Το δημόσιο κι ο Pirandello

Ορίστε, παρακαλώ. Μια ερώτηση. Ορίστε. Αυτό που γράφετε εδώ έξω, η ζωή σας είναι υπό έγκριση. Τι εννοείτε με το η ζωή σας είναι υπό έγκριση; Μυαλό έχετε, σκεφτείτε το. Νομίζω ότι είναι μέσα στα καθήκοντα σας να απαντάτε στους πολίτες. Δεν είναι γραφείο αλληλοβοήθειας εδώ κύριε. Δεν είναι; Και τι είναι; Κατάλαβα. Τι καταλάβατε; Ότι είστε απ’ αυτούς τους περίεργους που δεν έχουν τι άλλο να κάνουν. Κι από πού το συμπεραίνετε τώρα αυτό; Ας μην χάνουμε την ώρα μας, κάνατε την ερώτησή σας. Θέλετε κάτι άλλο; Σαν τι άλλο να θέλω; Έχετε να υποβάλετε κάτι; Γιατί αν ήρθατε εδώ για να δημιουργήσετε αναστάτωση σας πληροφορώ ότι έχω τη δικαιοδοσία να σας αποβάλω. Τι πάει να πει αυτό πάλι; Από πού να με αποβάλετε; Θα σας το κάνω λιανά για να το καταλάβετε. Αν δεν έχετε να υποβάλετε κάτι και κωλυσιεργείτε την εργασία θα σας πετάξω έξω. Σε ποια εργασία αναφέρεστε; Γιατί δεν βλέπω να κάνετε κάτι. Κάθεστε μόνο σ’ αυτό το γραφείο. Και το χειρότερο για τους άλλους εμάς είναι ότι κάθεστε χωρίς να κάνετε τίποτα και πληρώνεστε κι από πάνω. Με δικά μας χρήματα. Ποιους εμάς εννοείτε; Αντιπροσωπεύετε κάποιους; Γιατί δεν βλέπω κανέναν άλλον. Εννοούσα τον κόσμο εκεί έξω. Που για να ζήσει πρέπει να του εγκρίνετε εσείς ή κάποιος άλλος αυτό το κάτι το συγκεκριμένο που λέτε. Έκθεση λέγεται. Δεν είναι το θέμα μου πώς λέγεται, άλλο είναι το θέμα μου. Και εσάς τι σας νοιάζει τι θα κάνει ο ένας κι ο άλλος; Γιατί δεν κοιτάτε τη δουλειά σας; Θέλω να μάθω από ποιον ή μάλλον ποιος σας εξουσιοδότησε να κάνετε αυτή τη δουλειά. Και ποιος είστε εσείς που θα μου δώσετε έγκριση για να ζήσω; Τι είστε εσείς; Δεν είναι γραφείο πληροφοριών εδώ κύριε, περάστε έξω παρακαλώ, περάστε έξω. Απαιτώ μια απάντηση. Στο ισόγειο. Εκεί είναι οι πληροφορίες. Πήγα στις πληροφορίες. Αλλά το μαγαζάκι το ’χετε για τα μάτια, δεν είναι κανένας εκεί. Πηγαίνετε στο πρωτόκολλο τότε και κάντε μια αίτηση. Τη αίτηση; Ρωτήστε έξω να σας πουν. Και που είναι το πρωτόκολλο; Στον έκτο. Μα δεν έχετε ασανσέρ. Και ποιος είστε εσείς κύριε που θέλετε ασανσέρ; Δεν φτάνει που ιδροκοπάμε όλη μέρα να σας εξυπηρετούμε, θέλετε κι ασανσέρ. Πόδια δεν έχετε; Εσείς τι λέτε; Έχω; Αφού έχετε πόδια ανεβείτε στον έκτο και κάντε την αίτησή σας, τι με κοιτάτε; Δεν σας κοιτάω, σκέφτομαι. Εδώ θα σκεφτείτε; Ναι. Απαγορεύεται; Δεν μπορείτε να σκέφτεστε εδώ κύριε, εμείς κάνουμε δουλειά εδώ. Δεν το βλέπω; Θα φωνάξω την ασφάλεια να σας πετάξει στον δρόμο, σοβαρολογώ. Έχετε ασφάλεια αλλά υπάλληλο στις πληροφορίες δεν έχετε. Ή έχετε και έχει πάει για καφέ; Γιατί δεν πάτε στον έκτο να κάνετε τη δουλίτσα σας να μας αφήσετε κι εμάς να κάνουμε τη δικιά μας; Γιατί δεν θέλω να πάω στον έκτο, μ’ αρέσει εδώ. Ορίστε. Φωνάξτε την ασφάλεια. Εγώ θα κάτσω εδώ μέχρι που να εξυπηρετηθώ. Να εξυπηρετηθείτε ως προς τι; Δεν υποβάλατε κάτι. Ρώτησα. Τι ρωτήσατε; Ποιος τα κανονίζει όλα αυτά. Δεν σας καταλαβαίνω. Ποια αυτά; Εσείς δεν δίνετε αυτές της εγκρίσεις; Μάλιστα. Και ποιοι είστε εσείς που θα με εγκρίνετε; Ποιος σας έδωσε αυτό το δικαίωμα; Και τι θα γίνω εγώ αν δεν μ’ εγκρίνετε; Αυτό δεν είναι δικό μας θέμα. Τίνος είναι; Δικό σας. Εμείς εδώ απλώς κάνουμε τη δουλειά μας. Τι δεν καταλαβαίνετε; Ωραία. Ήρθα γι’ αυτήν την έγκριση. Τι πρέπει να κάνω; Να μου παραδώσετε τα παραστατικά. Πήρατε παράβολο; Για ποιο πράγμα; Για την έγκριση. Δηλαδή θα πρέπει να σας πληρώσω κι από πάνω; Έτσι λειτουργεί το δημόσιο κύριε. Δεν μπορείτε ν’ απολαμβάνετε μόνο παροχές, πρέπει να συμβάλετε. Τι πάει να πει να συμβάλω; Δεν πληρώνω φόρους; Αυτό δεν το ξέρω. Δεν επικοινωνείτε μεταξύ σας; Εμείς αυτή τη δουλειά κάνουμε, το τι λογαριασμούς έχετε εσείς με την Εφορία είναι δικό σας θέμα. Εμείς ελέγχουμε απλώς τα παραστατικά κι αν είναι εντάξει παίρνετε την έγκριση. Κι αν δεν είναι; Αν δεν είναι δεν την παίρνετε, αυτό είναι όλο. Δηλαδή είναι θέμα παραστατικών. Μάλιστα. Και τι είναι αυτά τα παραστατικά; Είναι στον πίνακα ανακοινώσεων. Δεν θα έπρεπε να έχετε κάπου μια φόρμα να συμπληρώσω; Ακούστε. Η φόρμα είναι το τελευταίο. Πρέπει πρώτα να πάτε στον πίνακα ανακοινώσεων, να δείτε τι λέει. Ύστερα πρέπει να συγκεντρώσετε τα παραστατικά που σας ζητάει και να τα καταθέσετε στο γραφείο 4 που είναι στον από πάνω όροφο, μετά να πάτε στο πρωτόκολλο να πάρετε αριθμό, μετά να πάτε να πάρετε το παράβολο και μετά να έρθετε σε μένα να μου τα παραδώσετε όλα αυτά. Αν είναι εντάξει προχωράμε. Δηλαδή με λίγα λόγια θέλετε να δουλεύω για σας. Θέλετε την έγκριση κύριε ή όχι; Όχι. Και γιατί ήρθατε εδώ; Για να σας δω. Δεν είχα τίποτα άλλο να κάνω και είπα δεν πάω να δω μήπως χρειάζονται αυτοί εκεί κάτω καμιά δουλειά; Με δουλεύετε; Όχι. Εσείς με δουλεύετε. Περάστε έξω κύριε. Να μιλάτε καλύτερα στους πολίτες. Δεν έχετε δουλειά κι ήρθατε εδώ για να παίξετε; Γιατί δεν πάτε σ’ ένα καφενείο; Προτιμώ τα δημόσια καφενεία. Αρκετά. Αν δεν φύγετε αμέσως θα φωνάξω την ασφάλεια. Και τι θα τους πείτε; Ότι παρενοχλείτε το δημόσιο. Και πώς το παρενοχλώ; Μ’ όλες αυτές τις αηδίες που μου λέτε. Δεν είναι αυτός ο χώρος για να εξυπηρετεί τους πολίτες; Εσείς δεν ήρθατε για να εξυπηρετηθείτε, ήρθατε να μας περιγελάσετε. Εγώ ήρθα εδώ για να τακτοποιήσω αυτήν την έγκριση που λέτε. Αλλά αρνείστε να με εξυπηρετήσετε. Εγώ; Εσείς είπατε ότι δεν ενδιαφέρεστε για την έγκριση. Δεν μ’ ενδιαφέρει η έγκριση. Μ’ ενδιαφέρει να μάθω τι σημαίνει αυτό το η ζωή μου είναι υπό έγκριση. Ποιος το καθορίζει αυτό; Που το γράφει; Και γιατί είμαι υποχρεωμένος να τρέχω πάνω κάτω για κάτι που δεν μ’ ενδιαφέρει, αυτά θέλω να μάθω. Έτσι λειτουργεί το δημόσιο κύριε, δεν τα βγάζουμε απ’ το κεφάλι μας, εκτελούμε εντολές. Και ποιος τις δίνει αυτές τις εντολές; Δεν ξέρω… οι από πάνω. Ονόματα δεν έχουν οι από πάνω; Γιατί με ταλαιπωρείτε κύριε; Πού να ξέρω εγώ ποιοι είναι οι από πάνω; Δεν έχετε προϊστάμενο; Απαιτώ να δω τον προϊστάμενο. Και γιατί δεν πάτε να του χτυπήσετε την πόρτα; Σε ποια πόρτα πρέπει να πάω; Στον πάνω όροφο, ρωτήστε. Εσείς δεν ξέρετε; Πηγαίνετε στο 5. Και γιατί δεν το λέτε τόση ώρα; φοβάστε μήπως παρεξηγηθεί; Γιατί δεν είναι στο γραφείο του απουσιάζει. Και γιατί με στέλνετε αφού ξέρετε ότι απουσιάζει; Για να με ταλαιπωρείτε; Για τελευταία φορά θα το πω. Αν θέλετε την έγκριση συγκεντρώστε τα παραστατικά που χρειάζονται και ελάτε πάλι. Τώρα πρέπει να φύγετε. Θα μείνω μέχρι να εξυπηρετηθώ. Δεν μπορείτε, κλείσαμε. Γιατί, τι ώρα είναι; Σήμερα έχουμε ημιαργία. Και αυτό πάλι ποιος το ορίζει; Δεν ξέρω κύριε, εγώ κάνω εδώ απλώς μια δουλειά, δεν είμαι παντογνώστης. Θα σας καταγγείλω ότι είστε ανίκανος να εξυπηρετήσετε τους πολίτες και ότι αρνείστε να το κάνετε. Να δούμε τότε τι θα κάνετε. Κάντε ό,τι θέλετε. Δεν έχουμε χούντα κύριε για να κάνετε ό,τι θέλετε. Και ή έχουμε δημοκρατία ή δεν έχουμε. Θα φύγετε ή θα φωνάξω την ασφάλεια; Φωνάξτε την. Είστε τρελός; Όχι. Εσείς είστε όλοι τρελοί και ζητάτε ό,τι σας καπνίσει. Γιατί δεν κάνετε γραπτώς τα παράπονά σας; Δεν είμαι υποχρεωμένος να ξέρω γράμματα. Και να παραπονεθώ σε ποιον; Σε όποιον θέλετε, δεν είμαι αρμόδιος να σας πω σε ποιον να παραπονεθείτε, δεν το καταλαβαίνετε; Καλώς. Φεύγω τώρα γιατί έχω και κάτι δουλειές. Δόξα τω Θεώ. Θα ξανάρθω όμως να μου εξηγήσετε κάποια πράγματα για την έγκριση. Δεν σοβαρολογείτε… Σοβαρολογώ. Είχα άλλη γνώμη για το δημόσιο αλλά πέρασα αρκετά καλά μπορώ να πω… αν δεν είχατε αυτές τις σκάλες.

Τα λεωφορεία κι ο Pirandello

Δεν γράφω σε άλλους γιατί ό,τι κι αν πεις… ακόμα και καλημέρα να πεις, ο άλλος κάτι άλλο θα καταλάβει, δεν υπάρχει περίπτωση δηλαδή. Δικαιολογίες, βαριέσαι, γι’ αυτό δεν γράφεις. Ε ναι, υπάρχει κι αυτό. Αλλά είναι και το ότι δεν υπάρχει επίπεδο συνεννόησης, ο καθένας κι η πλατφόρμα του. Δεν είναι λίγο σαν να κρυφακούς στο λεωφορείο όλο αυτό; Ναι, δηλαδή κάπως. Τι κάπως; Νομίζω ότι οι άνθρωποι δεν μιλάνε στα λεωφορεία. Ναι, σωστά. Σκουντιούνται και βρίζονται. Αλλά κι εδώ το ίδιο γίνεται. Ένα λεωφορείο που δεν πάει πουθενά. Ή ένα λεωφορείο που στέκετε. Ή που απεργεί. Ή που είναι για να είναι, χωρίς λόγο. Ανήκουμε κι εμείς σ’ αυτή την τάξη όμως. Ναι, φυσικά. Πρέπει να υπάρχει κι άλλος τρόπος. Να πας με τα πόδια, όπως παλιά. Ή με τον γάιδαρο. Θα σε λέγανε γραφικό άμα κυκλοφορούσες με γάιδαρο. Κι οι αποστάσεις είναι τεράστιες για να τις πας με τα πόδια. Πας με το αυτοκίνητο. Δεν είναι σαν να πηγαίνεις με το λεωφορείο; Είναι… δηλαδή κάπως. Δεν είσαι συγκεκριμένος σήμερα, τι έχεις; Θα ήθελα να είμαι αλλού. Αλλά και το αλλού είναι σαν το εδώ. Δεν είναι όλα τα αλλού ίδια. Τα κάνουμε ίδια. Και τι να κάνουμε; Να μην πηγαίνουμε πουθενά; Δεν είπα αυτό. Είναι… Ξέρω. Κάπως.

Το 10 το καλό κι ο Pirandello

Πας συνέχεια πάνω κάτω και δεν μπορώ να σκεφτώ, κάτσε σ’ ένα μέρος. Να κάτσω να κάνω τι; Να πούμε μια κουβέντα. Τι άλλο να πούμε; Ό,τι είχαμε να πούμε το είπαμε. Να μιλήσουμε για συναισθηματικές καταστάσεις. Δεν ήξερα ότι σ’ ενδιαφέρουν οι συναισθηματικές καταστάσεις. Δεν μ’ ενδιαφέρουν, τις παρατηρώ. Και τι προέκυψε; Ότι είναι τρισάθλια μονότονες. Κι ότι οι άνθρωποι παίρνουν ένα γουρούνι στο σακί, το σενιάρουν και έχουν την εντύπωση ότι συναναστρέφονται τη βασίλισσα της Αγγλίας. Κι όταν ξεφουσκώσει το μπαλόνι ξαναβουτάνε στο σακί κι άντε απ’ την αρχή. Ωραία γνώμη έχεις. Εντάξει, είναι μια γενικότητα αυτό που είπα, υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Δεν είναι ζήτημα επιλογής; Είναι. Αλλά εξαρτάται κι απ’ το τι είσαι διατεθειμένος. Δηλαδή για σένα οι σχέσεις είναι ένα πάρε δώσε. Σε γενικές γραμμές ναι. Αλλά είναι κι όλα τα άλλα που τρέχουν παράλληλα, οι συνθήκες. Κι η εικόνα που έχεις στο μυαλό σου για τον άλλον, που αλλάζει διαρκώς. Κι εσύ αλλάζεις, όλοι αλλάζουμε. Ναι. Κι αυτό μπορεί να είναι εξ ίσου και καλό και κακό. Δηλαδή είναι ζήτημα τύχης. Αφού τίποτα δεν είναι σταθερό πώς να επιλέξεις σωστά με ποιον θες να νταραβερίζεσαι; Είναι και το πότε συμβαίνει αυτό. Κάθε πράγμα στον καιρό του δηλαδή. Ακριβώς. Εκτός κι αν είσαι ταχυδακτυλουργός και βγάζεις κάθε φορά το 10 το καλό. Τόσο καλά. Τόσο.

Τα τούβλα κι ο Pirandello

Δεν γράφω βιβλία για να με προσέξουν, μ’ ευχαριστεί. Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν αυτό το πράγμα γίνεται προϊόν και υπόκειται στους νόμους της αγοράς. Και που βασικά δεν γίνεται το ίδιο το αντικείμενο, γίνεσαι εσύ. Ναι, γιατί το κοινό ταυτίζει τον δημιουργό με το δημιούργημα. Αλλά το ίδιο γίνεται και σε άλλες δουλειές. Προσπαθώ να καταλάβω αν η κατάντια μας προϋπήρχε της κρίσης. Εννοείς ότι τη φέραμε; Ακριβώς. Κι ότι η κρίση ήταν το πρόσχημα για να εκδηλώσουμε αυτόν τον εσώτερο εαυτό που είναι ένας βελτιωμένος πρωτόγονος, η ηλεκτρονική έκδοση. Βάζεις και τον εαυτό σου μέσα; Τον βάζω γιατί δεν ξέρω αν είμαι διαφορετικός. Ανήκω σε μια κατηγορία ίσως αλλά δεν ξέρω αν και αυτή δεν είναι παρά η σύγχρονη έκδοση ενός άλλου ενστίκτου, ότι αυτό που λέμε ότι ο άνθρωπος διαφέρει δεν είναι φούμαρα. Θα είσαι ο μόνος που αμφισβητεί κάτι τέτοιο. Η πρόοδος βασίζεται σε κάποιους. Αλλά στο σύνολό τους οι άνθρωποι είναι ό,τι ήταν και πριν, μαμ, κακά και νάνι, ζώα. Ζώα που άγονται και φέρονται. Και θες να γίνεις συμπαθής μ’ αυτά που λες; Δεν το λέω υποτιμητικά, έχω πάρα πολλά ζώα που συναναστρέφομαι. Αλλά είναι πιο κοντά στη φύση τους, δεν υποκρίνονται ότι είναι κάτι άλλο. Θες να πεις πως ο άνθρωπος υποκρίνεται; Συνεχώς. Και μόνο στην περιοχή της ασυνειδητότητας είναι το πραγματικό δίποδο που είναι. Της ποιας; Της ασυνειδητότητας, γέρος ή μωρό. Το μεσοδιάστημα δίνει παράσταση. Κι από πού το συμπεραίνεις αυτό; Απ’ την κρίση; Απ’ την αντιμετώπιση. Γιατί είναι πολύ λίγα δέκα χρόνια για ν’ ακυρωθεί μια ολόκληρη κουλτούρα. Βρήκαν την ευκαιρία που γύρευαν και ξεγυμνώθηκαν. Σε λίγο θα τους δεις να ανεβαίνουν πάλι στα δέντρα. Και σε δέκα χρόνια μπορεί να ’χουν γίνει πάλι πτωματοφάγοι. Το λες αυτό τώρα επειδή δεν διαβάζουν βιβλία; Το λέω για πάρα πολλά πράγματα. Και ναι. Και για τα βιβλία. Εγώ δεν είχα λεφτά όταν διάβαζα βιβλία. Είναι αδιάφοροι, δεν φταίει η κρίση. Είναι τούβλα. Δεν ενδιαφέρεται όλος ο κόσμος για τη λογοτεχνία. Δεν είναι μόνο η λογοτεχνία, δες τις ακροαματικότητες στην τηλεόραση, δες τα θέλω τους, δες συμπεριφορές, ό,τι και να δεις, άκρατος λαϊκισμός, όλα στην… να μην σου πω τώρα που. Καταλαβαίνω, μην αρπάζεσαι. Δεν αρπάζομαι, συγκλονισμένος είμαι. Κι απογοητευμένος.

Η πανούκλα κι ο Pirandello

Ψιχαλίζει πάλι. Κι αυτό σε πειράζει; Απλώς το ανέφερα. Ξέρεις τι είναι όταν μιλάς για τον καιρό; Ότι δεν έχεις τι άλλο να πεις. Μπορεί και να μην έχω. Αυτό είναι πάλι παραίτηση. Στο δημόσιο το λένε εθελούσια αποχώρηση. Ν’ αποχωρίσεις να πας που; Γι’ αυτό λέω για τον καιρό, γιατί βαρέθηκα να το συζητάω. Δηλαδή δεν έχεις τίποτα άλλο στο μυαλό σου; Έχω. Αλλά βαρέθηκα να τα λέω. Ή βαρέθηκα αυτούς που τα λέω. Εννοείς εμένα; Κι αυτό παίζει. Αλλά κυρίως τους άλλους. Ακόμα να τους συνηθίσεις; Να συνηθίσω τι; Ότι έτσι είναι οι άνθρωποι. Απ’ έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα. Βουβωνική πανώλη το λένε. Λες να κολλήσουμε κι εμείς; Πιθανόν. Βγάζεις λέει πρώτα στίγματα. Μετά μπλαβιάζεις ολόκληρος και… Δεν θέλω ν’ ακούσω. Και καλά κάνεις. Απλώς ήθελα να πω πως αν κολλήσουμε θα φανεί, θα δεις εσύ εμένα κι εγώ εσένα. Μπορεί να είναι άλλο είδος, να εξαερώνεσαι. Αυτό θα ήταν και καλό. Παφ κι έξω απ’ την πόρτα. Έχεις δει εσύ κανέναν να εξαερώνεται; Όχι. Αλλά όσο ζω ελπίζω.

Η 11η Μαΐου κι ο Pirandello

Τι μούχλα κι η σημερινή… Γιατί το λες; Αυτό το θα βρέξει - δεν θα βρέξει, σπαστικό. Προτιμάς να ψήνεσαι; Ούτε να ψήνομαι ούτε να παγώνω, μια μέση οδό, χάθηκε να κάνει δηλαδή καλό καιρό; Τώρα δηλαδή θες να πεις ότι όλα τα άλλα είναι εντάξει κι ότι φταίει ο καιρός; Συμβάλει. Μα λέει ηλιοφάνεια κυρίως. Και 21c… εντάξει και λίγες μπόρες… δεν τρέχει τίποτα. Να μου το θυμηθείς, μ’ αυτή την υγρασία θα βγάλουμε φύλλα.

Η πρόθεση του Pirandello

Όταν τελειώσουν όλα θα ήθελα να μπορούσα να πάω κάπου ν’ αναπαυτώ, να πίνω και ν’ αγναντεύω το πέλαγος… να μην κάνω τίποτα. Ποιος σ’ εμποδίζει; Κανείς, έτσι το λέω.

Οι παπαρούνες κι ο Pirandello

Τελικά δεν ξέρω τι πάει να πει είμαι το ένα ή το άλλο, είναι μάλλον υπαρξιακό πρόβλημα, άλλοι το έχουν κι άλλοι όχι. Δεν είναι ματαιοδοξία; Είναι και ματαιοδοξία. Αλλά κυρίως είναι πληρότητα του εγώ, κάτι σαν επιβεβαίωση. Και τι νόημα έχει; Δεν ξέρω. μπορεί να θέλεις να νιώθεις ένα κεφάλι ψηλότερος από έναν άλλον. Αλλά δεν το λέω καλά. Είναι δηλαδή υψομετρικό ζήτημα; Όχι κυριολεκτικά αλλά μπορείς να το πεις κι έτσι. Κι αν πάω και σταθώ εκεί πέρα θα είμαι κάτι άλλο; Εξαρτάται απ’ το τι είναι εκείνο το πέρα. Ή πότε βρίσκεσαι κάπου. Ανακατεύεις όλες τις διαστάσεις και με μπερδεύεις. Είναι μπερδεμένες, δεν τις ανακατεύω. Γιατί δεν κάθεσαι να πιείς έναν καφέ όπως όλος ο κόσμος; Εσύ γιατί είσαι πάντα έτσι ισοπεδωτικός; Η ζωή είναι ισοπεδωτική, δεν είμαι εγώ. Ναι. Αλλά δεν είμαστε παπαρούνες. Πώς ξέρεις ότι οι παπαρούνες δεν έχουν παρόμοια προβλήματα; Τι προβλήματα να έχουν οι παπαρούνες; Είναι μέρος της φύσης, κάτι θα τις επηρεάζει κι αυτές. Μπορεί να είναι και σοβιέτ, δεν ξέρεις. Τώρα που το λες… οι παπαρούνες έχουν όλες το ίδιο ύψος. Και τι πάει να πει αυτό; Δεν έχουν διαφορές. Ή δεν είναι ορατές. Γεννιούνται ύστερα όλες μαζί. Και μετά όλες μαζί πάλι πάνε καλιά τους. Κι ύστερα επανέρχονται άλλες. Ή μπορεί να είναι κι οι ίδιες, που ξέρεις; Άλλες είναι. Αλά μπορεί να έχεις δίκιο, έχουν κάτι το σοβιέτ.