Τα νιαουρίσματα κι ο pirandello.

«Γρήγορα» φώναξε ο pirandello εισβάλοντας σαν σίφουνας στο δωμάτιο, «φόρεσε αυτό». «Τι είναι αυτό;» ρώτησα βλακωδώς γιατί φαινόταν τι ήταν, ένα γερμανικό κράνος. «Γιατί να το βάλω;» «Γίνεται χαμός εκεί έξω, δεν ακούς;» Άκουγα. Αλλά δεν ήξερα τι είναι. «Τι είναι;» ρώτησα και καλού - κακού το φόρεσα. «Γάτες» είπε ο Pirandello, «έχουν τρελαθεί». «Και γιατί πρέπει να φοράμε κράνη;» «Ποτέ δεν ξέρεις, είναι σε οργασμό». «Και θα μας σώσουν τα κράνη; Είσαι παλαβός;» «Σωστά» είπε ο Pirandello κι έβγαλε το κράνος του. Ύστερα το ‘βαλε στο πάτωμα κι έκατσε από πάνω. «Τι κοιτάς; Ρώτησε. «Έτσι έκανε κι η Φαλάτσι στο Βιετνάμ, λες να μην ήξερε;»