Η πλήξη κι ο Pirandello

Με τόσες σαπουνόφουσκες που λέγονται θα έπρεπε να λουζόμαστε τζάμπα. Λες για τις ειδήσεις; Για όλα. Κάθεσαι όμως και βλέπεις τηλεόραση. Από πλήξη. Γιατί δεν διαβάζεις κάτι; Πλήττω. Πλήττεις και με το διάβασμα; Εσένα σου άρεσε. Ναι. Αλλά πλήττω. Θες να πάμε ένα σινεμά; Και με το σινεμά πλήττω. Μήπως είναι δικό σου το πρόβλημα; Μόνο αυτό δεν μου είχαν πει, ότι είμαι πληκτικός. Πληκτικός είναι κάποιος που κάνει τους άλλους να πλήττουν, όχι κάποιος που πλήττει ο ίδιος. Πάλι καλά. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν γίνεσαι που και που πληκτικός. Αφομοιώνομαι λες; Πιθανόν.

Ο Λάιμαν Μάγερ κι ο Pirandello

Γιατί δεν πάμε ποτέ για καφέ έξω όπως όλος ο κόσμος; Εσύ πίνεις δυο καφετιέρες τη μέρα, τι τον θες τον καφέ; Έτσι, για ν’ αλλάξουμε θέα. Άλλοι κάνουν αμάν και πως για τη θέα. Και είναι νομίζω η χιλιοστή φορά που κάνουμε αυτή την κουβέντα, άμα θες να βγεις, βγες. Εσύ δεν θες; Δεν μου κάνει εντύπωση το έξω, πόσες φορές θα στο πω; Εντάξει, δεν χρειάζεται να φωνάζεις, αφού δεν θες, μην θες, ας βγούμε στη βεράντα. Και τι θ’ αλλάξει άμα βγούμε στη βεράντα; Μπορεί και να σ’ αρέσει. Πήγες βόλτα τον σκύλο; Μην αλλάζεις κουβέντα. Αφού θες να βγεις γιατί δεν πας τον σκύλο; Τον πήγα. Και ήταν απ’ έξω μια και με ρώτησε πώς τον λένε; Και της είπες; Της είπα ότι τον λένε Λάιμαν Μάγερ. Και γιατί το είπες αυτό; Γιατί δεν ήθελα να της δώσω λογαριασμό. Μπράβο, καλά έκανες, δεν χρειαζόταν να ξέρει πώς λένε τον σκύλο. Τώρα που ήμουν καλό παιδί θα με πας μια βόλτα; Άντε να σε πάω. Φέρε το λουρί.

Οι ερμηνείες του Pirandello

Τι νέα έχουμε; Τι νέα θες να ’χουμε; Και μην χειρότερα. Καλά σε βλέπω. Σκατά θες να πεις. Είσαι λίγο δυσκοίλιος, αυτό είναι όλο.

Ο όχλος κι ο Pirandello

Γιατί δεν μιλάς; Παθαίνουμε κοινωνική υστερία τελικά. Και ούτε τα βόδια δεν αντιδρούν έτσι για να πεις πως είμαστε βόδια. Να μην αντιδράσουμε δηλαδή; Κοίτα, όταν λέμε αντίδραση δεν εννοούμε ό,τι κι ό,τι, εννοούμε να το πας ως το τέλος. Θες να σηκώσεις κεφάλι; Κάντο. Να παίζει όμως κι ότι θα σου το κόψουν. Αλλά εμείς εδώ είμαστε όλο λόγια και μίντια, σαπουνόπερα. Ε, δεν μπορούν όλοι να είναι ήρωες, τι να κάνουμε; Να πάψουμε να παραμυθιαζόμαστε, αυτό λέω. Καλά τα λες. Αλλά αν τους το κόψεις κι αυτό, έχεις σκεφτεί τι να κάνουν; Αυτά τα πράγματα τα κάνεις αυθόρμητα, δεν περιμένεις να σφυρίξει ο διαιτητής. Έτσι γίνεται με τον όχλο όμως. Γιατί αυτό είμαστε, όχλος.

Το Μακεδονικό κι ο Pirandello

Τι γνώμη έχεις για το Μακεδονικό; Για το Μακεδονικό δεν ξέρω αλλά ένα είναι βέβαιο. Ότι τον μεγαλύτερο σαματά στο σεξ τον κάνουν οι ανέραστοι. ~

Το στάτους κι ο Pirandello

Πώς πάει; Από πλευράς στάτους, σήμερα παρατήρησα ότι έχω γίνει σαν βελανιδιά. Σκιερός και άκαμπτος. Και 196 χρονών. Και πώς το κατάλαβες αυτό; Απ’ τους σκίουρους. Που βρέθηκαν οι σκίουροι; Δεν ξέρω. αλλά ό,τι αφήνω εξαφανίζεται. Κι ό,τι εξαφανίζεται το παίρνουν οι σκίουροι; Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο. Θα μπορούσαν να είναι κίσσες. Δεν έχω τίποτα φανταχτερό. Καταλαβαίνεις ότι παραλογίζεσαι, έτσι δεν είναι; Μιλάω μεταφορικώς. Θες να πεις πως έχασες κάτι; Χάνω συνέχεια πράγματα. Τότε ποιο είναι το θέμα; Γιατί πρέπει να ’χω συνέχεια μια δικαιολογία για ό,τι κι αν πω; Δεν χρειάζεται, απλώς ρωτώ. Δεν ρωτάς, κάνεις τον χαζό.

Η λίστα κι ο Pirandello

Ξέρεις τι σκεφτόμουν; Τον ΕΝΦΙΑ; Ότι τελικά πρέπει να ’χω κάποια φοβία με το νερό, να φοβάμαι μήπως πνιγώ. Εγώ φοβήθηκα τη θάλασσα τότε με τον καρχαρία. Ήταν τρομακτικό. Αλλά εγώ δεν φοβάμαι τον καρχαρία, φοβάμαι πως θα πνιγώ. Τι σ’ έπιασε τώρα με το νερό; Ταξινομώ τα προβλήματά μου. Και το πρώτο που σκέφτηκες ήταν αυτό; Όχι, αυτό μου ήρθε τώρα. Και ποιο είναι πρώτο στη λίστα; Ότι θα πεθάνω αβοήθητος και φτωχός. Άμα είναι να πεθάνεις… έχει σημασία το πώς; Εσύ τι λες; Δεν έχει;

Η ταινία κι ο Pirandello

Νοιώθεις πως σε πιέζει ο χρόνος; Πολλές φορές. Εγώ πάλι νομίζω ότι εμείς τον πιέζουμε. Για την ακρίβεια ότι τον συμπιέζουμε. Τι εννοείς; Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το έζησα στη Σαρανταπόρου αλλά έτσι που ζιπάρονται διαρκώς τα πράγματα αυτή η αίσθηση του πολύ χάθηκε. Είναι η επανάληψη που τα εξομοιώνει, αν έκανες διαφορετικά πράγματα κάθε μέρα τώρα θα σκεφτόσουν αλλιώς. Την καταλαβαίνω τη διαφορά αλλά ο ίδιος ο χρόνος εξατμίζεται και μένουν μόνο τα ξεχωριστά, η καθημερινότητα εξαφανίζεται. Λογικό είναι. Μα δεν ταξιδεύουμε με υπερταχεία. Χρειάζεται κάποιο διάστημα ν’ αφομοιωθούν και δεν τους τον δίνουμε, τρέχουμε απ’ το ένα στο άλλο. Ναι. Αλλά έτσι δεν ξέρεις τι έζησες πραγματικά και τι όχι, είναι σαν να χάνεται φιλμ στο μοντάζ, σαν αφηρημένη ταινία. Και πού το κακό; Δεν είπα αν είναι καλό ή κακό, είπα πώς γίνεται. Και που τα νέα είναι συνέχεια τα ίδια. Αυτό πότε το είπες; Τώρα. Αλλά είναι σαν να βλέπω συνέχεια την ίδια ταινία.

Ο καπνός κι ο Pirandello

Θα μου λύσεις μια απορία; Αν μπορώ. Αυτό που σηκώνεσαι κάθε μέρα απ’ τα άγρια χαράματα και γράφεις δεν το καταλαβαίνω, τι στο καλό λες που είναι τόσο σημαντικό; Αν θες να πεις αξιομνημόνευτο να σου πω. Πες το όπως θες. Αξιομνημόνευτο δεν είναι, τα αξιομνημόνευτα είναι στάτους και με κουράζουν. Ούτε σημαντικό είναι, αυτό καθ’ αυτό, το χ ψ γεγονός. Και υπό μία έννοια δεν είναι καν σοβαρό. Δηλαδή λες βλακείες; Καταγράφω κάποιες σκέψεις που κάνω σ’ ένα φαντασιακό σκηνικό, παίρνω αφορμές απ’ την πραγματικότητα και τις αναπλάθω γραπτώς. Έχει δηλαδή ιστορική αξία; Είναι περιχαρακωμένα αυτά που γράφω από μια τάση που έχω ν’ αφηγηθώ. Σε τέτοιο βαθμό που ν’ αλλοιώνω την προϋπάρχουσα αξία ή το ίδιο το θέμα που μου έδωσε το έναυσμα, είναι κάτι τελείως αυτόνομο που διέπεται αποκλειστικά απ’ το δικό του εγώ, εγώ παραβρίσκομαι απλώς. Κι αυτό είναι ένα είδος τέχνης; Μπορεί να είναι. Αλλά δεν το βλέπω σαν τέτοιο, είναι σαν πυρετός, όπως όταν πάσχεις από ελονοσία, έρχεται και φεύγει, σαν παραλήρημα. Το παραλήρημα δεν είναι τέχνη, είναι κατάσταση. Αφηγούμαι καταστάσεις τότε. Χωρίς να εξετάζω τι είναι, αφήνομαι να οδηγηθώ. Δεν ξέρω αν αυτό που κάνεις είναι ψυχεδελικό ή ψυχαναγκαστικό. Μπορεί να είναι και τα δυο. Ή τίποτα απ’ τα δυο. Εσύ δεν ξέρεις; Δεν μ’ απασχολείτο τι είναι, είναι σαν ν’ ακούς μέσα σου έναν ρυθμό, σαν ν’ ακούς την καρδιά σου. Δεν με νοιάζει τι άλλο είναι, μου φτάνει αυτό. Και το κάνεις αυτό με όλα σου τα κείμενα; Όχι πάντα, κάποιες φορές παρασύρομαι, ειδικά όταν γράφω κάτι μακροσκελές, υπάρχουν βαθμίδες. Τι βαθμίδες; Ενδιαφέροντος. Όταν γράφεις με σκοπό να γράψεις μια σελίδα φροντίζεις να είσαι συνοπτικός, καυστικός. Υπό μια έννοια τα μικρά κείμενα είναι πιο σοβαρά. Και πιο τεχνικά; Όλα έχουν μια τεχνική. Το διήγημα σου λέει μια καλημέρα και φεύγει ενώ το μυθιστόρημα το παίρνεις από πίσω και πας. Και ποιο είδος λες ότι αγαπάς; Δεν έχει σημασία το είδος, το γράψιμο είναι γράψιμο. Και είναι σαν τη φωτιά. Τα άλλα όλα είναι καπνός. Αλλά μπορεί κι αυτά που γράφω να είναι σκέτος καπνός, δεν ξέρω.

Ο άνθρωπος απ’ το Τομπρούκ κι ο Pirandello

Σήμερα ντύθηκα καλοκαιρινά Το βλέπω. Είσαι σαν να ξεμύτισες απ’ το Τομπρούκ. Εννοείς τόσο παλιός; Εννοώ έτσι χακί. Ναι. Το χακί είναι πολύ καλοκαιρινό χρώμα. Πρέπει να πάρεις και παπούτσια. Θα πάρω. Εν καιρώ. Κι από πάνω… θέλει κάτι πιο ελαφρό. Με τσιμπάνε τα κουνούπια. Βάλε εντομοαπωθητικό. Βρωμάνε απαίσια όλα αυτά. Χρειάζονται θυσίες για να είσαι κάπως. Εγώ τέλειωσα με τις θυσίες, ό,τι θυσίες ήταν να κάνω τις έκανα. Θες να σε δείχνουν με το δάκτυλο; Άλλοι κάνουν αμάν και πώς να τους δείχνουν. Ενώ εσύ το ’χεις έμφυτο. Μου καταλογίζεις κάτι; Προς Θεού. Κάνε ό,τι θες. Γιατί αν μου καταλογίζεις μπορώ κι εγώ να σου καταλογίσω πράγματα. Σαν τι; Μην μ’ αναγκάζεις να λέω λόγια που δεν θέλω. Δεν πειράζει, λέγε. Να… είσαι ενοχλητικός. Εγώ; Ναι. Έχεις ένα στυλ… πώς να το πω… υπεράνω. Κι αυτό είναι ενοχλητικό; Δεν είναι; Δεν ξέρω αλλά για να το λες θα είναι. Εμένα δεν με πειράζει, για σένα το λέω. Για να μην λες μετά τι και πώς. Δεν πειράζει, ο ένας είναι έτσι κι ο άλλος αλλιώς, δεν γίνεται να είμαστε ίδιοι. Θα είμαστε ο ένας απ’ το Τομπρούκ κι ο άλλος ενοχλητικός, στην… Μην το πεις. Στην παραλία ήθελα να πω.

Ο Μπα Γκάτο κι ο Pirandello

Τι νέα απ’ τη δημοσιότητα; Τίποτα. Τζίφος. Γιατί το λες αυτό; Επειδή δεν είναι δίκαιο. Κάποιος παίζει συνέχεια μ’ αυτά τα πράγματα κι ανακατεύει την τράπουλα, δεν υπάρχουν κανόνες. Σιγά μην σημάδεψε και τα χαρτιά. Και τι πάει να πει είσαι διάσημος; Διάσημος είναι κι ο Μπα Γκάτο, τι πάει να πει αυτό; Από ποια μεριά του ωκεανού; Ποιος είναι ο Μπα Γκάτο; Ένας ινδονήσιος, δεν τον ξέρεις. Θα έπρεπε; Όχι απαραίτητα… αν και ο Μπα Γκάτο ήταν φαινόμενο. Τι είδους; Πέθανε σε ηλικία 146 χρονών. Και που το ξέρεις εσύ; Το είπαν στο BBC. Ρίμες φτιάχνουμε; Έτυχε. Αν το είχαν πει στο CNN θα έλεγα CNN. Και τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια αυτός ο Μπα Γκάτο; Τίποτα το ιδιαίτερο. Εκτός του ότι κατάφερε να ζήσει τόσο. Και οι χελώνες ζουν πολύ, δεν το κάνουμε θέμα. Κι αυτό με τον Μπα Γκάτο είναι υστεροφημία, τι να την κάνεις τη φήμη μετά θάνατον; Θα ήθελες να ζήσεις εσύ τόσο; Για να μ’ αναφέρουν στο BBC; Όχι, έτσι, γενικά. Αυτά τα πράγματα είναι τυχαία. Αλλά άμα ζεις τόσο θα πρέπει να είναι απελπιστική η ζωή. Γιατί, τώρα δεν είναι απελπιστική; Έχει και τη χάρη της. Αλλά άμα σου αλλάζουν πάνες δεν λέει.