Η ατομική βόμβα κι ο Pirandello

Να λες πάλι καλά που δεν είχαν στα χέρια τους καμιά ατομική βόμβα, δεν θα ’μενε τίποτα όρθιο.

Η απάθεια κι ο Pirandello

Μετά τι θα γίνει; Θ’ αρχίσουν οι αποχωρίσεις, ένας ένας θα την κάνουν μ’ ελαφρά, τι θες να γίνει; Ζήτω που καήκαμε δηλαδή. Ό,τι έγινε, έγινε, τώρα θέλω να δω τι θα γίνει. Και τώρα; Τι; Τώρα κανάλια, φανφαρονισμοί, μελοδράματα κλπ. Κάνουν ό,τι μπορούν. Ναι, αλλά αυτό είναι το εύκολο, στα δύσκολα τους ήθελα. Δηλαδή εσύ τι θα έκανες; Εγώ κοίταζα να σωθώ. Ούτε είμαι αρχηγός της Πυροσβεστικής. Δηλαδή τι; Αθωώνεις τον Τσίπρα; Δεν φταίει αυτός, φταίει που το σύστημα είναι υδροκεφαλικό. Ευθύνες είχε η Πολιτική Προστασία ή όπως αλλιώς το λένε αυτό, αυτός ο περί πολλού προγραμματισμός που λένε πως έχουν. Ναι αλλά το ψάρι βρομάει λένε απ’ το κεφάλι. Ας μην κοροϊδευόμαστε, έπρεπε αυτοί οι φορείς να ενεργούν αυτόνομα, να μην εξερτάται το οτιδήποτε απ’ τον από πάνω. Είσαι μπροστά στη φωτιά, τη βλέπεις που έρχεται, καίει το βουνό από πάνω, πήγαινε πιο κάτω και διώξε τους, μην περιμένεις να στο πει κάποιος, έκτακτη ανάγκη είναι. Αλλά βλέπεις, το έλεγε ο ένας στον άλλον και περίμενε εντολή. Ευθυνοφοβία θέλεις να πεις. Ευθυνοφοβία κι ανευθυνότητα. Ναι αλλά έτσι η ευθύνη περιφέρεται και δεν την παίρνει κανείς. Ευθύνες έχουν οι δήμαρχοι, και ο ένας κι ο άλλος που δεν ειδοποίησαν τον κόσμο… ή η αστυνομία που δεν έστειλε από μόνη της τα περιπολικά, να μην τα ξαναλέω τώρα, βαριέμαι. Ναι αλλά αυτό περιμένουν, να βαρεθείς και να σταματήσεις να μιλάς. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι άλλο αλλά είναι όλοι κουφοί. Μέχρι που στο τέλος θ’ ανάψει αλλού μια άλλη φωτιά και θα πάνε εκεί οι δημοσιογράφοι κι αυτό ήταν, έτσι γίνεται πάντα, σκάει η επόμενη είδηση και στρέφουν τον κόσμο αλλού. Ζήτα βοήθεια, βάλε τις φωνές. Τι βοήθεια; Δεν ξέρω. Αλλά βουλιάζουμε στην απάθεια.