Η φυτολογία κι ο Pirandello

Πρέπει να τσαλαπατήσεις οτιδήποτε μέσα σου για να πετύχεις ακόμα και κάτι που αργότερα μπορεί και να μοιάζει πραγματικά ασήμαντο, δεν είναι γελοίο Εξαρτάται από το σε τι αναφέρεσαι. Αναφέρομαι στις αποτιμήσεις. Ναι αλλά πιθανόν και οι ίδιες οι αποτιμήσεις να είναι γελοίες. Ακόμα χειρότερα. Γιατί δεν παίρνεις τα πράματα απλώς όπως έρχονται; Το προσπαθώ αλλά δεν είναι εύκολο. Δεν απασχολείς το μυαλό σου αρκετά με άλλα πράγματα, γι’ αυτό. Υποτίθεται ότι οι αποτιμήσεις σε βελτιώνουν. Και η βροχή ευνοεί τα φυτά αλλά δεν το σχολιάζουν. Μπορεί να το σχολιάζουν και να μην το αντιλαμβανόμαστε. Ναι αλλά κι αυτό είναι με ανθρώπινα κριτήρια. Μα δεν είμαι υπεράνθρωπος. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια σκοπιμότητα όμως. Γιατί πάντα καταλήγουμε να συζητάμε κάτι άλλο απ’ αυτό που σου λέω; Γιατί αυτά που λες δεν σηκώνουν συζήτηση. Αυτό τώρα είναι υπεκφυγή. Δεν υπεκφεύγω, απλώς δεν έχω τι να σου πω, αν νομίζεις ότι τα πράγματα που κάνεις μπορεί να μην έχουν αξία γιατί τα κάνεις; Δεν ξέρω. κι εγώ αναρωτιέμαι. Θα μπορούσες να αναρωτηθείς για κάτι άλλο. Μπορεί να είμαι εμμονικός. Ή να έχεις τάση σε σοφιστείες. Λες να είναι κακό αυτό; Δεν νομίζω. Για να είναι κακό κάτι πρέπει να βλάπτει και κάποιον. Και στην περίπτωσή μου; Μπορεί και να σε βλάπτει. Αλλά μπορεί και να σου κάνει καλό. Και πώς θα το ξέρω αυτό; Με φυτολογικούς όρους μπορεί ν’ αρχίσεις να μαραζώνεις οπότε θα είναι κακό. Ή ν’ ανθίσεις οπότε θα είναι καλό.

Η επικαιρότητα κι ο Pirandello

Επίκαιρος είσαι όταν είσαι μέσα στα πράγματα, όχι όταν τα βλέπεις στις ειδήσεις στον καναπέ. Τότε είσαι μια ξεμωραμένη μούμια που παρακολουθεί σαπουνόπερες και καλά θα ’κανες να του δίνεις. Δηλαδή εσύ νομίζεις ότι είσαι επίκαιρος; Όχι. Αλλά ασχολούμαι. Μα δεν πας ποτέ πουθενά, με τι ασχολείσαι; Εκφράζομαι. Μα αυτό είναι μεταποίηση, δεν είναι επικαιρότητα. Ναι. Με τι διαφορά ότι εγώ κάνω κάτι… μεταποιήσεις έστω. Υπαινίσσεσαι ότι εγώ δεν κάνω τίποτα; Γιατί, κάνεις; Δεν κάνω; Όχι. Κάθεσαι μόνον πάνω απ’ το κεφάλι μου και μ’ επικρίνεις. Αντιπροσωπεύω την κοινή γνώμη όμως.

Η Ε.Φ ο Καζαντζίδης κι ο Pirandello

Εκτός απ’ το να ξενιτευτείς τι άλλο θα ήθελες; Θα ήθελα πολύ επίσης να είμαι ανδροειδές και να ’χω στη δούλεψή μου ένα πράσινο καναρίνι με μπαταρίες. Δεν θα με πείραζε ακόμα κι αν ήταν ερμαφρόδιτο. Τι μπαταρίες; Αλκαλικές. Αυτά τα πουλάκια κάνουν το κλουβί τους χάλια, γιατί δεν παίρνεις έναν σκύλο; Γιατί τα σκυλιά δεν τραγουδάνε. Γιατί καναρίνι τότε κι όχι έναν κορυδαλλό; Είναι σπάνιοι οι κορυδαλλοί. Ενώ τα πράσινα καναρίνια δεν είναι; Εξέφρασα μια επιθυμία, δεν είπα ότι θα πάρω. Και γιατί ανδροειδές; Γιατί έχουν κάποιες συγκεκριμένες προδιαγραφές. Είσαι σε φάση επιστημονικοφαντασίας; Είμαι σε φάση φευγιού γενικώς. Και γιατί δεν φεύγεις; Γιατί έχω πράγματα που με κρατάνε εδώ. Ενώ τα ανδροειδή δεν έχουν; Τα ανδροειδή δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Πώς το ξέρεις; Γιατί είναι κατά το ήμισυ μηχανές. Και το άλλο μισό; Δεν έχει επιθυμίες; Έχει. Αλλά είναι κι αυτές τεχνικές. Και σ’ αρέσει αυτό το πράγμα; Δεν ξέρω. Δεν μ’ αρέσει αυτό που κάνω εδώ. Γιατί δεν γίνεσαι ψαράς τότε; Να τραγουδάς στη βάρκα όπως έκανε ο Καζαντζίδης; Τι σχέση έχει τώρα ο Καζαντζίδης; Τραγουδούσε κι αυτός για την ξενιτιά. Και ήταν συνέχεια δυσαρεστημένος. Λες; Λέω.

Οι βαλίτσες κι ο Pirandello

Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να ξεχνάνε οι άνθρωποι τις βαλίτσες τους στα αεροδρόμια. Μπορεί να τις αφήνουν επίτηδες. Για ποιο λόγο; Να τους είναι βάρος και να θέλουν να τις ξεφορτωθούν. Έλα τώρα, αυτό δεν στέκει. Το ξέρω. Τις αφήνουν γιατί είναι αφηρημένοι. Αλλά εγώ θα προτιμούσα το άλλο. Γιατί; Γιατί είναι ωραίος τρόπος να ξεφορτώνεσαι τον προηγούμενό σου εαυτό και να γίνεσαι ξαφνικά κάποιος άλλος. Αφήνοντας δυο παντελόνια στο αεροδρόμιο; Μπορεί να το κάνουν ασυνείδητα. Ή να ’ναι δείγμα Αλτσχάιμερ. Δείγμα είναι οπωσδήποτε. Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουν του τι.

Όταν ο Pirandello δεν κοιμάται καλά

Τι τρέχει; Θα πάμε για κυνήγι; Όχι, δεν είχα ύπνο. Γιατί δεν παίρνεις ένα χάπι; Αυτά τα χάπια είναι γι’ αυτούς που δεν κοιμούνται καθόλου, εγώ κοιμάμαι. Κοιμάσαι. Αλλά λάθος ώρες. Και μετά ξαγρυπνάς και ξυπνάς και μας. Δεν το κάνω επίτηδες, έτσι μου βγαίνει. Κι εγώ τι φταίω; Δεν είπα ότι φταις εσύ. Μην τα λες όπως θες, ρωτάω τι φταίω και με ξυπνάς. Και εγώ σου ζήτησα συγγνώμη, τι άλλο να κάνω; Να μ’ αφήσεις να κοιμηθώ. Και πότε ζήτησες συγγνώμη; Σου είπα ότι δεν το κάνω επίτηδες, τι άλλο να πω; Ορίστε. Μ’ αυτά και με ’κείνα με ξύπνησες, τι κατάλαβες; Τίποτα. Είναι δυνατόν να ’χει κουνούπια τέτοιο καιρό; Θα ’χει τελειώσει το μηχανάκι. Γιατί δεν βάζουμε εκείνα τα παλιά τα κατόλ; Με ξύπνησες τέσσερις το πρωί να με ρωτήσεις γιατί δεν βάζουμε κατόλ; Το ’φερε η κουβέντα. Γιατί δεν φτιάχνεις τουλάχιστον έναν καφέ; Γιατί δεν τον κάνεις εσύ; Αφού ξύπνησες που ξύπνησες. Με ξύπνησες να σου φτιάξω καφέ; Δεν θα φτιάξεις για μένα, για μας θα τον φτιάξεις. Να πας να τον φτιάξεις μόνος σου. Εσύ δεν λες ότι φτιάχνω χάλια καφέ; Θεέ μου η μουρμούρα σου. Που πας; Να σου φτιάξω έναν ρημαδοκαφέ. Δεν θέλω να σε βάζω σε κόπο. Δεν θες αλλά με ξυπνάς να σου φτιάξω καφέ. Ο καφές με ηρεμεί. Ηρεμεί εσένα κι εκνευρίζει εμένα. Πολλοί άνθρωποι νευριάζουν με τον καφέ. Εγώ πάλι τίποτα. Είναι επειδή κοιμάσαι κανονικά, για ρώτα και μας.

Η documenta κι ο Pirandello

Είναι ανακουφιστικό να μιλάς με κάποιον που καταλαβαίνει απ’ τη δουλειά αλλά τι λέγατε τόσες ώρες; Μπούρδες. Για την documenta και τέτοια. Περί ανέμων και υδάτων. Καλό δεν είναι αυτό; Δεν ξελαφρώνεις; Ναι, βέβαια. Δηλαδή όλα καλά. Ναι, καλά… τι καλά δηλαδή… τέλος πάντων. Με τίποτα δεν είσαι ευχαριστημένος. Ναι μωρέ καλά ήταν. Αλλά ταυτόχρονα είναι σαν να σκαλίζεις σκατά. Μια χαρά θεσμός δεν είναι; Όλα αυτά είναι πολύ θεωρητικά… η σημασία της τέχνης, τα νέα ρεύματα… για ποιον γίνονται δεν ξέρω, ποιον αφορούν. Μια μερίδα που ασχολείται μ’ αυτά, τι ποιον αφορούν; Για ποιον γίνεται η τέχνη; Αυτό ακριβώς, εγώ που ξέρω υποτίθεται το λέω σε σένα που ξέρεις και το ανακυκλώνουμε. Τελικά όμως δεν πάει πουθενά, δεν γίνεται δημόσιο αγαθό, είναι κάτι από μας για μας. Μα τόσος κόσμος την είδε. Ναι αλλά η τέχνη πρέπει να διαμορφώνει από κάτω, να σκέφτεσαι αλλιώς… κάπως να επιδρά. Δεν γίνεται να γίνουν όλοι καλλιτέχνες. Αυτό ακριβώς. Όλα αυτά είναι λίγο - πολύ διακοσμητικά, πολύ δήθεν. Τα βλέπουν, λένε ότι πήγανε και πάπαλα. Τι άλλο έπρεπε να γίνει δηλαδή; Δεν ξέρω, πολλά. Δεν είναι η τέχνη το παν. Το ξέρω. Αφού το ξέρεις γιατί δυσανασχετείς; Να, αυτά λέγαμε, αναλύσεις επί αναλύσεων και μετά γεια σας, αυτό είναι η τέχνη; Δεν ξέρω, μπορεί να ’ναι κι αυτό. Και άλλα πολλά. Ή τίποτα. Μπορεί να είναι κάτι σαν την άνοιξη ή να μην έχει καν νόημα… δεν ξέρω, πραγματικά.

Το επιχειρείν κι ο Pirandello

Αφού το κοίταξε για μια στιγμή, έξυσε το κεφάλι του και πέταξε τελικά και το άλμπουμ. Από πάνω στρίμωξε ένα ζευγάρι αρβύλες που είχε να βάλει χρόνια, τριμμένα εσώρουχα, μπλουζάκια που έπιαναν απλώς χώρο στην ντουλάπα του, ένα σχισμένο φωτιστικό που αναγκάστηκε να του τσακίσει τις αρθρώσεις, τρία - τέσσερα παντελόνια από διάφορες περιόδους που δεν ήξερε γιατί κράταγε, κάτι κασκέτα που είχε ποιος ξέρει από πότε, κάτι φρικαλέα ενθύμια ταξιδιού κι ό,τι άλλο έβρισκε μπροστά του και του φαινόταν άχρηστο, έτσι που η σκουπιδοσακούλα έγινε ασήκωτη. Μετά την έπιασε με τα δυο του χέρια και την έσυρε στον διάδρομο μέχρι την εξώπορτα, όπως είχε κάνει και πριν που την έσερνε από δωμάτιο σε δωμάτιο. Την ίδια ώρα εγώ κατέβαζα τα φωτιστικά τραβολογώντας τα ανεβοκατεβαίνοντας μια τεράστια σκάλα, μόνωνα τα καλώδια και βίδωνα ντουί με κάτι 25άρες λάμπες που απλώς έφεγγαν. Πριν είχα κατεβάσει κουρτίνες κι είχα ξεμοντάρει το κρεβάτι, το πλυντήριο κι είχα αδειάσει και βγάλει ήδη απ’ την πρίζα το ψυγείο, είχα βάλει τα κουζινικά σε κούτες και έψαχνα να βρω ηλεκτρολόγο ν’ αποσυνδέσει την κουζίνα που ’χα αφήσει τελευταία. Εννοείται ότι όλα τα ρούχα ήταν ήδη ή σε βαλίτσες ή σε κούτες κι όλα αυτά ήταν αραδιασμένα κατά μήκος του τοίχου του σαλονιού, έστριβαν στον διάδρομο κι έφταναν ως την πόρτα ενώ αντικριστά είχαμε αραδιάσει όλα τα έπιπλα με τις καρέκλες στη σειρά σαν σε πάλκο. Σαν καράβι έτοιμο να φύγει είπα και κάθισα να ξαποστάσω. Καλή δουλειά είπε ο Pirandello και μου έδωσε τσιγάρο, με μέλλον. Εμείς πόσα θα πάρουμε; Θα μας πει ο Σαλίμ. Ποιος είναι ο Σαλίμ; Εκείνος ο ψηλός. Δικό του είναι το φορτηγό; Έχει καμιά δεκαριά τέτοια. Οικοσκευές, σ’ όλα τα Βαλκάνια, επιχειρηματίας. Και δεν τους πιάνουν; Ποιος να τους πιάσει; Ξέρω γω; Η αστυνομία. Η αστυνομία μεγαλοπιάνεται, αυτό είναι λιανεμπόριο. Άλλωστε πρέπει να υπάρξει καταγγελία. Μ’ αυτά όλα είναι δικά σου πράγματα. Δικά μου παλιοπράματα θες να πεις. Και θα πάρουμε ό,τι πάρουμε απ’ τον Σαλίμ, θα πούμε ύστερα πως μας κατέκλεψαν και θα πάρουμε και κάτι απ’ την ασφάλεια, θα τα βολέψουμε. Ενημερωμένο σε βλέπω. Τα λέει η τηλεόραση, δεν τα λέω εγώ. Το επιχειρείν στηρίζει την οικονομία. Από πού θαρρείς βγαίνουν οι φόροι;

Τα περί εκπλήξεων κι ο Pirandello

Δεν σε εκπλήσσει τίποτα τελικά; Εξωτερικά ερεθίσματα εννοείς; Γιατί, υπάρχουν κι εσωτερικά; Ναι. Αλλά αυτά μπορεί να είναι αντιδράσεις. Να σε πονάει ας πούμε το στομάχι σου; Και αυτό. Όχι εγώ εννοούσα αν σε εκπλήσσουν πράγματα που προέρχονται απ’ έξω, απ’ τους άλλους. Με εκπλήσσει μια όμορφη γκόμενα. Κατά κάποιο τρόπο δηλαδή. Αν έχει ας πούμε κανονικά βυζιά κι έχει κάτι να πει. Αν είναι δηλαδή διαφορετική. Δεν εννοώ αναστάτωση, εννοώ έκπληξη, κάτι που δεν το περιμένεις. Α, αυτό εννοείς. Είμαι ανοιχτός, δεν έχω προκαταλήψεις. Και εκπλήσσεσαι; Όχι. Δηλαδή όχι πια. Δεν θα… δεν θα σε εξέπληττε ακόμα κι αν έβλεπες τον Άι Βασίλη; Αυτόν που έρχεται την Πρωτοχρονιά; Ναι. Όχι. Ξέρω δηλαδή ότι είναι ψεύτικος. Εννοώ βρε παιδί μου έναν κανονικό άγιο, της εκκλησίας. Γιατί, έχω τέτοιες πιθανότητες; Εννοώ αν σου συνέβαινε κάτι παράδοξο, κάτι αδιανόητο. Να με απαγάγουν ας πούμε εξωγήινοι; Οτιδήποτε, να σου συμβεί κάτι αναπάντεχο. Θα με εξέπληττε. Αλλά τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν συχνά. Θα σε εξέπληττε πάντως, αυτό μ’ ενδιαφέρει. Φυσικά, δεν είμαι κι από σίδερο, θα υπέκυπτα.

Ο αέρας κι ο Pirandello

Ο αέρας θα φταίει. Τι έχει ο αέρας; Και τι δεν έχει. Σωματίδια, μικρόβια, επιδημίες… σκέτη μόλυνση. Και γιατί αερίζουμε κάθε τόσο; Λοταρία παίζουμε;

Οι χ-ψ λόγοι κι ο Pirandello

Λοιπόν εγώ ξέρω ότι όποιος ξέρει να διαβάζει καταλαβαίνει, το μυρίζεται. Και του κάνεις ή δεν του κάνεις. Απλά πράγματα. Ε, εντάξει, δεν είναι όλοι έτσι, κάποιοι σε ανέχονται για χ-ψ λόγους. Πες μου έναν χ-ψ λόγο. Ε, τώρα δεν θυμάμαι για να σου πω, εννοώ όμως ότι μπορεί να σε γουστάρει για το ένα και να του σπας τα νεύρα με το άλλο, δεν συμπαθούμε ολοκληρωτικά, κανέναν. Εγώ θέλω να πω ότι δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια, αυτό εννοώ. Μα όταν γράφεις δεν το κάνεις γι’ αυτό, γράφεις γιατί σου αρέσει, φτιάχνεσαι. Ωραία, αυτό το κρατάμε. Και πετάμε τι; Όλο το υπόλοιπο που θα έγραφες. Και σ’ όποιον αρέσει.

Ένα γεια απ' τον Pirandello

Γεια. Φεύγεις ή έρχεσαι; Είναι ένα στατικό γεια. Όπως λέμε στατικός ηλεκτρισμός; Όπως λέμε δεν πάω πουθενά. Είναι φανερό αυτό. Είναι από αμηχανία, όπως βήχει κάποιος. Ναι, ξέρω. Είναι μια λέξη. Τη λες κι αυτό είναι. Ευκολάκι. Όχι και τόσο, πόσοι σου λένε γεια; Κανένας μάλλον. Είδες;

Η επανεκκίνηση της οικονομίας κι ο Pirandello

Ε, καλά είναι. Ας τα λέμε καλά. Δηλαδή τι καλά… τέλος πάντων, θα μπορούσε να ’ναι και χειρότερα. Ότι θα μπορούσε, θα μπορούσε. Αλλά… έτσι που ’ναι δηλαδή, ούτε καλά μπορείς να τα πεις ούτε άσχημα. Ναι, είναι κάπως μεσοβέζικα. Μεσοβέζικα προς το άσχημα. Εντάξει, δεν είναι κι εντελώς άσχημα. Δεν το λες και καλά αλλά δεν το λες κι άσχημα. Πληκτικά είναι. Α, ναι. Πληκτικά είναι. Ευτυχώς να λες που δεν μας δέρνει καμιά αρρώστια. Αυτό ναι, ευτυχώς. Ή που δεν είμαστε κατά φαντασία, είδες ο άλλος τι έπαθε. Αυτός είχε εμμονές. Κι εμείς έχουμε εμμονές, ποιος δεν έχει; Το θέμα είναι ότι εμείς τις ελέγχουμε, το παν είναι να τις ελέγχεις, να μην τις αφήνεις να σε παίρνουν από κάτω. Το κυριότερο είναι να ’χει κανείς κάποια ασχολία. Μήτηρ πάσης κακίας; Ε, άμα κάθεσαι όλο και κάτι σκέφτεσαι. Εγώ βλέπω όνειρα. Βλέπεις εσύ όνειρα; Τι όνειρα; Ό,τι να ’ναι. Βλέπω. Αλλά δεν τα θυμάμαι. Να τρως μπανάνες, έχουν λέει μαγνήσιο. Τα πιστεύεις αυτά; Αν έχουν μαγνήσιο; Αν κάνουν καλό στη μνήμη που λένε. Για να το λένε κάτι θα κάνουν. Εγώ πιστεύω ότι όλα αυτά είναι μόδες. Ποια αυτά; Αυτά με την υγιεινή διατροφή, τα χωρίς καθόλου λιπαρά… μόδες για να πουλάνε πράγματα. Το καλύτερο είναι να περπατάς. Είδες τι έγινε στην Καταλονία; Έχουν κι αυτοί θέματα. Ξέρεις τι πρόσεξα; Ότι κάθε πενήντα χρόνια το πιάνουμε απ’ την αρχή. Λες γι’ αυτά τα φασιστικά; Ναι. Αλλά κι άλλα πράγματα. Είναι που ο άνθρωπος δεν έχει με τι άλλο ν’ ασχοληθεί. Εγώ πιστεύω ότι το πρόβλημα πάντα είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας. Θες καφέ; Α, ναι, έναν καφέ τώρα πολύ θα τον ήθελα. Θες ραδιόφωνο; Άπαπα.