"πείνα" του pirandello

«Αυτή τη στιγμή πεινάω. Και δε μπορώ να σκεφτώ οτιδήποτε άλλο», δήλωσε ο Pirandello.
«Μπορείς να κάνεις υπομονή», είπα εγώ, «θα φάμε σε λίγο».
«Αυτό το σε λίγο είναι που μ’ ανησυχεί», είπε ο Pirandello, «μου θυμίζει τις υποσχέσεις της κυβέρνησης, φάτε μάτια, ψάρια».
«Δεν έχεις λόγους να μ’ αμφισβητείς», είπα, «δεν έμεινες ποτέ χωρίς φαγητό».
«Ναι», είπε αυτός, «αλλά για όλα υπάρχει πάντα μία αρχή… θα μπορούσαμε θαυμάσια να σταματήσουμε να τρώμε από σήμερα».
«Παραλογίζεσαι τώρα, τι νόημα θα είχε αυτό;»
«Κανένα. Αλλά θα μπορούσε να είναι στο πλαίσιο κάποιας εκμάθησης».
«Ξέρεις ότι πάσχεις από φοβίες;»
«Φυσικά. Ποιος δεν έχει φοβίες;»
«Ναι. Αλλά το να φοβάσαι πως θα μείνεις ξαφνικά χωρίς φαγητό είναι ανόητη φοβία».
«Το φαγητό είναι βασικό, δε ζει κανείς χωρίς φαγητό».
«Τέλος πάντων, δε διατρέχεις προς το παρόν τέτοιο κίνδυνο».
«Καλομελέτα κι έρχεται», έκανε ο Pirandello.
Και δίχως να το θέλω, άρχισα κι εγώ να το σκέφτομαι.



.