Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Οι άλλες

Μπορεί να είναι απλώς σκέψεις, να μην υπάρχουν καν, να υπάρχουν μόνο στο μυαλό μου, ποιος ξέρει τι γίνεται σ’ αυτόν τον κόσμο, ποιος ξέρει ποιες είναι όλες αυτές;

Με βασανίζουν, με βασανίζει η σκέψη τους, το ότι πρέπει να είμαι κάθε φορά κι ένας άλλος... για κάθε μία και άλλος, επειδή έτσι θέλουν αυτές, τι νόημα έχει αυτό όμως;

Και τέλος, αφού κάθε φορά είμαι άλλος, εγώ ποιος είμαι;

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Αν δεν έχετε ιδέα για κάποιον, τι ιδέα μπορείτε να έχετε ;

Νομίζετε πως ασχολούμαι αποκλειστικά με τον εαυτό μου; Γελιέστε γιατί συνήθως, ασχολούμαι σχεδόν αποκλειστικά με τους άλλους. Γιατί, ακόμα κι αν είμαι αυτός που νομίζω, ή που νομίζετε, ποιος μου λέει, ή σας λέει ότι δεν είμαι κάποιος άλλος, που νομίζει ότι είναι αυτό που νομίζω;
Αυτό με βολεύει να το σκέφτομαι βέβαια, δεν βαριέμαι έτσι.

Βαριέμαι όμως. Έτσι, από τότε που διαπίστωσα πως ο χρόνος μου είναι στην ουσία ελάχιστος για να τον ξοδεύω με το τι νομίζω ή τι νομίζετε, , δεν κάνω τίποτα και απλώς κάθομαι και παρατηρώ αυτά που συμβαίνουν γύρω μου, τους ανθρώπους κυρίως, τις συμπεριφορές, τα λόγια, αυτά που λέγονται και ‘κείνα που δεν ξεστομίζονται, εκείνα που υπονοούν τα βλέμματα, τα αγγίγματα, τα σκιρτήματα, η αμηχανία, τα τρεμουλιάσματα στη φωνή, τα μάτια που ανοίγουν διάπλατα, τις στραμμένες πλάτες, τη χολή των αποκαλύψεων.

Τα παρατηρώ όλα αυτά όπως παρακολουθώ τους κύκλους του καρχαρία Τίγρη στις ανοιχτές θάλασσες, τις καταδύσεις των κορμοράνων, τα νερά που λιμνάζουν, τα σκοτεινά υπόγεια ρεύματα, τους πάγους που λιώνουν, τα πιράνχας του Αμαζονίου, τα ηφαίστεια της προσφιλούς μου Χαβάης κι ό,τι άλλο δείχνει το National Geographic, το CNN ή το BBC.

Επαγγέλλομαι την παρατήρηση, αν και αυτό δεν είναι φαντάζομαι επάγγελμα, το δε παράδοξο είναι πως, παρ’ όλη αυτή την υπερκινητική ακινησία μου, η καθημερινότητα μου δεν δείχνει ν’ επηρεάζεται, στο ελάχιστο.
Φταίει το έτοιμο φαγητό που έχω στο πιάτο μου μήπως;

Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

ποιος είναι ο Λουίτζι;


"Θα μπορούσες να πεις πως τα έργα του είναι μεγαλειώδεις φάρσες, έγραψε ο Μάριος Πλωρίτης, που μετέφρασε τους διαλόγους στο "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε"...
*Από τα περίπου 324.000 αποτελέσματα για έτσι είναι αν έτσι νομίζετε.

Εκείνος πέθανε βέβαια. Εγώ... προφανώς είμαι ένας άλλος... που μάλλον δεν ξέρω ποιος είμαι. Συγχωρείστε μου αυτό το κενό και προσπαθήστε να το δείτε επίσης σαν φάρσα, η ζωή είναι άλλωστε γεμάτη με τέτοιες αστειότητες. Σιχαίνομαι τη σοβαρότητα πρέπει να σας πω।