"ανάκαμψη" του pirandello

Αποκτήσαμε δυο νέους αναγνώστες», είπε ο Pirandello. «Εντάξει», είπα. «Κάποτε θα γινόταν κι αυτό». «Αυτό σημαίνει πως μπήκαμε σε τροχιά ανάκαμψης», είπε εκείνος. «Είδες που το έλεγε ο Σαμαράς;» Εγώ αν δε δω λεφτά να τρέχουν στον δρόμο, δεν πιστεύω λέξη», έκανα. «Και δυο αναγνώστες δεν είναι ανάκαμψη». «Είναι πρόοδος. Δεν είναι γεωμετρική αλλά είναι μια πρόοδος». «Εντυπωσιάζεσαι πολύ από τέτοια πράγματα». Όχι ακριβώς», είπε ο Pirandello. «Θα ‘λεγα πως δεν εντυπωσιάζομαι καθόλου. Αλλά να βρίσκεις κάποιον να θέλει να σε διαβάζει δεν είναι και λίγο… μπορεί να ήθελα πολύ περισσότερους. Αλλά είναι η κρίση». «Ανοησίες. Το να πατάει κάποιος ένα κουμπί δε σημαίνει ότι σε διαβάζει. Περνάει τη ώρα του, αντί να πηγαίνει σινεμά, αντί να διαβάζει εφημερίδα». «Γιατί είσαι πάντα έτσι αντιδραστικός; Ζηλεύεις;» Να ζηλεύω τι; Εγώ άλλωστε είμαι εργαζόμενος εδώ. Και μάλιστα απλήρωτος». «Γιατί δεν απεργείς; Γιατί δε διεκδικείς τα δικαιώματά σου όπως οι άλλοι;» «Οι άλλοι είναι οργανωμένοι. Και επιπλέον ξέρω ότι δεν έχεις. Με τι θα με πληρώσεις;» «Με δόξα», είπε ο Pirandello. «Είναι καιρός να στραφούμε σε άλλες αξίες, οι Ολυμπιονίκες έπαιρναν έναν κλάδο ελιάς». «Αυτοί δεν είχαν να πληρώσουν ΔΕΗ, να βάλουν πετρέλαιο…» «Αυτό εννοώ άλλες αξίες. Ζωή στο ύπαιθρο, κυνήγι, ψάρεμα… τέτοια». Και λέγοντας αυτά πήγε κι έφερε δυο καλάμια. «Πάμε», είπε. «Απόψε άκουσα πως θα ‘χει ψάρι». «Είσαι σίγουρος;», τον ρώτησα όταν ρίξαμε τις πετονιές. «Όχι», είπε. «Αλλά έχεις καμιά καλύτερη ιδέα να κάνουμε;»