Τα τεστ, η αναγκαιότητες κι ο Pirandello

Τελικά να υποθέσω ότι αυτή όλη η έξαρση ήταν μια κρίση; Όχι, δεν θα το έλεγα αυτό. Θα έλεγα ότι ήταν ένα τεστ. Αρκετά τοξικό αλλά τεστ. Που απέδειξε τι; Ότι οι επιθυμίες απέχουν παρασάγγας απ’ την αναγκαιότητα. Και ήταν ανάγκη να πούμε τόσα πράγματα για να καταλήξουμε ότι δεν μας χρειάζονται; Δεν το ξέραμε; Φυσικά και το ξέραμε. Αλλά είναι άλλο να επιβεβαιώνεις κάτι και άλλο απλώς να το σκέφτεσαι. Εμένα δεν μου χρειαζόταν, νιώθω το ίδιο άχρηστος όπως και πριν. Είναι κι αυτή μια παρεξήγηση, δεν είσαι άχρηστος, απλώς παράγεις κάτι που δεν είναι αναγκαίο… δεν είναι ψωμί, δεν είναι γάλα ή μπύρα… δεν είναι επιδιορθωμένα ρούχα. Δεν αλλάζει η κατάσταση, μην προσπαθείς να μου το πεις με όμορφα λόγια, ξέρω πολύ καλά τι μου γίνεται. Δεν προσπαθώ να στο ωραιοποιήσω, προσπαθώ να σου αποδείξω την αναγκαιότητα του τεστ. Προτιμούσα τα σύννεφα. Το ξέρω, όλοι τα σύννεφα προτιμάνε. Κι εσύ; Εγώ προτιμώ τα τεστ. Ίσως εκεί να βρίσκεται κι η διαφορά. Ποια διαφορά; Αναμεταξύ μας. Δεν σε καταλαβαίνω. Εσύ παράγεις από αναγκαιότητα ενώ εγώ κάνω στατιστικές. Πώς γίνεται αυτό; Δεν είσαι αμέτοχος. Δεν είμαι αμέτοχος αλλά εμένα δεν μ’ απασχολεί η παραγωγή, μ’ ενδιαφέρει μόνο το αποτέλεσμα. Είσαι τεχνοκράτης, γι’ αυτό. Τεχνοκράτης; Εγώ; Φυσικά. Και που το στηρίζεις αυτό; Μα στα τεστ. Έστω. Και είναι κακό; Όχι, δεν είπα αυτό. Τι είπες τότε; Ότι είσαι τεχνοκράτης. Μακάρι να ήμουν κι εγώ.

Τα χρηστικά θέματα κι ο Pirandello

Ενδιαφέρουσα μέρα, καιρικά. Καλό είναι να κινείστε ως λάπωνες, παγοπέδιλα, έλκηθρα… τέτοια. Επίσης να προσθέσω ότι οι αλυσίδες με τα σταυρουδάκια δεν κάνουν για τα αυτοκίνητα. Πάλι συμβουλές δίνεις; Ό,τι μπορώ κάνω είπε ο Pirandello, άμα μπορεί να βοηθήσει κανείς… γιατί όχι; Αύριο είπαν ότι θα είναι χειρότερα, που θα ’χει παγώσει. Πάντα το αύριο είναι χειρότερο, βρέξει χιονίσει, το ξέρουν αυτό. Κάτι χρηστικό δεν θα πεις; Τα λέει το ραδιόφωνο. Αλλά καλό είναι να ξέρουν ότι ο δρόμος απ’ το τελεφερίκ και πάνω είναι κλειστός, μην παιδευτούν τζάμπα.

Η Ολική Αναθεώρηση κι ο Pirandello

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αδυνατώ να σκεφτώ ειδυλλιακά θέματα. Ίσως φταίει η ατμόσφαιρα. Ίσα – ίσα, η ατμόσφαιρα είναι ό,τι πρέπει. Εννοείς που κάνει κρύο και οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά; Όχι ακριβώς αυτό, εννοώ όλες αυτές τις γιρλάντες στις βιτρίνες, τα φωτάκια… υποτίθεται πως όλα αυτά γίνονται για να σου φτιάχνουν τη διάθεση. Μήπως είσαι μουρτζούφλης; Εντάξει, είμαι και τέτοιος που λες. Αλλά δεν είναι αυτό. Μήπως οφείλεται στην τηλεόραση; Γιατί κανονικά δίπλα στο σήμα θα έπρεπε να γράφει ότι βλάπτει σοβαρά την υγεία. Ούτε η τηλεόραση φταίει… δεν ξέρω τι φταίει. Σου χρειάζεται αναθεώρηση είπε ο Pirandello. Τι αναθεώρηση; Ολική. Γιατί δεν γίνεσαι ποτέ συγκεκριμένος σαν άνθρωπος; Συγκεκριμένος είμαι. Αλλά εσύ είσαι κολλημένος στον τρόπο που σκεφτόσουνα χθες ενώ ο κόσμος αλλάζει, δεν ακολουθείς. Και πώς γίνεται αυτή η ολική αναθεώρηση; Πρώτα απ’ όλα αλλάζεις συνήθειες, κόβεις τον καφέ, το τσιγάρο και κάνεις καινούργια ανοίγματα, παρτίδες με άλλους ανθρώπους. Κι αν κόψω τον καφέ θα μου φτιάξει η διάθεση; Δεν ξέρω είπε ο Pirandello, πρέπει να πειραματιστείς.

Οι ουτοπίες κι ο Pirandello

Μιλάμε συνέχεια για κοινωνικό κράτος που είναι κάτι πλασματικό, είτε γιατί το κράτος προσπαθεί να συντηρήσει τον μηχανισμό του, να μην κόψει δηλαδή από δω για να δώσει εκεί, είτε γιατί ο καθένας κοιτάει αποκλειστικά τον εαυτό του. Θα μου πεις τι να κάνεις; Δεν ξέρω, προφανώς όμως πρέπει να υπάρξει κάποιος κοινός στόχος. Θα γίνει αυτό με οικουμενική; Θα γίνει με συνασπισμούς πολιτών; Δεν μπορώ ν’ απαντήσω γιατί όλες οι προτάσεις χρειάζονται ειλικρίνεια και σ’ αυτό πάσχουμε, δεν καταπολεμιέται αυτό το πράγμα με λαμογιές κι άλλα να λες και άλλα να κάνεις, στους πολέμους ανέκαθεν οι στρατοί πήγαιναν συντεταγμένοι. Καλά τα λες είπα. Αλλά δεν γίνονται αυτά προτάσσοντας πάντα το προσωπικό όφελος, δίχως δικαιοσύνη κι όλους αυτούς τους διακοσμητικούς όρους που διαφημίζουμε στα μπαϊράκια μας. Ναι συμφώνησε ο Pirandello, για να υπάρξει κοινωνικό κράτος πρέπει να υπάρξει πρώτα δίκαιο κράτος. Κυρίως όμως όλο αυτό το καθορίζει αυτός που πάει μπροστά. Πρέπει να διέπεται από κάποιες αρχές. Αλλά φοβάμαι πως λέμε για ουτοπίες.

Το ραντεβού, τα φίδια κι ο Pirandello

Πώς πήγε το ραντεβού, τον είδες; Τον είδα. Και τι του είπες; Ότι μας έπεσε στον δρόμο αυτός ο λάκκος με τα φίδια. Κι ότι αν τον διασχίσουμε κατά χιλιάδες έχουμε ελπίδες το φίδι να φάει κάποιον άλλον. Δεν το λες μεγαλοφυές αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο του είπα. Άσε που αν δεν πάμε εμείς θα έρθουν τα φίδια. Και το κατάλαβε; Δεν ξέρω είπε ο Pirandello. Το κακό μ’ αυτή την πρόταση είναι ότι χρειάζεται κι αυτή σύμπνοια.

Τα χρυσάνθεμα, το Λεοντοπόδιον το αλπικόν, τα μολυβένια κρίνα κι ο Pirandello

Μα αν είναι ποτέ δυνατόν έκανε αγανακτισμένος, στον Θεό σου, είναι τίτλοι αυτοί για έργα; Εννοείς τις ημερομηνίες; Εγώ το έβρισκα χαριτωμένο. Είναι ψυχρό, δεν έχει συναίσθημα, δεν το καταλαβαίνεις; Δεν πουλάμε συναίσθημα του είπα, εδώ πρόκειται για τέχνη. Και τι νομίζεις δηλαδή; Πως αν έλεγα αυτό το πράγμα Χρυσάνθεμα την τελευταία μέρα της άνοιξης θα το αγόραζαν; Δεν σου είπα να το πεις Χρυσάνθεμα αλλά μπορείς να το πεις ας πούμε Μολυβένια κρίνα ή Εντελβάις που το ξέρουν όλοι κι είναι πιο εξωτικό. Δεν μπορώ να βγάζω τα έργα μου ονόματα λουλουδιών. Δεν μπορείς το ένα, δεν μπορείς το άλλο, δεν βγαίνει άκρη έτσι. Πρέπει να πάψεις να είσαι έτσι ανελαστικός. Ανελαστικός επειδή δεν θέλω να βγάλω τα έργα μου καλωσορίσατε στου Προμπονά; Θα με τρελάνεις; Βγάλε τα τότε τοποθεσίες. Αλλά αριστοκρατικές, Εκάλη, Κηφισιά… καλά δεν έχουμε και πολλές, αρχαία ονόματα; Τοπωνύμια θες να πεις. Ναι, Λίνδος, Ερύμανθος… ονόματα ποιητών ή σύγχρονες πόλεις, Βερολίνο, Τομπρούκ… όχι, ούτε αυτό σ’ αρέσει. Ξέρεις τι λέω; Τι; Να τα αφήσουμε με τους παλιούς τίτλους, μια χαρά είναι. Σωστά είπε ο Pirandello, ήθελα να στο πω. Τι ήθελες να μου πεις; Ότι δεν έχουν σημασία οι τίτλοι.

Η κατάσταση κι ο Pirandello

Είναι τρομερά ανασταλτικό το να ξέρεις πως είτε κάνεις - είτε δεν κάνεις κάτι, είναι ένα και το αυτό. Δεν θα προσπαθήσω να σε μεταπείσω είπε ο Pirandello, είναι. Αυτό έχεις να πεις μόνον; Ότι είναι; Ναι είπε ο Pirandello, ό,τι κι αν πω δεν θ’ αλλάξει κάτι.

Ο καιρός κι ο Pirandello

Στις 04 και 10 που βγήκα είχε 2c έξω. Και τι έκανες τέτοια ώρα στον δρόμο; Είχε ξαστεριά κι ήθελα να τη δω.

Τα εθνικά θέματα κι ο Pirandello

Εγώ βλέπω ότι όλο για τις χούντες ξέρετε να λέτε εσείς οι έλληνες είπε ο Pirandello, ότι βάζατε κροτίδες και τέτοια. Και τώρα που σας έχουν βάλει τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι δεν κάνετε τίποτα, το μόνον που σας απασχολεί είναι αν θα σας λογαριάζουν οι βάρβαροι για ευρωπαίους. Τι λες να κάνει ο Στάινμαϊερ με τη συνθήκη; Α, ναι ξέχασα, τώρα θα έχουμε και τον Στάινμαϊερ είπε ο Pirandello, θα μας φέρνει και στρούντελ. Λένε πάντως ότι θα είναι ευνοϊκά διακείμενος. Ό,τι θέλει μπορεί να είναι ο Στάινμαϊερ. Αλλά στα τουρκικά κιτάπια οι σημιτοδοθείσες βραχονησίδες λέγονται Καρντάκ εδώ και πολλά - πολλά χρόνια, πολύ πριν το παίξετε πέιντερς και τις γκριζάρετε, επειδή είσαστε ηρωική φάρα όμως και πολύ λαρτζ σαν λαός κάνετε τα στραβά μάτια, σαν τη μαϊμού ένα πράγμα. Είσαστε καταπληκτική χώρα γενικά, σοσιαλνεοφιλελεύθερη… σαν να λέμε μ’ απ’ όλα, με ήλιο και διάφορους ανεκδιήγητους να σας κυβερνάνε, μόνο ελληνοτουρκικά σήριαλ δεν έχετε ακόμα αλλά οσονούπω θα έχετε, φιρί - φιρί το πάτε. Και ή που θα σας γράψει ως ξευτίλες η ιστορία ή που θα την ξεφτιλίσετε. Εγώ σε ρώτησα τι λες να κάνει ο Στάινμαϊερ, δεν ρώτησα αν θα κάνουμε ελληνοτουρκικά σήριαλ. Ό,τι βολεύει τη Γερμανία είπε ο Pirandello, τι άλλο περιμένεις να κάνει;

Η επικοινωνία κι ο Pirandello

Την ντουντούκα τη δοκίμασες; Πρώτη - πρώτη. Γιατί δεν στέλνεις γράμματα; Τα δοκίμασα όλα είπα, δεν πιάνει τίποτα. Εκτός δηλαδή από κάτι κλεφτοφάναρα που αναβόσβησαν δεξιά κι αριστερά και κάνα δυο χτυπήματα απ’ την άλλη μεριά του τοίχου, άλλο ουδέν. Λες κι είμαστε δηλαδή εμείς κι εμείς πάλι που νιώσαμε μόνο τη συμφορά κι οι άλλοι να ’χαν πάει όλοι βόλτα στην Κηφισιά, καμία αντίδραση. Μάλλον είναι λάθος τρόπος είπε ο Pirandello, γιατί δεν βγαίνεις με τις ρακέτες στην ταράτσα να κάνεις σήματα;

Η επιστροφή στις αγορές κι ο Pirandello

Το μεγάλο κοινωνικό απών που δήλωσε ο πολίτης με την αυγή του 21ου αιώνα, ήταν η αναμφισβήτητη νίκη της προπαγάνδας του νεοφιλελευθερισμού. Ύστερα η νεοαριστερά ήρθε κι ολοκλήρωσε την επιχείρηση και τώρα έχουμε αυτές τις αξιολύπητες στρατιές των αναπήρων να κάθονται να τρώνε και να πίνουν τζάμπα και να περιμένουν ποιος θα τους πάρει για να τους κάνει σαπούνι. Αν το προπαγανδίζαμε αρκετά όλο αυτό βέβαια και βοηθούσαν και λίγο οι υπερήλικες θα μπορούσαμε να έχουμε ένα εθνικό προϊόν και να παίζαμε μ’ αυτό στις αγορές. Οι νεώτεροι θα είχαν δουλειά και δεν θα ξενιτεύονταν, οι παλαιότεροι δε θ’ απάλλασσαν το κράτος απ’ τις συντάξεις… άσε το άρωμα. Θέλει όμως καρδιά να θυσιαστείς για τον τόπο σου, δεν θέλει; Είχα μείνει άφωνος. Τι με κοιτάς έτσι είπε ο Pirandello, επώνυμα ελληνικά σαπούνια. Θα βάζαμε και έναν ανάγλυφο Παρθενώνα… θα γίνονταν ανάρπαστα.

Οι κάκτοι, τα συμπλέγματα κι ο Pirandello

Σκέφτομαι μήπως πρέπει ν’ αρχίσω να αραδιάζω εδώ ψέματα ολκής γιατί όλοι ψέματα θέλουν ν’ ακούνε και ν’ ανακατέψω τους παρόντες με τους απόντες, προτείνοντας έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής. Είσαι ευρηματικός είπε ο Pirandello. Παρ’ όλα αυτά δεν ξέρω αν συμφωνώ. Και γιατί παρακαλώ; Γιατί ήδη είμαστε σε σύγχυση. Κοίταξε είπα, σύγχυση προκαλεί η ασάφεια, εγώ θα είμαι σαφής. Για δώσε μου ένα παράδειγμα. Να, ο υπουργός οικονομικών μίλησε χθες για φοροαπαλλαγές, ότι η ανάκαμψη της οικονομίας είπε δεν είναι ανέφικτη, λεφτά υπάρχουν… Καλά, αυτά τα είπαν και άλλοι. Καμιά σχέση. Ο Τσακαλώτος δεν μιλούσε γενικά, εννοούσε τον κοινωνικό του κύκλο. Κι εγώ ξέρω ένα σωρό επιχειρηματίες που τα ράβουν στο στρώμα γιατί δεν εμπιστεύονται πια τις Τράπεζες. Δεν θα σε πάρει κανείς στα σοβαρά αν ασχοληθείς μ’ αυτά τα θέματα. Εκτός κι αν θέλεις να γίνεις κι εσύ πολιτικάντης. Αθωώνουμε τους πολιτικούς μ’ αυτόν τον όρο, σαν να είναι παιδιά που κάνουν αταξίες ενώ είναι μια χαρά μαντράχαλοι. Και τι να κάνουμε; Εξεταστική επιτροπή; Κατ’ αρχάς είπα, είδες κι εσύ ότι αυτά τα πράγματα είναι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, καταδικάστηκε κάποιος ποτέ για κάτι; Όχι βέβαια, μας δουλεύουνε. Α μπράβο, όλοι μας δουλεύουνε, εκεί ήθελα να καταλήξω. Και τι σημασία έχει αν καταλήξεις κάπου; Δεν θα εφαρμόσουν τον προϋπολογισμό; Το θέμα είναι να πάψουν αυτοί οι άνθρωποι να διαφεντεύουν τις ζωές μας, βλέπεις ας πούμε τον Άδωνη στην τηλεόραση, κλεισ’ το. Βλέπεις τον Τσίπρα, το ίδιο, τον Μητσοτάκη, το ίδιο. Και προπάντων, μην το αναπαράγεις. Και αξιοπρέπεια, να τους αντιμετωπίζεις σαν αυτό που είναι κι όχι σαν αυτό που σου πασάρουν τα μίντια. Και ποιος θα τα κάνει αυτά τα πράγματα; ο έλληνας είναι φιλοεξουσιαστής, βλέπει τον τέως και χαίρεται, σκιρτάει το μέσα του, βλέπει τον υπουργό και στέκεται σούζα, αυτά είναι συμπλέγματα που δεν φεύγουν. Ξέρω είπα, ο έλληνας είναι ραγιάς απ’ τη φύση του, έχει μάθει να κάνει υποκλίσεις, να βλέπει όλους αυτούς τους ρεμπεσκέδες σαν ανώτερους, είναι λακές, δες τώρα με τον Λεβέντη, τον ψήφισαν και κοντεύει να κάνει πραξικόπημα, η εξουσία τους τρελαίνει. Δεν πάει πουθενά αυτή η κουβέντα είπε ο Pirandello, δεν βλέπω που θέλεις να καταλήξεις, ο έλληνας είναι έτσι που είναι, δεν αλλάζει. Το ξέρω. Αλλά κάποιος πρέπει να τα λέει αυτά τα πράματα, να ακούγεται και κάτι άλλο… έστω και αναμεταξύ μας. Θα φυτέψω κάκτους είπε ο Pirandello, βρήκα στο ιντερνέτ κάτι μεξικανικές ποικιλίες. Τι σχέση έχουν τώρα οι κάκτοι μ’ αυτά που λέμε; Οι κάκτοι ευδοκιμούν σε άνυδρα περιβάλλοντα είπε ο Pirandello. Κι είναι αφάνταστα ανθεκτικοί, γι αυτό, ταιριάζει.

Τα αυγά, η διάλεξη για την κωμωδία κι ο Pirandello

Δεν ξέρω αν το πιάνετε αλλά εμείς είμαστε τα πρόσωπα της κωμωδίας είπε ο Pirandello, εσείς κι εγώ. Όχι, όχι του είπα, δεν πρέπει να τους συμπεριλάβεις, έτσι τους φανατίζεις, νιώθουν ενοχές και αντιδρούν. Και πώς να το πω; Μίλα άσχετα, ούτε εσείς ούτε εγώ, γενικά. Γενικά λοιπόν είπε ο Pirandello, μιλώντας για τα πρόσωπα της κωμωδίας εννοούμε τους άλλους. Ούτε έτσι είπα εγώ, έτσι τους βγάζεις απ’ το παιχνίδι και δεν τους ενδιαφέρει τι τους λες. Ούτε έτσι λοιπόν έκανε. Και πώς θα μπω στο θέμα, με αοριστίες; Ναι, γιατί όχι; Γιατί οι αοριστίες δεν λένε ποτέ τίποτα και γιατί η κωμωδία είναι πάντα στοχευμένη. Να κάνεις αυτό που έκανε ο Χορν στις ερωτικές σκηνές με τη Λαμπέτη, την κοίταζε λίγο πιο πάνω απ’ τα μάτια. Δηλαδή άμα κοιτάω το υπερπέραν είναι εντάξει; Εννοώ μεταφορικά, να μην γίνεσαι συγκεκριμένος, μια διάλεξη είναι διάβολε, δεν είναι δοκίμιο. Όχι είπε ο Pirandello και μάζεψε τα χαρτιά του. Δεν το κάνω. Γιατί; Γιατί αυτό δεν θα ’ναι διάλεξη, θα ’ναι πρόσεξε μην σπάσεις κανένα αυγό, γι’ αυτό.

Ο κυριότερος εχθρός της ανθρωπότητας κι ο Pirandello

Γιατί είσαι έτσι σκεφτικός σήμερα; Συγγνώμη του είπα, κάτι σκεφτόμουν. Και δεν μπορούμε να μάθουμε τι; Τόσο σπουδαίο είναι; Δεν ξέρω αν είναι σπουδαίο, απλώς μ’ απασχολεί. Μπορείς να μ’ εμπιστευτείς είπε ο Pirandello, νομίζω. Ξέρεις είπα, νομίζω ότι ο κυριότερος εχθρός της ανθρωπότητας σήμερα είναι ακριβώς αυτό εδώ το μέσο, τα σόσιαλ μίντια. Άργησες αλλά το κατάλαβες είπε ο Pirandello και αναστέναξε. Κι εγώ που νόμιζα ότι είχες να μου πεις κάτι σημαντικό…

Ο ηρωισμός, η Βικιπαίδεια κι ο Pirandello

Ορίστε είπα, το λέει καθαρά, το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008, περί την 9 μμ, στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου, ο νεαρός Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έπεσε νεκρός μετά από πυροβολισμό του ειδικού φρουρού της Ελληνικής Αστυνομίας Επαμεινώνδα Κορκονέα, ο οποίος συνοδευόταν από τον συνάδελφο του, Βασίλη Σαραλιώτη. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος, καθώς σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση η σφαίρα διαπέρασε την καρδιά και καρφώθηκε στον 10ο θωρακικό σπόνδυλο. Το να ζεις ηρωικά, με 300 ευρώ ας πούμε, δεν φτάνει σχολίασε ο Pirandello, πρέπει να πεθάνεις. Στο σκεπτικό της ετυμηγορίας του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Άμφισσας συνέχισα, το οποίο κήρυξε ένοχο ανθρωποκτονίας από πρόθεση, με άμεσο δόλο, τον Κορκονέα, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, λέει ότι ο αστυνομικός σκόπευσε ευθεία και πυροβόλησε όχι μία, αλλά δύο φορές. Γιατί μου τα λες τώρα όλα αυτά; Για να πάω στην πορεία; Όχι, στα λέω γιατί το λήμμα για σένα στη Βικιπαίδεια δεν λέει τίποτα είπα, γιατί δεν γράφεις μια αυτοβιογραφία; Από πού κι ως που; Εμένα δεν με πυροβόλησαν. Για κάποιους που ενδιαφέρονται. Μπορούν ν’ αυτοσχεδιάσουν και χωρίς εμένα είπε ο Pirandello. Ύστερα πήρε την ομπρέλα του και βγήκε στη λιακάδα. Δεν τον καταλαβαίνω αυτόν τον άνθρωπο.

Ο Ντίλινγκερ, ο Τζένγκις Χαν κι ο Pirandello

Γιατί άργησες με ρώτησε με το που με είδε, δεν είπαμε σήμερα πως θα κάναμε εκείνη τη δουλειά; Με πήρε ο ύπνος είπα. Είδα κάτι στην τηλεόραση και κοιμήθηκα κάπως αργά. Καλώς, ας μην καθυστερούμε είπε ο Pirandello και μ’ έβαλε να ξαπλώσω. Σήμερα έχουμε και γιούρογκρουπ είπα. Θα κοιτάς το χέρι μου με αψήφησε, χαλάρωσε και κοίτα το χέρι μου. Δεν έχω πιεί καν καφέ διαμαρτυρήθηκα. Μην μιλάς, κοίτα μόνο το χέρι μου και χαλάρωσε. Ένιωσα τα βλέφαρά μου να βαραίνουν. Λοιπόν είπε ο Pirandello, όταν είναι ώρα θα μετρήσω μέχρι το τρία και θα χτυπήσω τα δάκτυλά μου, να, έτσι και θα ξυπνήσεις, κατάλαβες; Ναι είπα με κλειστά μάτια. Ύστερα νομίζω πως κοιμήθηκα. Ένα. Δύο. Τρία τον άκουσα που μέτρησε ξαφνικά και χτύπησε τα δάκτυλά του. Μετά άνοιξα τα μάτια μου. Πώς τα πήγα; Βλακείες είπε ο Pirandello. Δεν έπιασε; Δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι που υπνωτίζω μου λένε ότι στην προηγούμενή τους ζωή ήταν ή ο Ντίλινγκερ ή ο Φαραώ ή ότι ηγεμόνευαν τις στρατιές του Τζένγκις Χαν, χάθηκαν άλλες επιλογές; Δεν μπορεί να σου είπα και τα τρία αυτά. Οι αναδρομές είναι σαν το παστίτσιο, είναι σε διάφορες στρώσεις. Και πόσο βαθειά μπορείς να πας; Υποτίθεται όσο επιτρέπει το DNA γιατί από ένα σημείο και πίσω περνάμε σε διαφορετικές μορφές ζωής. Δηλαδή ήμουν πίθηκος; Δεν ξέρω, μούγκριζες αλλά δεν μου το διευκρίνισες.

Τα χριστουγεννιάτικα δέντρα κι ο Pirandello

Ωραία επιχείρηση αυτή με τα χριστουγεννιάτικα δέντρα είπα κάποια στιγμή μεταξύ άλλων. Τα παίρνεις απ’ την πατρίδα και τα αποδίδεις στη θρησκεία και την οικογένεια που είναι νομίζω και το έμβλημά μας ως έθνος. Είναι μάταιο να προσπαθείς να δώσεις στους άλλους κάτι που δεν θέλουν να καταλάβουν είπε ο Pirandello. Τι θες να πεις; Μα στο είπα ήδη. Είπες μόνο ότι είναι μάταιο… Αυτό ακριβώς. Δεν καταλαβαίνεις γιατί δεν θέλεις να καταλάβεις. Είσαι δηλαδή υπέρ αυτής της εκμετάλλευσης; Μια χαρά επιχείρηση είναι αυτή με τα δέντρα, μόνος σου το ’πες. Δεν έχω τίποτα με την επιχείρηση, έχω με το ότι στηρίζεται σε μια βλακεία, βάζουν τους ανθρώπους σε μια ατμόσφαιρα και τους εκμεταλλεύονται. Θέλουν να τους εκμεταλλεύονται, δεν τους πουλάνε με το ζόρι. Μ’ αυτό ακριβώς είναι που γίνομαι έξαλλος. Κι εσένα σε εκμεταλλεύονται, δεν βλέπω να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Που μ’ εκμεταλλεύονται; Ας μην το κουβεντιάσουμε τώρα αυτό, ας πούμε ότι δεν έχεις κανένα κέρδος, γιατί κάνεις ό,τι κάνεις χωρίς κέρδος; Κι αυτό πάει να πει ότι μ’ εκμεταλλεύονται; Αυτό πάει να πει πως κάτι καλύπτεις μέσα σου μ’ αυτόν τον τρόπο. Όπως κάνουν οι άλλοι που αγοράζουν χριστουγεννιάτικα δέντρα, καλύπτουν κάποια ανάγκη. Τι ανάγκη μπορεί να σου καλύψει ένα δέντρο; Την ανάγκη για κάτι καλύτερο, είναι σαν να δίνουν σχήμα σε κάτι που εύχονται. Καταλαβαίνω είπα. Και λες ότι κάνω το ίδιο; Δεν το λέω απλώς είπε ο Pirandello, το πιστεύω.

Οι ιδιάζουσες καταστάσεις κι ο Pirandello

Μην ασχολείσαι είπε ο Pirandello. Ούτε χρειάζεται να ’σαι έτσι προκλητικός, οι άνθρωποι θέλουν να τους λες καλημέρες, να τους κάνεις τεμενάδες και να τους γράφεις αστειάκια… Κάθε φορά νομίζω πως αυτή είναι η πιο ιδιάζουσα περίοδος της ζωής μου είπα εγώ. Αλλά αυτό με ξεπερνάει, επαναλαμβάνεται συνεχώς, λες και το κάνει για να με διαψεύδει. Σκέφτομαι μάλιστα μήπως πρέπει να την ονοματίσω αλλιώς, να τη λέω γαμημένη για να καταλαβαινόμαστε. Μπορεί να παρεξηγηθεί κιόλας και να πάει στα τσακίδια, ποιος ξέρει; Μια άλλη φορά, ένα Πάσχα είπε ο Pirandello, πήγαμε στην Ανάσταση και κάποιος είχε κλέψει όλα τα κεριά απ’ την εκκλησία, τρέχαμε και δεν φτάναμε. Και τι σχέση έχουν τώρα το Πάσχα και τα κεριά μ’ αυτά που σου λέω; Είναι κι αυτή ιδιάζουσα περίπτωση μου είπε και μ’ αποστόμωσε.

Το κακό μάτι κι ο Pirandello

Γρήγορα είπε ο Pirandello, κλείσε τα παράθυρα, τα σκούρα, όλα. Και τις κουρτίνες. Περιμένουμε κατακλυσμό; Όχι είπε ο Pirandello, για το κακό μάτι. Ύστερα πήγε στην κουζίνα και γύρισε με μια αρμαθιά σκόρδα. Κι αυτά μου είπε. Να τα κρεμάσεις στην πόρτα.