Το ό,τι να ’ναι κι ο Pirandello

Το παράξενοι δεν είναι σωστό αλλά έχουμε γίνει κάπως, δεν νομίζεις; Δεν ξέρω, τι πάει να πει παράξενοι; Ιδιότροποι μάλλον. Αλλά και άλλα πράγματα. Είναι η αρτηριοσκλήρυνση. Δεν ξέρω τι είναι αλλά δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Δεν βλέπω καμιά διαφορά. Είναι όπως στη διαφήμιση, στενοχωριέμαι αλλά δεν φαίνεται. Όλοι έχουμε παραξενιές, ποιος δεν έχει; Είναι σαν να παγιωνόμαστε σε μια εικόνα που φτιάξαμε, δες τον Τσίπρα, δεν είναι σαν να ’χει καταπιεί κάτι; Ο Τσίπρας ήταν πάντα έτσι κρύος. Ακόμα κι όταν θυμώνει το κάνει σαν να θυμώνει, δεν εκρήγνυται. Εντάξει, δεν είναι ηθοποιός. Η Κωνσταντοπούλου; Δεν είναι σαν να ’χει κάνει λίφτινγκ; Από πού αγοράζει αυτή την ηρεμία; Μια χαρά είναι όλοι αυτοί, οι άλλοι έχουν το πρόβλημα. Μας κατηγορεί κιόλας ότι καθόμαστε στον καναπέ. Οι πολιτικοί όλοι πρέπει να αυτόμαστιγώνονται δημοσίως πριν πάρουν το χρίσμα. Και να το επαναλαμβάνουν κάθε πρώτη του έτους. Είδες τι ωραία βάζει τις λέξεις με τη σειρά; Σου λέει για κινηματικές διαδικασίες, για φράξιες και σου πετάει κι ένα νταβατζήδες ανάμεσα κι ούτε που το καταλαβαίνεις. Ναι, είναι πυροτεχνουργός. Είναι απίθανοι αυτοί οι άνθρωποι, τους ακούς και ψάχνεις να βρεις που είναι το χαράκωμα να πας να χωθείς. Θα πάμε να δούμε το Αλεξαντρόφ; Δεν ξέρω, αν το λέει το κόμμα να πάμε. Τελικά πάμε δεξιά από αριστερά. Ναι. Ό,τι να ’ναι.

Τα πλάνα κι ο Pirandello

Εμείς γιατί δεν έχουμε μουρούνες; Όλα τα άλλα τα έχουμε. Πίνεις εσύ μουρουνέλαιο; Όχι αλλά αν ήταν της μόδας θα έπινα. Σάκε έχεις πιεί; Είναι σαν ορυκτέλαιο, μυρίζει καμένο λάστιχο. Ούτε σάκε φτιάχνουμε. Αυτές είναι μεγάλες οικονομίες και δεν χτυπιούνται. Κι εμείς έχουμε μόνον τον τουρισμό. Δηλαδή δεν έχουμε, λέμε τώρα. Κάνουμε ανοίγματα. Ρήγματα κάνουμε αλλά τέλος πάντων. Έχουμε όμως επιχειρηματίες, εφοπλιστές, απ’ όλα. Δεν έχουμε εθνική πολιτική όμως. Ναι, εκεί είμαστε πάτος. Πάτο θα μπορούσαμε να εξάγουμε. Αλλά θέλει κι αυτό μια διαδικασία. Όλα είναι θέμα μάρκετινγκ. Αλλά κολλάμε στην εφορία. Είναι το χρέος. Δεν ξέρω αν φταίει αυτό, είναι το ότι δεν είμαστε όσο πρέπει ευρηματικοί, δεν έχουμε πλάνα. Μα δεν μπορείς να πάρεις τα λεφτά του άλλου απ’ την τσέπη όταν δεν έχει, είναι πολύ σύνθετο. Τι λες τώρα; αυτό δεν κάνει η κυβέρνηση; Τώρα μιλάμε για ιδιώτες. Δηλαδή για ηλίθιους. Κατά κάποιο τρόπο. Αλλά πάντα υπάρχουν και κάποιοι που βγάζουν, δες τους μάγειρες. Ναι γιατί ο έλληνας είναι ό,τι φας κι ό,τι πιείς. Τα άλλα όλα στάχτη και μπούρμπερη.

Οι ζαλάδες κι ο Pirandello

Το ίδιο βιολί κάθε μέρα, τα ίδια ερωτηματικά. Εγώ τα απαντώ και ’κείνα την άλλη μέρα ξανάρχονται. Αυτό πάει να πει πως έχεις συνείδηση. Αυτό πάει να πει πως είμαι ηλίθιος. Είσαι λίγο εμμονικός, αυτό είναι όλο. Δεν ξέρω να στο πω με μαθηματικούς όρους αλλά είναι σαν αλυσιδωτή εξίσωση, η λύση της δημιουργεί μια άλλη εξίσωση και πάει λέγοντας. Αυτό πάλι είναι σαν αυτοάνοσο. Δηλαδή μόνος μου δημιουργώ τα προβλήματα; Ίσως ναι αλλά μπορεί και όχι. Να, έτσι, όλα έχουν δύο πλευρές. Ναι αλλά μόνο οι μύγες βλέπουν πολυεδρικά. Θες να πεις να κοιτάζω μόνο εκείνο που φαίνεται; Να κοιτάζεις μόνον εκείνο που σ’ ευχαριστεί, τα άλλα δεν χρειάζονται. Δεν το κάνω επίτηδες. Φυσικά και δεν το κάνεις επίτηδες, κανένας δεν θέλει να δυσαρεστείται. Δεν μπορώ να τα αφήσω στην τύχη τους. Ούτε όμως και να τα λύσεις μπορείς, γι’ αυτό επανέρχονται. Ωραία. Και πού καταλήγουμε; Δεν ξέρω, δεν είπαμε ότι θα καταλήγαμε σε κάτι. Να, έτσι. Συνέχεια αυτός ο αναβλητισμός. Μα δεν μπορώ να λύσω εγώ το πρόβλημά σου, δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Δεν απομονώνονται, είναι σαν να γυρνάνε όλα γύρω από κάποιο άστρο. Έχεις και ζαλάδες; Σπάνια. Αυτό είναι καλό.

Η τρύπα της 19ης Ιουλίου κι ο Pirandello

Τι θα κάνουμε απόψε, θα πάμε; Πού να πάμε; Καλά, χαιρετίσματα. Πήγες τελικά στον γιατρό που μου έλεγες; Πήγα. Και τι του είπες; Ότι δεν θυμάμαι τι έκανα στις 19 Ιουλίου. Αυτό ήταν το πρόβλημά σου; Είπα να το πιάσω από κάπου. Κι έβγαλες άκρη; Διαπίστωσα ότι η ιστορία μας αγνοεί. Μα και συ στη Βικιπαίδεια; Το είδα γενικά. Γιατί δεν ψάχνεις τα αρχεία σου; Ποια χρονιά; Απ’ το 8 κι ύστερα, κάτι θα βρεις. Μα πάνε σχεδόν 10 χρόνια. Και μπορεί να έγινε κάτι στις 19 κι εγώ να έγραψα στις 20 ή στις 22, πού θα ξέρω; Απ’ τα συμφραζόμενα, τι τα έχουμε τα συμφραζόμενα; Ναι αλλά έτσι πρέπει να συνταιριάξω ημερομηνίες και πριν και μετά. Καλά, αν ήταν κάτι σοβαρό θα το θυμόσουν, δεν θα ’ναι τίποτα. Μα έχω μια τρύπα. Άλλες ημερομηνίες θυμάσαι; Όχι. Τότε δεν είναι τίποτα. Κι αν είναι πριν απ’ το 8; Αν δεν το θυμάσαι πάει να πει ότι δεν έχει σημασία, ξέχασέ το. Και ν’ αφήσω έτσι μια τρύπα; Αφού δεν ξέρεις που είναι, τι σε νοιάζει;

Ο Pirandello κι ο πατέρας του

Σελίδες επί σελίδων για την ιστορία της τέχνης και τους καλλιτέχνες ενώ το καράβι έχει μπρουμυτίσει και οι μισοί είμαστε ήδη κάτω απ’ το νερό. Αν δεν είναι τραγέλαφος αυτά τα πράγματα τι είναι; Μην γίνεσαι απαισιόδοξος. Μην με τρελαίνεις κι εσύ, τι να ’μαι δηλαδή, χαρούμενος; Όχι αλλά με την απαισιοδοξία δεν βγαίνει τίποτα, έτσι μου ’λεγε ο πατέρας μου. Είχε κι άλλες τέτοιες ωραίες ιδέες ο πατέρας σου; Βέβαια, μια μέρα που δεν ήξερα μπάνιο και πνιγόμουν μ’ έβγαλε να πάρω ανάσα κι ύστερα με ξαναβούτηξε να δω τις μέδουσες και τις γοργόνες. Κι εσύ τι έκανες; Τα είδα όλα και δεν ξαναβούτηξα στο νερό. Ωραία εκμάθηση. Ναι αλλά έκτοτε όποτε ακούω για πνιγμούς κρατάω την ανάσα μου μέχρι να σκάσω. Και τι σχέση έχει αυτό τώρα μ’ αυτό που σου λέω εγώ; Θέλω να πω ότι άλλο το να πνίγεσαι πραγματικά και άλλα τα σχήματα λόγου, μ’ αυτά απλώς πανικοβάλλεσαι. Έχω λόγους να πανικοβάλλομαι, δεν πανικοβάλλομαι γιατί δεν έχω τι άλλο να κάνω. Θα υπάρχει κάποια τακτική και γι’ αυτό, για όλα υπάρχει μια τακτική. Πώς δεν την είχε έτοιμη την τακτική ο πατέρας σου; Αφού δεν βγαίνει τίποτα πια με την τέχνη γιατί δεν τη στέλνεις από κει που ’ρθε να ησυχάσεις; Γιατί θέλει κουράγιο κι αυτό. Και γιατί νομίζω πως δεν υπάρχω δίχως την τέχνη. Είσαι φορτισμένος συναισθηματικά. Ποιος το λέει αυτό τώρα, ο πατέρας σου; Να κάτσεις ν’ αναλογιστείς τι καλό έκανε σε σένα η τέχνη. Μ’ έκανε αυτό που είμαι, πού θες να το πας; Είσαι εξαρτημένος, αυτό βλέπω. Κι ο πατέρας μου όταν έκοψε το τσιγάρο το ’κανε με το μαχαίρι. Αν είναι να μένει κι ο πατέρας σου εδώ, εγώ να φεύγω. Το ’φερε η κουβέντα.

Η πέτρα του Σίσυφου κι ο Pirandello

Δεν καταλαβαίνω τι βρίσκεις και γράφεις κάθε μέρα. Βλακείες, τι γράφω; Στη θέση σου δεν θα έγραφα τίποτα. Κι εγώ στη θέση σου το ίδιο θα ’κανα. Είναι σαν την πέτρα του Σίσυφου, την πετάς κι αυτή σου ξανάρχεται. Εντάξει, δεν είναι και μαρτύριο, την πλάκα μου κάνω. Εγώ περισσότερο στενοχωριέμαι παρά γελάω. Είναι θέμα οπτικής, άλλοι γελάνε κι άλλοι κλαίνε. Ναι αλλά όλη αυτή η καθημερινότητα δεν λέει τίποτα, τι είπαμε σήμερα; Τίποτα. Είπες εσύ για την πέτρα του Σίσυφου, όλο και κάτι βγαίνει. Γιατί δεν σχολιάζεις τουλάχιστον την επικαιρότητα; Αυτό θα ’χε κάποιο νόημα. Γιατί δεν μπορώ να λέω συνέχεια τα ίδια, δεν είμαι δελτίο ειδήσεων. Να μην λες ειδήσεις, να λες για επιτεύγματα. Καλά, τα είδαμε και τα επιτεύγματα, πήγαμε στο φεγγάρι κι από τότε τίποτα, όλο ότι έρχεται ο Αρμαγεδδών κι αυτός δεν έρχεται, σαν τον Γκοντό. Τι ωραίο έργο αυτός ο Γκοντό, τι μου θύμησες… Ναι ήταν ωραία παράσταση. Γιατί δεν γράφεις κριτικές; Άντε πάλι, γράφουν άλλοι κριτικές, εγώ τι να πω άλλωστε; Να πεις για τη σκηνοθεσία, ποιοι έπαιζαν, τι γράφουν στις κριτικές; Γι’ αυτό δεν γράφω, γιατί οι κριτικές δεν λένε ποτέ τίποτα. Κι άμα γράφω κριτικές θα πρέπει να πηγαίνω και στο θέατρο που όπως ξέρεις δεν πάω. Γράφε εικονικές κριτικές, ποιος θα το καταλάβει; Ποιος θα τις διαβάζει θες να πεις. Σωστά, είναι κι αυτό. Είναι σαν την πέτρα του Σίσυφου, την πετάς κι αυτή σου ξανάρχεται. Μαρτύριο.

Το χάος κι ο Pirandello

Ο αυτοματισμός απορρέει απ’ την τριβή με το αντικείμενο και πρέπει να εντάσσεται σ’ ένα σύστημα. Αλλιώς γίνεσαι υποχείριο των συναισθημάτων σου και το αποτέλεσμα είναι μια χίμαιρα. Χίμαιρα ή χείμαρρος; Ο χείμαρρος σε πάει όπου θέλει. Κι η ζωή σε πάει όπου θέλει. Ναι αλλά η τέχνη υποτίθεται ότι είναι παράγωγο μιας σκέψης, δεν είναι βαράτε βιολιτζήδες. Ναι αλλά και το βαράτε βιολιτζήδες παράγει έναν ήχο και ακόμα κι ένα κακόηχο παίξιμο μπορεί να σημαίνει κάτι, μια αλλαγή. Αν σ’ ενδιαφέρει η δυσαρμονία ναι. Είναι τρομερές όμως αυτές οι συζητήσεις για την τέχνη, μπορείς να μιλάς όλη μέρα και να μην λες τίποτα. Μπορείς να τα βάλεις όλα σε μια σειρά και να κάνεις πως είσαι Ντα Ντα. Ή να τα εντάξεις κάπου και να τα παρουσιάσεις σαν διάλογο, υπάρχουν λύσεις. Παρ’ όλα αυτά κι ένα σύστημα μπορεί να παράγει ένα κακό έργο, δεν μπορεί; Γι’ αυτό είναι εκεί ο καλλιτέχνης, για να μην του ξινίσει το γάλα. Ναι αλλά πρέπει να υπάρχουν και κάποιες αρχές, δεν σημαίνει επειδή απλώνεις χαρτιά τουαλέτας πέρα – δώθε ότι κάνεις κι ένα καλό έργο, ούτε απαραίτητα ότι είναι πρωτοπορία. Μπορεί να μην σ’ ενδιαφέρουν οι αρχές, να θες να παράγεις έναν κακόγουστο ήχο ή ένα δυσάρεστο συναίσθημα. Δηλαδή η τέχνη δεν υπηρετεί το ωραίο; Η τέχνη κανονικά δεν πρέπει να υπηρετεί τίποτα, πρέπει να είναι αυτόνομη. Εσύ δεν είπες ότι ο αυτοματισμός χωρίς έλεγχο κάνει στο τέλος μια χίμαιρα; Ο αυτοματισμός είναι μέσο, δεν είναι τέχνη, τέχνη είναι το παράγωγο όλης αυτής της πράξης. Και με το καλό και το κακό τι γίνεται; Μ’ αυτά ασχολούνται οι άλλοι. Και είναι ζήτημα αισθητικής. Βρε παιδί μου πότε ένα έργο είναι καλό; Αυτό ρωτάω. Όταν παράγει το σωστό συναίσθημα, καλό έργο είναι ας πούμε η Γκουέρνικα αλλά και άλλα, όταν ο καλλιτέχνης ξέρει τι λέει κι έχει κάτι να πει. Αλλά θα υπάρχουν φαντάζομαι κι άλλες, διαφορετικές ερμηνείες, το κάθε έργο μιλάει αλλιώς στον καθένα. Κι εξαρτάται κι απ’ αυτόν που μιλάει, αλλιώς θα το δει ο Μαλρώ κι αλλιώς το οποιοδήποτε σούργελο. Χάος. Ναι.

Τα περί εθνοσυνέλευσης και άλλων οραμάτων κι ο Pirandello

Δεν θα της απαντήσεις; Όχι. Δεν έχεις τι να της πεις ε; Έχω. Αλλά τα ’χω επαναλάβει πολλές φορές όλα αυτά που λέει και δεν μ’ ακούει κανείς. Δεν ανακατεύονται, για να μην χαρακτηριστούν. Ή είναι αντίθετοι. Φοβούνται. Σου λέει ο άλλος και οι τοίχοι έχουν αφτιά… για τέτοια είμαστε τώρα; Μου ’ρχεται να το ξεριζώσω αυτό το αφτί. Αυτοί είναι η κοινή γνώμη όμως. Και βλέπεις πως αντιδρά ο κόσμος στον Ρουβίκωνα. Δεν ξέρω για τον Ρουβίκωνα, δεν μου γεμίζουν το μάτι όλοι αυτοί, ούτε αυτοί ούτε οι άλλοι, δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα παρά μόνον βανδαλισμούς και σπασίματα. Θα υπάρχουν φαντάζομαι και άτομα που πιστεύουν σε κάτι. Ναι αριστεριστές, ξέρω. Αλλά κάτι τρέχει με την ηγεσία κι εκεί, πιστεύουν ακόμα στον πατερούλη… δεν ξέρω. Θα υπάρχουν μεταξύ τους και κάποιοι προοδευτικοί. Μπορεί. Αλλά κι αυτοί μόνοι τους θα τα λένε - μόνοι τους θα τα ακούν. Είδες που βγήκε πάλι η Φώφη; Άλλο κι αυτό, από κει να καταλάβεις τι γίνεται. Έχουμε και τον Γλέζο, έχουμε σύμβολα. Προσωπικά δεν μου λέει τίποτα που πηγαίνει άσκεπος ο Γλέζος και σηκώνει τη γροθιά του ή που οδύρεται ο Κολλάτος στο FB, όλα αυτά συμβαίνουν μόνον για να τα δείχνει η τηλεόραση, δεν έχουν πέραση γιατί ο κόσμος απογοητεύτηκε ή κουράστηκε να προσπαθεί ή απλά γιατί δεν είναι στο χέρι του. Με το να μην αποδέχεσαι όμως κανέναν δεν πάει πουθενά. Το ξέρω. αλλά όταν δεις την αγορά εκεί έξω καταλαβαίνεις τι δεν πάει καλά και γιατί δεν γίνεται τίποτα, γιατί ο καθένας προσπαθεί να τσεπώσει το κάτι τι στου και δεν υπάρχει όραμα. Απ’ την άλλη είμαστε όλο γλέντια και στην υγειά μας βρε παιδιά, έχουμε γίνει σαλτιμπάγκοι που αντιπολιτευόμαστε ο ένας τον άλλον, εσύ φταις, όχι εσύ φταις κι από δουλειά τίποτα, λόγια μόνον και φιοριτούρες. Και σαν τι θα έπρεπε να κάνει ο κόσμος; Δεν ξέρω, να το αρνηθεί, να μην ψηφίσει τίποτα, ουδείς. Και να γίνει ύστερα μια εθνοσυνέλευση. Και να ξανάρθει πάλι ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, να βγάλουν και τον Τσοχατζόπουλο απ’ τη φυλακή κι άντε πάλι δωστου. Ή άντε πάλι στ’ άρματα, μπρος στον αγώνα… παιδιά της Ελλάδος παιδιά…

Τα αυγά κι ο Pirandello

Δηλαδή τι νομίζεις ότι κάνεις; Αντιστέκομαι. Με τον τρόπο μου. Αντιστέκεσαι. Σε τι ακριβώς; Στη διαφθορά μάλλον. Αλλά δεν μαζεύεται. Γιατί δεν γράφεις μια καταγγελία; Γιατί μπάζει. Και γιατί δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, είναι αχταρμάς. Ναι αλλά έχει δίκιο η κοπελιά που σου λέει ότι αν δεν κάνεις εσύ τίποτα ποιος θα το κάνει. Κάνω. Ψιλοπράγματα αλλά κάνω. Να επιμείνεις. Δεν γίνεται τίποτα. Και νιώθω γελοίος να κουνάω σημαίες πέρα – δώθε και να νομίζουν πως τους κάνω σήματα. Βλέπεις όμως ότι δεν είναι όλοι αδιάφοροι. Μιλάμε για εξαιρέσεις. Οι περισσότεροι κοιτάνε απ’ την άλλη. Και δεν θέλω να καταντήσω ηθικολόγος, να λέω συνέχεια τι δεν είναι σωστό και πώς έπρεπε να γίνει, όλοι ξέρουν πώς έπρεπε να γίνει, ακόμα κι αυτοί που το κάνουν λάθος. Και γιατί το κάνουν; Η διαφθορά που σου ’λεγα. Το μέλι, τα αξιώματα. Κι επειδή έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι, επειδή δεν υπάρχει ήθος. Εσύ όμως είσαι υποχρεωμένος να κάνεις κάτι, δεν φτάνουν τα ωραία λόγια, χρειάζεται δράση, πράξεις. Δεν γίνεται ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά. Δεν γίνεται. Και δεν γίνεται γιατί κανένας δεν θέλει να σπάσει τα δικά του αυγά. Σπάσε των άλλων τότε. Δεν μπορώ, θα έπρεπε να είμαι συστημικός.

Η βροχή κι ο Pirandello

Ούτε να σκεφτείς δεν μπορείς μ’ αυτή τη βροχή. Ίσως να είναι καλύτερα. Να πάρω ρεπό λες; Να το κάνεις τι; Αυτό να μου πεις. Είναι Κυριακή άλλωστε. Φαντάζομαι πως θα ’ναι κι αργία. Σωστά, δεν είναι αργία όλες οι Κυριακές. Αλλά με τέτοιο παλιόκαιρο ποιος θα πήγαινε στα μαγαζιά; Κανείς. Αλλά θα μπορούσε να είναι εργάσιμη, από βλακεία. Γενικά έχει καταντήσει βλακεία το να δουλεύει κανείς. Είχαμε - δεν είχαμε, κάτι είπαμε πάλι ε; Δεν το κατάλαβα, τι είπαμε; Αυτά, τα περί βροχής και αργίας. Νόμιζα ότι συζητούσαμε περί βλακείας. Αυτό προέκυψε, λόγω βροχής.

Η θανατερή ποίηση κι ο Pirandello

Προσπαθώ να καταλάβω τη σχέση των ποιητών με τον θάνατο ή τέλος πάντων με ό,τι είχε έναν λογαριασμό και τον ξόφλησε και δεν βγάζω άκρη, θεωρούν ότι τον ξορκίζουν έτσι; Κατευνάζουν τον φόβο τους μάλλον. Ή γαντζώνονται κατά κάποιο τρόπο απ’ τη ζωή, δεν ξέρω, το ίδιο δεν κάνεις κι εσύ; Δεν νομίζω, συνήθως αποφεύγω οτιδήποτε σχετικό. Ε, το κάνεις μ’ άλλον τρόπο, το ίδιο είναι. Δεν είναι το ίδιο, εγώ τον βλέπω σαν σε ταινία, δεν τον αφήνω να δηλητηριάζει την καθημερινότητά μου. Αλλά μπορεί εγώ να ’μαι αναίσθητος κι αυτοί οι καλοί, ούτε αυτό το ξέρω. Είναι άλλη προσέγγιση. Ή το θεωρούν και λίγο κωλοπιασάδικο, είναι ωραίο σαν στοιχείο, μελοδραματικά, καταλαβαίνεις τι εννοώ. Καταλαβαίνω. Αλλά το θεωρώ και πολύ φτηνό παράλληλα… οι στάχτες που παίρνει ο αέρας, τα μαραμένα λουλούδια, οι φωτογραφίες των πεθαμένων στη σιφονιέρα, όσο ωραία και να τα πεις είναι καταθλιπτικά, δεν είναι; Τον κάνουν τέχνη, είναι μια αντίδραση ίσως. Μα πόσες φορές μπορεί να σ’ αγγίζει ένας θάνατος; Μια; Τρεις; Δεν γίνεται να σ’ αγγίζει εκατόν δεκατρείς. Εννοείς ότι ψεύδονται; Ότι έχουν μια ευκολία και πάρε να ’χεις; Ακριβώς. Ότι πουλάνε συναίσθημα. Και μ’ ενοχλεί.

Η 17 Νοέμβρη κι ο Pirandello

Πάσχουμε από υμνοπάθεια, αλλιώς τι; Εντάξει, τα μέσα τον κάνουν τον σαματά. Εννοείς ότι ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται; Και ποιοι πάνε στην πορεία, εγώ; Κάποιοι πάνε. Αλλά πάνε για να τους δούνε οι άλλοι που θα ’ναι εκεί, από σκοπιμότητα, έχει γίνει κάτι σαν reunion. Δεν ξέρω τι έχει γίνει, εμένα μ’ απελπίζουν όλα αυτά. Αδιαφόρησε, τι άλλο να κάνεις; Θλίβομαι μ’ όλες αυτές τις παράτες, με τα σκατοκόμματα που μπαίνουν μπροστά κι όλους αυτούς τους υπαλληλίσκους που παριστάνουν τους αγωνιστές. Έτσι γίνεται με τις επαναστάσεις, τις καρπώνονται στο τέλος κάτι άσχετοι. Αλλά δεν μπορείς να επιβάλεις σιωπή. Δεν θέλω σιωπή, μια μεσίστια μου φτάνει, τα άλλα όλα είναι καραγκιοζιλίκια και κουβέντα να γίνεται.

Οι νοοτροπίες κι ο Pirandello

Είδες τι έγινε; Είδα. Είναι να μαζευτούμε όλοι οι υποψήφιοι αυτόχειρες κι όπου είναι να κάνει καταιγίδα να τρέχουμε. Δεν είναι αστείο. Δεν είναι αλλά δεν έχει σωσμό, μην το ψάχνεις. Αυτό τώρα είναι παραίτηση. Εσύ που δεν δηλώνεις παραίτηση πήγαινε να το παλέψεις. Δεν είναι στάση αυτή τώρα. Είναι νοοτροπία, τι δεν καταλαβαίνεις; Δεν το δέχομαι, δεν μπορείς να κάθεσαι και να βλέπεις κάθε τρεις και λίγο τις καταστροφές και να μην κάνεις τίποτα. Είσαι επηρεασμένος. Αύριο που θα γίνει η πορεία το πρόβλημα θα πάει στην άκρη και θα κυνηγάνε τους ταραξίες στα Εξάρχεια, πρώτη φορά το βλέπεις; Τώρα λέμε για την καταστροφή, δεν λέμε για το τι θα γίνει στην πορεία. Από όπου και να το πιάσεις το ίδιο κάνει, δεν έχει νόημα. Κι αυτό είναι όμως νοοτροπία. Ναι, στην Ελλάδα έχουμε δύο νοοτροπίες, των μεν και των δε. Κι αυτό δεν αλλάζει.

Το θέσφατο κι ο Pirandello

Μπρρρ… έχει φουσκοθαλασσιά σήμερα. Νοέμβρης είναι. Είναι λες και θα μπει απ’ τη μπαλκονόπορτα. Μην μου πεις τώρα ότι σε φοβίζει κι ο καιρός. Είναι λίγο τρομαχτικός, ειδικά το πρωί που ξυπνάς. Εγώ πάντα απορούσα με αυτούς που ταξιδεύουν με πλοία. Μέχρι 8 μποφόρ πάνε κι έρχονται, ύστερα δένουν. Και δεν είναι κι ωκεανός. Εσύ θα ταξίδευες με 8 μποφόρ; Όχι… αλλά αν ήταν ανάγκη μπορεί. Ναι, στην ανάγκη τα παίζεις όλα για όλα. Αλλά δεν αισθάνομαι άνετα στο νερό. Δεν είσαι δηλαδή θαλασσινός. Είμαι καλά κι από δω. Παρ’ όλα αυτά βλέπεις, κολυμπούν ακόμα. Θαλασσοπνίγονται θες να πεις. Όποιου του μέλει να πνιγεί που λένε. Αλλά μπορεί να είναι διασκεδαστικό. Ή ζήτημα υγείας. Ναι. Αλλά πρέπει να ’σαι και λιγουλάκι τρελός. Καλά, τρελός πρέπει να ’σαι όπως και να ’χει, δεν τη βγάζεις αλλιώς. Τι είναι αυτό τώρα, συνταγή; Θέσφατο.

Ο ιντελεκτουαλισμός κι ο Pirandello

Ξέρεις τι νομίζω; Ότι είμαστε πολύ ιντελεκτουελ. Και τι να κάνουμε; Να σπάμε πιάτα; Δεν λέω να σπάμε πιάτα αλλά ότι μπορεί αυτή να ’ναι η ρίζα του κακού. Δεν είναι κακό να είσαι διαφορετικός. Και δεν καταλαβαίνω τι θα μπορούσες να κάνεις μ’ αυτό. Θα μπορούσαμε βρε παιδί μου να συζητάμε για πιο βατά θέματα… Μα δεν συζητάμε για κβαντομηχανική, για ζώδια θες να μιλάμε; Δεν λέω και για ζώδια αλλά θα μπορούσαμε να αναλύουμε ερωτικά θέματα ή να λέμε… πώς λένε οι άλλοι για το καλάθι της νοικοκυράς… τέτοια θέματα. Ωραία, γράψε τις τιμές δίπλα στη λίστα για το σούπερ μάρκετ που σου ’δωσα, τι να σου πω; Δεν κατάλαβες, να λέμε για τη λίστα αλλά να την λέμε διαφορετικά. Γιατί, δεν την καταλαβαίνουν;

Η λύση του Pirandello

Τι απελπισία είναι αυτή; Δεν είναι απελπισία, έχω μπαϊλντήσει με τους ανθρώπους. Σου έχω πει να τους αγνοείς. Τους αγνοώ αλλά μου μπαίνουν στη μύτη. Γιατί δεν τους κόβεις; Γιατί είναι Λερναία Ύδρα, κόβεις έναν και βγαίνουν δέκα. Κάτι θα γράφεις που τους πειράζει. Όλα τους πειράζουν, τα λες έτσι τους πειράζουν, τα λες αλλιώς πάλι τους πειράζουν. Αυτά έχει ο δημόσιος λόγος. Μου τη σπάει να μην μπορώ να λέω τη γνώμη μου. Λέγε την με άλλο τρόπο, λέγε ότι τα λέω εγώ. Αυτό κάνω αλλά εσύ δεν έχεις facebook και τα λένε σε μένα. Λέγε τότε περί ανέμων και υδάτων, μην τους προκαλείς. Περί ανέμων και υδάτων λέω. Αλλά αυτοί έχουν τη μύγα και μυγιάζονται. Καταλαβαίνεις ότι αυτά τα πράγματα είναι παιδαριώδη, έτσι δεν είναι; Το καταλαβαίνω μωρέ αλλά κι εγώ άνθρωπος είμαι, γράφω μια μαλακία να περάσει η ώρα και όλοι θέλουν να με βάλουν στη θέση μου. Έτσι είναι ο κόσμος, δεν θέλει να περνάει ο άλλος καλά. Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Να γράφεις αδιάφορα πράγματα. ή να τους τσακίσεις στα ποιήματα. Λες; Λέω.