κάτι σαν ευεργέτης». Δεν είχε και πολύ άδικο εδώ που τα λέμε, εσώκλειστος θα ήταν καλύτερα.