Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Ο ολιγαρκής pirandello

«Το κυριότερο χαρακτηριστικό μας πρέπει να είναι η μικροψυχία», είπα. «Είναι προσωπικό μου συμπέρασμα αυτό βέβαια. Δεύτερο στη σειρά έρχεται η βλακεία και ακολουθεί η αδιαφορία, η ευθυνοφοβία και άλλα. Και μπορεί η λίστα να είναι διαφορετική, ή λιγότερο σημαντική από άλλες αλλά αυτή η κατάταξη δικαιολογεί πολλά πράγματα». «Ο κόσμος μικραίνει όταν τον βλέπεις σύμφωνα με τις δικές σου προσλαμβάνουσες», είπε ο pirandello. «Εγώ θα μπορούσα να φτιάξω άλλη λίστα κι ο άλλος άλλη, δε λένε τίποτα αυτές οι λίστες». «Μπορείς να πεις το ίδιο πράγμα αλλιώς, ή ν’ αλλάξεις τη σειρά αλλά στην ουσία θα λες το ίδιο», είπα, «εξαρτάται απ’ την ώρα που κάνεις τη δήλωση». «Και τι βγαίνει μ’ αυτές τις δηλώσεις; Αν λες πως απευθύνεσαι σε μικρόψυχους ή βλάκες…» «Δεν προσδιόρισα σε ποιους απευθύνομαι». «Απευθύνεσαι θες - δε θες σε κάποιους. Και αυτοί οι κάποιοι είναι ορισμένοι». «Αναφέρομαι σίγουρα και σε κάποιους αλλά η διαπίστωση είναι γενική, δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα». «Δεν καταλαβαίνω γιατί ασχολείσαι. Εννοώ με τους βλάκες. Ή μ’ αυτούς τους μικρόψυχους». «Ναι, είναι κουταμάρα μου. Παρ’ όλα αυτά η ζωή θα ήταν αρκετά διαφορετική αν…» «Η ζωή δεν είναι υποθετική, είναι αυτή που είναι. Όλα τα άλλα είναι περιττολογίες». «Ναι, μάλλον», είπα, «προφανώς. Αλλά χωρίς αυτές τις περιττολογίες τι μένει;» «Μένει κάτι σαν το κρασί. Ένα άδειο μπουκάλι κι ένα κεφάλι καζάνι. Και φυσικά μια ωραία βραδιά, δεν είναι αρκετό;»