Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

Ο λαχανόκηπος κι ο Pirandello

Έκανα μια βόλτα το πρωί εδώ γύρω, στον λαχανόκηπο και φυσικά πουθενά χαβιάρι, μόνο εξαθλιωμένες ζωές στα μανταλάκια. Και τι σου κάνει εντύπωση; Τίποτα, στεναχωριέμαι μόνο που εξαφανίζονται τόσοι άξιοι άνθρωποι.

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018

Τα εδώδιμα αποικιακά κι ο Pirandello

Το “πεθαίνοντας από αλτρουισμό” ή “το άδειο στομάχι” θα έκανε λες περισσότερο γκελ; Διίσταμαι. Τι είναι αυτά, ιστορικά; Αυτοβοήθειας. Πώς να αντιπαρέλθετε το κρίσιμο σημείο. Και πώς το κάνεις αυτό, ταχυδακτυλουργικά; Ο ήρωας καλλιεργεί χορταρικά στο μπαλκόνι, αποδεδειγμένα πράγματα. Αν έχει χώρο μπορεί να εκτρέφει σε κλούβες και πουλερικά. Και το επιτρέπει αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση; Όχι. Αλλά είναι άσχημο κάθε τόσο ένα κοτοπουλάκι; Μιλάς για υποβάθμιση. Είναι υποβάθμιση να εξασφαλίζεις τα προς το ζην; Άλλο στην ύπαιθρο αλλά να κάνεις το διαμέρισμά σου κοτέτσι; Κοίτα, δεν λέω για αγελάδα γιατί που να τη βρεις αλλά μια - δυο κοτούλες, μια ντοματιά… τέτοια. Ήταν που ήταν οι αντικειμενικές αξίες δηλαδή… να τις αποκάνουμε. Μην το λες, ίσως πάρουμε και καμιά επιδότηση αργότερα για εδώδιμα αποικιακά, δεν ξέρεις.

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018

Η άκρη του κόσμου κι ο Pirandello

Και λες ότι αυτή είναι η περίφημη άκρη του κόσμου; Πιθανότατα και να είναι. Υποκειμενικά σκεπτόμενος; Ακριβώς. Και αντικειμενικά; Δεν ορίζεται, σημαίνει ότι είσαι μακριά από οτιδήποτε. Κι αν δεν μπορείς να πας πουθενά; Τότε είναι σαν να είσαι ήδη στην άκρη του κόσμου. Ακόμα κι αν ένας άλλος είναι στο διπλανό διαμέρισμα; Ακόμα και δίπλα σου να στέκεται κάποιος αν δεν μπορείς να τον φτάσεις είναι σαν να είναι αυτός ή εσύ στην άκρη του κόσμου. Τελικά είναι μεγάλος βραχνάς αυτές οι τοποθετήσεις. Είναι θέμα διάθεσης. Άλλωστε δεν είναι παρά ένα θεωρητικό σημείο, άλλο για τον καθένα. Είναι ζήτημα δηλαδή οπτικής. Εγώ θα έλεγα πως είναι μια ποιητική πιπίλα, το θέμα είναι να βρεις τρόπο να περνάς καλά μ’ αυτό που έχεις και να μην χρειάζεται κάθε τόσο να ξενιτεύεσαι. Και πώς το κάνεις αυτό; Με GPS; Με το να χρειάζεσαι όσο γίνεται λιγότερα πράγματα, όσο πιο πολλά θες τόσο πιο μακριά πρέπει συνήθως να πας. Κάλλιο λίγα και στο χέρι δηλαδή; Όποιος το έβγαλε αυτό κάτι ήξερε, σίγουρα. Να μην έχεις απαιτήσεις, αυτό εννοείς. Να έχεις, απλώς να μην τις μελοδραματοποιείς.

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

Οι σαλάτες κι ο Pirandello

Τι να σου πω; Είναι σαν να κολυμπάμε στο ψέμα. Αλλά δεν είμαστε μόνον εμείς, όλος ο κόσμος κολυμπάει στο ψέμα. Εξαρτάται όμως και σε ποιο ψέμα, έτσι δεν είναι; Ναι αλλά είναι κανόνας. Θα υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά ο κανόνας είναι κανόνας. Τα φάγανε δηλαδή ή δεν τα φάγανε; Πού να ξέρω; Δεν ξέρεις αλλά κάτι πιστεύεις. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο ήλιος ανατέλλει εξ ανατολών, όλα τα άλλα παίζονται. Αυτό το ξέρω και γω αλλά σου λέω για το Νοβάρτις. Ε, οι μίζες είναι για να παίρνονται, τι σου κάνει εντύπωση; Δηλαδή τις πήραν. Κάποιος θα τις πήρε. Πολύ κουλ σε βλέπω. Τι άλλο να κάνω; Μήνυση; Να οργιστείς, δεν έχεις νεύρα μέσα σου εσύ; Έχω. Αλλά αυτά τα πράγματα γίνονται έτσι για να γίνονται, τη μια μέρα είναι το σκάνδαλο της χρονιάς και την άλλη δεν τα θυμάται κανείς. Αυτό έχεις να πεις; Νομίζω πως ναι. Μα έτσι είναι σαν να τους αθωώνεις. Γιατί; Αν τους καταδικάσω τι θα γίνει νομίζεις; Τίποτα. Αλλά έτσι, να μην μας περνάνε και για λάχανα. Μερικές φορές σκέφτομαι πως θα ήταν καλύτερα να ’μασταν λάχανα, θα μας πότιζαν και όταν μεγαλώναμε αρκετά θα μας κόβανε και θα μπαίναμε στα καλύτερα σπίτια. Σαν σαλάτες; Γιατί, τώρα τι είμαστε;

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018

Το προκάτ κι ο Pirandello

Μα πώς μπορείς κι είσαι πάντα σχεδόν έτσι ψύχραιμος; Κρατάω αποστάσεις ενώ εσύ… Ενώ εγώ τι; Τα παίρνεις όλα προσωπικά. Θες να πεις πως δεν είμαι αντικειμενικός; Κάνεις ό,τι μπορείς, δεν λέω. Δεν λες αλλά αυτό εννοείς. Να, δεν μπορείς να κάνεις μια συζήτηση δίχως να τη φιλτράρεις. Δεν τη φιλτράρω, απλώς δεν είμαι τέρας αδιαφορίας. Το πολύ ενδιαφέρον βλάπτει, χρειάζεται ένα μέτρο. Μου βγαίνει αυθόρμητα. Να περιορίσεις τον αυθορμητισμό σου τότε. Μα εγώ σε ρώτησα πώς μπορείς κι είσαι έτσι ψύχραιμος, δεν σε ρώτησα τι πρέπει να περιορίσω. Δεν κατάλαβα ότι έπρεπε να δώσω κάποια συγκεκριμένη απάντηση, νόμιζα πως κουβεντιάζαμε. Κουβεντιάζουμε αλλά άλλα ρωτάω κι άλλα απαντάς. Ρώτα με κάτι άλλο τότε που να μην έχει προεκτάσεις. Μα αυτό δεν θα ήταν συζήτηση. Ρώτα με κάτι για την τέχνη. Με κουράζουν οι συζητήσεις για την τέχνη. Ρώτα με κάτι άλλο τότε, για την πολιτική… τον έρωτα… τόσα θέματα υπάρχουν. Δεν μπορώ να συζητάω προκάτ. Κακώς. Στο προκάτ ξέρεις τι βλέπεις, δεν παραγγέλνεις κάτι και παραλαμβάνεις κάτι άλλο. Αυτό το κάνεις με τα ρούχα ή τα σπίτια, δεν το κάνεις όταν συζητάς. Ναι αλλά έτσι μπορείς να μένεις και ψύχραιμος, δεν σου ’ρχεται κεραμίδα. Αυτό είναι προκάτ ψυχραιμία. Με ρώτησες πώς το κάνω, δεν με ρώτησες τι είναι.

Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

Η ανάπτυξη κι ο Pirandello

Και δεν μου λες, εμείς γιατί δεν έχουμε φαβέλες; Γιατί δεν έχουμε ακόμη θέλεις να πεις. Ναι, δεν μπορούμε; Δεν είμαστε αρκετά ανεπτυγμένοι μάλλον, μην ξεχνάς ότι μόλις αρχίσαμε. Δηλαδή για πότε το υπολογίζεις; Να ζούμε σε χαβούζες; Δεν ξέρω, σε καμιά δεκαπενταριά χρόνια. Τόσο πολύ; Βιάζεσαι; Δεν θα το ’λεγα, από περιέργεια. Δεν γίνονται απ’ τη μια μέρα στην άλλη αυτά τα πράγματα, παίρνουν χρόνο. Κάτι σαν την ανάπτυξη δηλαδή γιατί κι αυτή θέλει χρόνο. Ναι, αλλά ανάπτυξη απ’ την ανάποδη. Δηλαδή; Να, για ν’ αναπτυχτούμε κανονικά, θα φτωχοποιηθούμε εμείς πρώτα για να γιγαντοθούνε οι άλλοι, έτσι γίνεται. Δεν το ’ξερα. Εμ τι νόμιζες; Δεν είναι εύκολα αυτά τα πράγματα, θέλει και κόπο και τρόπο. Πολεοδομικά εννοείς; Θα είναι σαν νέα αρχιτεκτονική. Αλλά πιο σοσιαλιστική, δεν θα ’χεις τίποτα αλλά όλα θ’ ανήκουν σε όλους. Και μετά; Θα είμαστε κάτι σαν νεομαοϊκοί. Δεν θα είμαστε δηλαδή μόνο φτωχοί; Θα είμαστε φτωχοί με όραμα όμως, όχι ό,τι ό,τι φτωχοί.

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2018

Οι αεροθερμίες κι ο Pirandello

Τι έχεις; Αεροθερμίες. Τι είναι αυτό; Είδος θέρμανσης. Κι είναι καλό; Διαβολάκι, το βάζεις στο ένα μέτρο και βγάζεις ύστερα μέχρι και τα παπούτσια σου. Σοβαρά; Μπέμπελη.

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

Το ρ της διαφθοράς κι ο Pirandello

Θολό το τοπίο. Είναι η συννεφιά. Είναι που μας έχει μαυρίσει το μάτι. Λένε ότι αύριο θα στρώσει ο καιρός. Ο καιρός μπορεί, για τη θολούρα δεν ξέρω. Νομίζεις ότι ματαιοπονούμε; Αν υπήρχε λίγη τσίπα… αλλά δεν υπάρχει. Είδες τι κάνει ένα ρ;

Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2018

Η μυγοσπέκουλα κι ο Pirandello

Ξέρεις τη μύγα Χόγκεν; Όχι, τι είναι αυτή; Μύγα. Και τι το ιδιαίτερο έχει; Τίποτα θεωρητικά… αν εξαιρέσεις τους αγώνες τους κατά της θανατικής ποινής. Και στην πράξη; Είναι πολύ ενοχλητική. Τι κάνει δηλαδή; Να, κάθεται στη μαρμελάδα και ζουζουνίζει πάνω απ’ το κεφάλι σου. Μα αυτό κάνουν όλες οι μύγες. Ακριβώς. Αλλά αυτή λέγεται Χόγκεν. Κάτι μου θυμίζει αυτό. Έλα τώρα, μην κατεβάζουμε το επίπεδο. Εσύ το κάνεις μιλώντας γι’ αυτές τις Χόγκεν. Εγώ προσπαθώ απλώς ν’ αποστασιοποιηθώ. Πώς; Κάνοντας μυγοσπέκουλα; Γιατί, οι άλλοι τι νομίζεις πως κάνουν; Μακροπολιτική;

Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 2018

Η Λογική κι ο Pirandello

Έτσι δεν γίνεται κάθε φορά που πάει κάποιος να κουνηθεί; Μα εδώ λέμε για τη Μακεδονία. Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Κι άμα καείς στον χυλό… Φυσάς και το γιαούρτι, ξέρω. αλλά ποιος μωρέ τα λογαριάζει αυτά; Τι αντιπροσωπεύει η αντισυγκέντρωση, ξέρεις; Φαντάζομαι πως θα είναι εθνικιστές. Και τι θέλουν; Την Μακεδονία ελληνική, τι άλλο; Γιατί; Οι άλλοι δηλαδή τι θέλουν; Δεν ξέρω, τα ίδια. Άρα προβοκάτσια για την προβοκάτσια. Δάκτυλος. Δάκτυλος ποιανού; Δεν κάνατε Λογική στο σχολείο; Κάναμε. Και δεν σ’ έμαθαν την εις άτοπον απαγωγή;