Το μπάννερ κι ο Pirandello

Ωραίο μπάννερ είπε ο Pirandello. Έχεις κι άλλα τέτοια; Όχι. Αλλά πρέπει να παραδεχθείς ότι είναι ωραία ατάκα. Ναι αλλά δεν απευθύνεται πουθενά. Δεν πειράζει. Τι δεν πειράζει; Που όπως λες δεν απευθύνεται πουθενά. Μου φτάνει που συνειδητοποιώ εγώ κάποια πράγματα. Θεωρητικά η τέχνη πρέπει ν’ απευθύνεται κάπου όμως, δεν πρέπει; Εντάξει δεν είναι και πάρε κόσμε αλλά αυτά έχω, σ’ όποιον αρέσει. Πάλι αρπάζεσαι. Δεν αρπάζομαι αλλά μια ώρα ψάχνω να βρω να πω κάτι κι έρχεσαι και μου τη μπαίνεις, μην μου τη μπαίνεις να μην αρπάζομαι. Εγώ τα λέω για το καλό σου. Πες τα τότε με άλλον τρόπο. Αυτός είναι ο τρόπος μου. Αλλά εσύ θες όλοι να συμφωνούμε μαζί σου, δεν γίνεται. Κι εσύ είσαι εκτός τόπου και χρόνου αλλά εγώ δεν λέω τίποτα. Δεν λες τίποτα γιατί δεν σου δίνω το δικαίωμα, αν αρχίσω να λέω κουταμάρες δεν θα μου το πεις; Θα στο πω αλλά με καλό τρόπο. Άρα καταλήγουμε στο ότι σημασία έχει το πώς θα πεις κάτι, όχι το τι λες. Να, τώρα διαστρεβλώνεις τα λόγια μου, δεν σου κάνω λογοκρισία. Ποιος μίλησε για λογοκρισία; Καλά, ας το ξεχάσουμε. Ας το ξεχάσουμε. Αλλά εγώ για το καλό σου το είπα, πρέπει να λαμβάνεις υπόψη σου και ποιος τα διαβάζει αυτά τα πράγματα. αλλιώς είναι μπαλοθιές στον γάμο του Καραγκιόζη. Ορίστε. Είχες δεν είχες μου την είπες πάλι. Καλά, δεν λέω τίποτα. Καταλαβαίνω τι λες καημένε, ο τρόπος σου είναι που μου δίνει στα νεύρα. Ας αλλάξουμε θέση. Πες ότι γράφω εγώ κάτι τέτοιο, τι θα μου έλεγες; Τα ίδια. Αλλά με καλύτερο τρόπο. Θα έλεγα ότι εγώ φταίω μάλλον που δεν καταλαβαίνω ή κάτι τέτοιο. Εγώ θα το έσβηνα. Ωραία είπα, το σβήνω. Και να δούμε αν θα καταλάβει κανείς τίποτα.

Η συγκατάβαση του Pirandello

Νομίζω ότι κατά κάποιο τρόπο μ’ έχεις για δεκανίκι. Ναι. Και γω το ’χω σκεφτεί αλλά τι να κάνω; Τίποτα, μου αρκεί που το ξέρεις.

Η πολυφωνία κι ο Pirandello

Για όνομα του Θεού, τι τα θες τόσα ραδιοφωνάκια; Για να μην αλλάζω σταθμούς. Ξέρω ότι στο κόκκινο είναι ο 105,5, στο μπλε ο real, στο μαύρο τα Παραπολιτικά και πάει λέγοντας. Και δεν τρελαίνεσαι; Η πολυφωνία είναι η αρχή της δημοκρατίας. Ποιας δημοκρατίας; Αυτής που έχουμε, μην την υποτιμάς. Και τι ακούς τώρα; Περιμένω την επόμενη κίνηση του Κιμ Γιονγκ Ουν. Ή των άλλων.

Η συμβουλή του Pirandello

Κάνω εξαντλητικά πια τα ίδια πράγματα, σχεδόν έναν συγκεκριμένο αριθμό βημάτων πέρα - δώθε, έργα από αμηχανία και διηγήματα από αδράνεια, με το μυαλό μου να ταξιδεύει συνέχεια αλλού. Αλλά άλλοι δεν κάνουν ούτε αυτό θα μου πεις και άρα να μην ανησυχώ. Δεν θα το έλεγα αυτό. Δηλαδή; Δηλαδή στη θέση σου θα πήγαινα και σε κανέναν γιατρό.

Η κυρία, ο κύριος Πίμπιζας κι ο Pirandello

Ο φίλος μου από δω είναι καλλιτέχνης. Ωωω έκανε η κυρία. Ποιητής; Ζωγράφος, όλα αυτά που βλέπετε είναι δικά του. Μα τι μου λέτε έκανε εκείνη και κοίταξε γύρω της με θαυμασμό, μα αυτό είναι καταπληκτικό. Είναι επίσης και συγγραφέας. Ωωω επανέλαβε η κυρία, πολυτάλαντος. Γιατί δεν μας τον είχατε συστήσει τόσο καιρό; Γιατί ξέρετε τώρα πώς είναι αυτοί οι άνθρωποι, όλο ιδιοτροπίες. Αυτή άρχισε να περιεργάζεται τα πράγματα. κι αυτό δικό σας; Ναι είπα. Κι αυτό εδώ κι εκείνο εκεί και το άλλο εκεί πέρα. Και πώς λέγεται αυτή η ζωγραφική; Ανεικονική είπα ελπίζοντας ότι θα σταματούσε εκεί. Θα πρέπει να έχετε μεγάλο ενδιαφέρον σαν άνθρωπος. Α έκανε ο Pirandello, θα έπρεπε να ήσασταν εδώ ν’ ακούσετε τι έλεγε χθες γι’ αυτόν ο κύριος Πίμπιζας. Μίλησε για σας ο κύριος Πίμπιζας; Τον γνωρίζετε; Εξ όψεως. Αλλά δεν χάνω ποτέ διάλεξή του. Τον εκθείασε πρόσθεσε ο Pirandello, δεν μπορείτε να φανταστείτε, τι για προοπτική μίλησε, τι για το χρηματιστήριο, τι για νέο-ορισμό της τέχνης, κρίμα που δεν ήσασταν. Τι μου λέτε; Και λίγα λέω. Αγόρασε μάλιστα και τρεις πίνακες, έπρεπε να τους δείτε, καταπληκτικοί. Αγόρασε πίνακές σας ο κύριος Πίμπιζας; Ναι είπα κι εγώ, θα τους εκθέσει σ’ ένα σαλόνι που γίνεται στην Φρανκφούρτη. Αχ, τι μου θυμίσατε τώρα έκανε η κυρία. Θέλετε να ρίξετε μια ματιά και στα υπόλοιπα έργα; Έχετε κι άλλα; Αγαπητή μου είπε ο Pirandello και την έπιασε αγκαζέ, θα μου κάνετε την τιμή να σας ξεναγήσω εγώ; Ωωω έκανε πάλι λιγωμένη η κυρία, θα σας ευγνωμονούσα. Από δω είπε ο Pirandello και την πήρε στο άλλο δωμάτιο. Αυτά είναι για σας της έλεγε, δεν τα δείξαμε στον κύριο Πίμπιζα, επίτηδες.

Ο Αλμοδοβάρ, ο Κιούμπρικ κι ο Pirandello

Ξέρεις, δεν ενδιαφέρουν κανέναν οι εικόνες σου, τον κόσμο τον ενδιαφέρει μόνον το σεξ. Και η βία. Ακριβώς. Κι εσύ είσαι πολύ μαλακός. Προσπαθώ να φαίνομαι ήρεμος. Για να μην τους τρομάξεις; Για να μην σκοτώσω κανέναν. Είσαι πολύ σοφτ και τα γουρούνια δεν καταλαβαίνουν από ευγένειες. Απλώς σέβομαι τον δημόσιο χώρο. Ναι αλλά βλέπεις. Και τι θα βγει αν τους τα πετάω στα μούτρα; Δεν ξέρω. Δεν μ’ αρέσει να προκαλώ. Με τέτοιο τρόπο τουλάχιστον. Ναι. Αλλά κι εσύ προσέχεις αυτούς που τα λένε έξω απ’ τα δόντια. Από περιέργεια, μου κάνει εντύπωση τέτοιο ξεγύμνωμα. Μην μου πεις πως έγινες πουριτανός τώρα. Δεν είμαι πουριτανός, μ’ απωθεί η ζωώδης συμπεριφορά, τα μεγάλα λόγια, το εμένα δεν με νοιάζει. Ούτε εσένα σε νοιάζει. Εγώ λέω ότι παίζουμε ένα παιχνίδι. Όλοι παίζουν ένα παιχνίδι. Εξαρτάται απ’ το μέχρι που θες να το φτάσεις. Εγώ θα άλλαζα. Είναι και με ποιους νταραβερίζεσαι. Ναι. Αλλά απευθύνεσαι σε λάθος ανθρώπους. Δεν το κάνω επίτηδες. Άλλωστε δεν έχει σημασία, μπορεί να πουλάς κάτι κι ο άλλος να μην το θέλει, δεν έχει σημασία τι λες. Εγώ στη θέση σου θα πρόσθετα σεξ. Δεν ψάχνω τον κύριο ηδονοβλεψία. Τότε συναίσθημα. Να κάνω ροζ; Βάλε τουλάχιστον ειδυλλιακά χρώματα, βάλε μια γυναίκα να κάθεται σ’ ένα παγκάκι. Ή γράψε ένα ποίημα, ο κόσμος συγκινείται με τα ποιήματα. Τι σέξι έχει μια γυναίκα σ’ ένα παγκάκι; Καλά, κάνε ό,τι θες. Μην τσαντίζεσαι. Προσπαθώ να σου ανοίξω τα μάτια. Κι εσύ… Κι εγώ τι; Δεν γράφω ότι ο κήπος είναι ανθηρός; Κι εσύ κάνεις τον Αλμοδοβάρ. Αν εννοείς πως κάνω ότι δεν βλέπω είναι του Κιούμπρικ, δεν είναι του Αλμοδοβάρ. Εκτός κι αν θες να πεις πως είμαι για δέσιμο. Ανάλυσέ Το.

Το μεταφυσικό, η κυρία Μαρία κι η τελευταία επιθυμία του Pirandello

Τι έχεις; Δεν νιώθεις καλά; Νομίζω ότι τα πράγματα γυρίζουν από την άλλη, ότι περιστρέφονται. Ζαλίζεσαι, ήπιες λίγο παραπάνω, αυτό είναι. Δεν ήπια σταγόνα, το ξέρεις ότι δεν πίνω. Καλύτερα να καθίσεις, άμα ζαλίζονται κάθονται. Το δωμάτιο. Πάει πότε απ’ τη μια και πότε από την άλλη. Νιώθεις ίλιγγο; Είναι κι αυτή η έξαψη, νομίζω ότι θα σκάσω. Να σου φέρω λίγο νερό. Νομίζω ότι χρειάζομαι γιατρό. Θα τηλεφωνήσω να έρθει ένα ταξί. Θα ’ναι δηλητηρίαση, τα θαλασσινά που φάγαμε χθες. Μα έφαγα κι εγώ θαλασσινά, δεν είχαν τίποτα. Τότε θα ’ναι καρδιά. Έχεις και ταχυπαλμία; Μουδιάζουν τα χέρια μου, το κεφάλι. Ξάπλωσε εδώ. Θα τηλεφωνήσω στις πρώτες βοήθειες. Θα ’ναι έμφραγμα. Ή εγκεφαλικό. Ταράχτηκες μήπως με κάτι; Δεν είμαι καλά. Είσαι κάτασπρος, θα πω να μας στείλουν ασθενοφόρο. Δεν θα με προλάβουν. Άσε με, θα τηλεφωνήσω γι’ ασθενοφόρο. Άκου, γράψε σ’ ένα χαρτί ότι σου αφήνω το σπίτι και δώσε μου το να το υπογράψω. Φώναξε και την κυρία Μαρία για μάρτυρα. Έλα, τι ανοησίες είναι τώρα αυτές; Μην καθυστερείς, είναι η τελευταία μου επιθυμία. Εγώ δεν νομίζω ότι έχεις τίποτα, δείχνεις ήδη καλύτερα. Πώς δηλαδή; Να, λιγότερο άσπρος, πιο ήρεμος. Ναι, μάλλον. Μου πέρασε και το μούδιασμα. Μην σηκώνεσαι. Είμαι καλύτερα. Δεν ζαλίζεσαι; Όχι, είμαι εντάξει. Με κοψοχόλιασες. Μου ’ρθε ξαφνικά. Γύριζαν όλα γύρω μου. Και σαν να έχανα τις αισθήσεις μου. Θα ήταν καμιά υπόταση. Νομίζω πως θα πιω έναν καφέ. Καλύτερα να φας κάτι αλμυρό. Ή λίγη ζάχαρη. Παρά τρίχα. Εντάξει, μια λιποθυμία ήταν, θα πήγες να σηκωθείς και ζαλίστηκες. Και το μούδιασμα; Θα φοβήθηκες. Ναι, αυτό θα ήταν. Εντάξει, τέλειωσε τώρα, δεν ήταν τίποτα. Σ’ ανησύχησα. Το θέμα είναι ότι πέρασε. Ξέρεις… εκείνο το χαρτί… Ω, ας’ τα τώρα αυτά. Καλά. Πάω για τον καφέ. Και ήταν συγκινητικό που με σκέφτηκες στην τελευταία σου επιθυμία. Κι εσύ που δεν το εκμεταλλεύτηκες. Να εκμεταλλευτώ τι; Την αδυναμία μου, που το αγνόησες. Μπορώ να φωνάξω ακόμα την κυρία Μαρία. Μπορεί να περιμένει αυτό το χαρτί. Άλλαξες γνώμη; Όχι ακριβώς. Μόνον που να… υπάρχει κάτι το μεταφυσικό σ’ αυτή μου την επιθυμία, θα ήθελα δηλαδή να το σκεφτώ. Αν άλλαξες γνώμη δεν με πειράζει, αλήθεια, δεν μ’ ενδιαφέρουν τα ακίνητα, είναι όλο φροντίδες στις οποίες δεν μπορώ ν’ ανταποκριθώ. Όχι, δεν είναι αυτό ή τέλος πάντων δεν είναι αυτό το σημαντικό, μετά θάνατον όλο και κάπου πάνε τα ακίνητα, έτσι κι αλλιώς. Τότε τι; Για μια στιγμή βρέθηκα πολύ κοντά στον θάνατο… δεν πρόκειται να καταλάβεις υπήρχε πάντως κάτι μεταφυσικό σ’ όλο αυτό. Μα… δεν λιποθύμησες καν, ένιωσες κάπως περίεργα… ήσουν άρρωστος αλλά είναι φανερό, είσαι απολύτως καλά. Δεν σκέφτηκα κάτι. Αλλά ήταν… πώς να στο πω; Σαν προαναγγελία… το μούδιασμα… η ανάγκη να αφήσω πίσω μου κάτι, να μην αφήσω εκκρεμότητες. Αν είναι να νιώθεις έτσι άσχημα να φωνάξω την κυρία Μαρία. Όχι την κυρία Μαρία γιατί θα έπρεπε ν’ αφήσω και σ’ αυτήν κάτι. Και θα ήθελα να το σκεφτώ. Και το μεταφυσικό; Είναι μια περίεργη αίσθηση… ύστερα από ένα σοκ. Σαν να ανοίγει ξαφνικά μια πόρτα… μια πόρτα που ήταν απίστευτα κοντά. Σαν ν’ ανακαλύπτεις ότι τίποτα δεν ήταν σημαντικό. Επομένως δεν είχες κάποιο όραμα ή κάτι τέτοιο. Όχι. Μόνον μια περίεργη αίσθηση, μια βεβαιότητα.

Τα γουρούνια κι ο Pirandello

Τι έλεγες; Σκεφτόμουν, δεν έλεγα. Τι πράγμα; Ότι τα γουρούνια είναι μια χαρά. Το πρόσεξα. Πορτοκαλάδα; Ναι, ευχαριστώ. Φοβερή μυρουδιά όμως ε; Φριχτή. Θα γινόμουν φυτοφάγος αν έπρεπε να συναναστρέφομαι αυτά τα πλάσματα. Ο κόσμος τα βλέπει με συμπάθεια. Και την εκφράζει με θεσπέσιο τρόπο. Είναι θέμα επιβίωσης. Κανένας οίκτος για τα γουρούνια ε; Αν αντιδρούσαν αυτά τα ζώα δεν θ’ άφηναν τίποτα όρθιο. Εκατομμύρια ζώα νεκρά κάθε μέρα. Κι ύστερα κάθεσαι ήσυχος και τρως τη μπριζόλα σου… δεν ξέρω τι είναι πιο φοβερό. Δεν αλλάζεις θέμα; Υποτίθεται πως παίρνουμε πρωινό. Ναι, με συγχωρείς. Αλλά με το που είδα αυτά τα γουρούνια… Καφέ; Ναι, ευχαριστώ. Φρυγανιά; Ναι, ευχαριστώ. Αυγά; Μπέικον; Ναι, ευχαριστώ.

Οι δουλειές κι ο Pirandello

ΕΓΩ Δεν μπορούμε να οργανώσουμε κάτι; PIRANDELLO Τι δηλαδή; Σεμινάρια; ΕΓΩ Όχι, κάτι πιο μόνιμο. PIRANDELLO Είχα σκεφτεί ένα κοινόβιο. Το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά μάλιστα. ΕΓΩ Και γιατί δεν το κάνουμε; PIRANDELLO Γιατί θα μας μπαστακωθούν τίποτα μαλάκες και δεν θα ξέρουμε τι να τους κάνουμε. ΕΓΩ Να βάλουμε ψηλά κριτήρια. PIRANDELLO Δεν θέλω να κάνω την Άρια φυλή. ΕΓΩ Δεν θα το θέσουμε πολιτικά, θα είναι ας πούμε για λογοτέχνες. PIRANDELLO Θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον με στριπτιζέζ. ΕΓΩ Έλα καημένε, μιλάω σοβαρά. PIRANDELLO Κι εγώ σοβαρά μιλάω, σκέφτεσαι μια τραπεζαρία γεμάτη λογοτέχνες; Τι πλήξη; ΕΓΩ Τότε πανεπιστημιακούς… ερευνητές. Ή ένα τουρλού, όποιος θέλει έρχεται. PIRANDELLO Πρώτα πρέπει να βρούμε το που θα έρχονται. ΕΓΩ Αυτό θα εξαρτηθεί απ’ το ποιοι θα έρχονται. Αν είναι για παράδειγμα ορειβάτες δεν μπορείς να τους βάλεις στη θάλασσα. PIRANDELLO Ναι, μάλλον. Αλλά δεν μπορώ να κάνω φόκους… πρέπει να είναι κάτι ευρείας κλίμακας. ΕΓΩ Όπως οι δικηγόροι; PIRANDELLO Οι δικηγόροι κοιτάνε μόνον την τσέπη τους, δεν πάνε σε κοινόβια. ΕΓΩ Να κάνουμε ένα κοινόβιο γι’ αποτυχημένους, αυτοί είναι ευρείας κλίμακας. PIRANDELLO Ναι, ο κάθε πικραμένος, δεν θα ’σαι καλά. ΕΓΩ Σωστά. Γυναίκες χωρισμένες μήπως; PIRANDELLO Αυτές ψάχνουν για άντρα, δεν πάνε σε κοινόβια. ΕΓΩ Ένα κοινόβιο για μοναχικούς; PIRANDELLO Οι μοναχικοί κάθονται μόνοι τους. Και το μοναχικοί παραπέμπει αλλού. ΕΓΩ Συνταξιούχους θέλουμε; PIRANDELLO Αυτοί δεν έχουν να φάνε. ΕΓΩ Σωστά. Δεν μένουν και πολλοί ε; PIRANDELLO Εμ αν ήταν έτσι απλό θα το ’χα κάνει. ΕΓΩ Τι θέλουμε; Διασκέδαση ή λεφτά; PIRANDELLO Λεφτά μάλλον. Άμα έχουμε τα λεφτά διασκεδάζουμε αλλού. ΕΓΩ Να το δέσουμε μήπως με το παραθρησκευτικό; PIRANDELLO Α, δεν θέλω πολυθεϊστές στα πόδια μου, ξυπνάνε νωρίς και προσεύχονται στον Ήλιο και τέτοια. Και θα μας βάλουν και καμιά φωτιά. ΕΓΩ Να νοικιάσουμε τροχόσπιτα τότε και να κάνουμε περιοδείες; Πότε δω - πότε κει, ξέρεις, σε στυλ Αληθινός δεσμός και τέτοια. PIRANDELLO Πάλι χρειάζεται κεφάλαιο. ΕΓΩ Όλα χρειάζονται κεφάλαιο, δεν γίνονται δουλειές χωρίς να χώσεις λεφτά. PIRANDELLO Άρα πρώτα πρέπει να βγάλουμε φράγκα. ΕΓΩ Ευρώ θες να πεις. PIRANDELLO Λεφτά. Ας είναι και γιεν. ΕΓΩ Να κάνουμε στάσεις για κινέζους; Αυτοί πάνε παντού. Και να νοικιάζουμε και κούλιδες να τους μεταφέρουν. Αλλά πρέπει να ’ναι ωραίο το μέρος. PIRANDELLO Αυτοί θέλουν θάλασσα. Και θέλουν και μνημεία να φωτογραφίζονται. ΕΓΩ Περισσότερο έρχονται και παντρεύονται. PIRANDELLO Ναι αλλά αυτό ήδη γίνεται, πάνε Μύκονο… Σαντορίνη… εμείς που θα τους πάμε; ΕΓΩ Το θέμα είναι πως δεν ξέρουμε κινέζικα. PIRANDELLO Θα πάρουμε μεταφραστές. ΕΓΩ Με τι λεφτά θα τα κάνουμε αυτά; PIRANDELLO Σωστά, πρέπει να βρούμε πρώτα λεφτά. ΕΓΩ Το παν τελικά είναι τα λεφτά. PIRANDELLO Ύστερα είναι κι η εφορία. ΕΓΩ Ναι, αυτό δεν το είχα σκεφτεί, ό,τι βγάζουμε θα μας το παίρνει η εφορία. PIRANDELLO Εμ γιατί νομίζεις ότι δεν έκανα τη δουλειά;

Η θάλασσα κι ο Pirandello

Η θάλασσα ξερνάει συνήθως πράγματα που έχουν με τον τρόπο τους πεθάνει. Σαν να τα πετάει έξω από τον οικογενειακό τάφο, να μην τα θέλει στα πόδια της. Έγινες οικολόγος; Κάνω μια διαπίστωση. Μακάρι να κάναμε κι εμείς το ίδιο είπα. Να ξεφορτωνόμασταν ό,τι μας ενοχλεί, όλα αυτά τα άχρηστα. Ο Pirandello έδειξε ένα παιδάκι που ’χε σηκώσει από κάτω ένα ξύλο απ’ τα σκουπίδια που είχαν ξεβραστεί στην παραλία. Το κοίταξε για λίγο κι ύστερα το πέταξε πίσω στην θάλασσα. Είναι μάταιο είπε ο Pirandello, εντελώς μάταιο. Και συνέχισε να περπατάει.

Η πραγματικότητα κι ο Pirandello

Αναλογίζεσαι τίποτα έτσι που κάθεσαι μόνος; Σαν τι πράγμα; Δεν ξέρω, εσύ να μου πεις. Μάλλον αποφεύγω να σκέφτομαι. Άλλωστε δεν μου αφήνεις και χρόνο με τις ερωτήσεις σου. Ωραία, να μην ρωτάω. Δεν με πειράζει. Είπα απλώς ότι δεν έχω χρόνο. Ναι. Όταν δεν σε ρωτάω όμως τι κάνεις, τι σκέφτεσαι; Κοινοτυπίες. Τι σκέφτονται οι άνθρωποι; Δεν ξέρω. Εγώ σκέφτομαι τι δουλειά μου. Ή τα προβλήματα που έχω. Ε, αυτό σκέφτονται κι οι άλλοι. Τις αρρώστιες, ότι γέρασαν, τι δεν πήγε καλά… τέτοια πράγματα. Δηλαδή δεν σκέφτεσαι τους φίλους σου; Τους ανθρώπους που γνώρισες; Σκέφτομαι την καθημερινότητα. Τι φαγητό να φάω, τι ρούχα να βάλω… ξεχνάω και πράγματα. Εκτός απ’ αυτά, δεν σκέφτεσαι τις σχέσεις που είχες; Τι έγιναν αυτές οι γυναίκες; Τις σκέφτομαι. Αλλά όχι πολύ. Και τι σκέφτεσαι γι’ αυτές; Τίποτα, τις θυμάμαι σαν νέες. Και δεν θες να τις δεις; Να δεις πώς είναι; Όχι, προτιμώ να τις σκέφτομαι όπως ήταν. Μιλάτε; Όχι. Τι να πούμε; Δεν ξέρω, δεν νοσταλγείς κάτι; Α, όχι, την νοσταλγία την αφήνω στον Ταρκόφσκι. Κανένας μας άλλωστε δεν είναι ίδιος μ’ εκείνον τον άλλο άνθρωπο, τώρα είμαστε όλοι κάτι σαράβαλα με παραξενιές. Ναι. Αλλά σ’ αρέσει να βλέπεις ταινίες, όλο τις ίδιες. Μ’ ευχαριστούν, αυτό είναι όλο. Έτσι πεζά; Ναι. Και δεν θέλεις να γνωρίσεις άλλους ανθρώπους; Όχι, τι να τους κάνω; Δεν ξέρω, δεν θέλεις να βλέπεις νέα πρόσωπα; Ηλικιακά; Ναι. Θέλω. Αλλά δεν νομίζω εκείνα να θέλουν να βλέπουν εμένα. Γιατί το λες αυτό; Δεν είσαι απωθητικός. Μπορεί. Αλλά θα τους υπενθύμιζα πώς θα γίνουν και αυτό δεν είναι ευχάριστο. Μα δεν φαίνεσαι γέρος. Εσύ νομίζεις ότι φαίνεσαι νέος; Όχι… αλλά… Δεν υπάρχει αλλά. Υπάρχει μόνον η πραγματικότητα. Κι είναι καλύτερα αν δεν τη σκέφτεσαι.

Οι σκηνές από έναν γάμο κι ο Pirandello

Σαν να ’χουμε κατασκηνώσει είπε ο Pirandello. Εννοείς τα εντομοαπωθητικά; Εννοώ αυτή την προχειρότητα, τίποτα δεν είναι στη θέση του. Α, αυτό εννοείς. Μ’ αναστατώνει, χρειάζομαι ένα μέρος που τα πράγματα να παραμένουν ασάλευτα, να κυλάει ο χρόνος από πάνω τους και να κατακάθεται η σκόνη, ένα ήρεμο μέρος. Μπορώ να μην ξεσκονίσω ξανά, αν αυτό θες. Όχι, δεν εννοώ αυτό είπε ο Pirandello κοιτάζοντας το φωτιστικό που είχε αλλάξει χρώμα απ’ τα χρόνια, δεν μ’ ενοχλούν τα πράγματα, είναι κάτι στην ατμόσφαιρα. Μύρισα για να βεβαιωθώ. Δεν μου μυρίζει τίποτα. Αλλά μπορούμε να πάρουμε ένα αποσμητικό χώρου. Είναι κάτι σαν στατικός ηλεκτρισμός. Κάτι που νομίζεις πως θ’ ανάψει αν κάνεις μια λάθος κίνηση. Πάντως δεν έχω εκρηκτικά είπα νομίζοντας πως αυτό θα τον ηρεμήσει. Αυτό που κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις με τρελαίνει. Αν είναι κάτι που πρέπει να καταλάβω πες το, μην το κρατάς μέσα σου. Υπάρχει κάτι σαν έχθρα. Σαν να μην με πολυπάς. Πολυπάς… πρώτη φορά μιλάς έτσι. Νιώθω σαν να περιμένεις μια ευκαιρία να ξεσπάσεις τα νεύρα σου πάνω μου. Είναι που δεν πάμε ποτέ πουθενά, είναι φυσικό να νιώθουμε ένταση. Το νιώθεις κι εσύ; Φυσικά, δεν είμαι από σίδερο. Δηλαδή δεν έχεις κάτι εναντίον μου; Όχι, δεν μου ’χεις κάνει τίποτα. Ξέρεις ότι κάνουμε μια τυπική συζήτηση ζευγαριού; Μπα, δεν νομίζω ότι τα ζευγάρια μιλάνε μεταξύ τους. Πάντως εμένα αυτό μου θυμίζει, το σκηνές από έναν γάμο. Φαίνεται έτσι επειδή το αναλύεις, όλοι οι άνθρωποι βαριούνται. Βαριούνται κι ύστερα σφάζονται. Να πετάξουμε τα μαχαιροπήρουνα τότε. Δεν είναι αστείο, έτσι ξεκινάνε αυτά τα πράγματα, από συσσωρευμένη ένταση που δεν ξεσπάει πουθενά. Ανησυχείς άδικα, δεν έχω καμιά τέτοια πρόθεση. Αν σου έρθει όμως θα μου το πεις, έτσι δεν είναι; Θα στο γράψω στο ψυγείο. Καλού - κακού θα το γράψω και στον καθρέφτη του μπάνιου. Ωραία είπε ο Pirandello και σηκώθηκε, ηρέμησα τώρα, να φτιάξω ένα τσάι ή να πιούμε μια μπύρα; Ό,τι θες. Ή μάλλον όχι, τι θα ’λεγες να πάρουμε δυο μπυρίτσες και να πάμε μια βόλτα στην παραλία; Έγινε είπε κι έτρεξε στο ψυγείο. Μετά βγήκαμε και κάναμε έναν μεγάλο, άσκοπο περίπατο στο σούρουπο. Είναι πολύ περίεργο πόσο χαλαρώνει ο άνθρωπος στην παραλία… δεν σκέφτεται τίποτα. Ούτε καν τι τον πήγε εκεί.

Ο συμβιβασμός κι ο Pirandello

Μα δεν είναι δυνατόν να μην κάνεις τίποτα. Και όμως, κωλοβαράω όλη μέρα. Αδυνατώ να το πιστέψω, εσύ ήσουν πάντα ενεργητικός. Πολύ σωστά, ήμουν. Αυτό είναι ένα είδος αυτοκτονίας ξέρεις. Ναι, το καταλαβαίνω δηλαδή. Αυτό έχεις να πεις; Ότι το καταλαβαίνεις; Είναι καλό να παραδέχεσαι τα λάθη σου. Ναι. Μόνον που δεν μπορείς να συνεχίσεις έτσι, δεν είσαι φυτό. Δεν είναι κακό να είσαι φυτό. Μ’ απελπίζεις. Γιατί; Ζουζουνίζουνε γύρω - γύρω οι μελισσούλες, σε πάει το αεράκι από δω κι από κει, δίνεις χρώμα στη φύση… κάτι κάνουν και τα φυτά. Δεν ξέρω τι να σου πω. Δεν χρειάζεται. Μα είμαι φίλος σου, νοιάζομαι. Υποφέρω που σε βλέπω έτσι. Μελοδραματισμοί, μια χαρά είμαι. Να σε πάω σε κανέναν γιατρό; Δεν σκοπεύω να χαλάσω την ησυχία μου, δεν έχω τίποτα. Θες να παίξουμε τάβλι; Όχι. Γιατί πρέπει να κάνω οπωσδήποτε κάτι; Δεν θέλεις να ζωγραφίσεις; Θέλω. Αλλά τα ’χω ξανακάνει όλα αυτά. Να πάμε μια εκδρομή; Κοίτα, κουράστηκα, αυτό είναι. Θέλω να κάτσω κάπου ήσυχα και να μην σκέφτομαι, τόσο δύσκολο σου είναι να καταλάβεις; Καταλαβαίνω. Αλλά η δική μου δουλειά είναι να… Ποια δουλειά; Να καθόμαστε σαν τα μάπετ και να μιλάμε; Καλά, αν νομίζεις ότι είμαι μάπετ… Είπαμε για τον ουρανό, για τη θάλασσα, για τον κόσμο, την τέχνη… τι άλλο πρέπει να πούμε πια; Και θα καθόμαστε έτσι μέχρι που να πεθάνουμε; Πρέπει να πεθάνουμε εν κινήσει; Δεν πρέπει να πεθάνουμε. Θα πεθάνουμε αλλά όχι έτσι, ο άνθρωπος πρέπει να… Τίποτα δεν πρέπει ο άνθρωπος, όλα αυτά είναι νόρμες, κάποιος κάπου κάποτε είπε κάτι, το θέμα είναι με μας. Τι με μας; Με μας. Τι γίνεται; Γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε; Εσύ τι νομίζεις ότι κάνουμε; Αυτή τη στιγμή συζητάμε. Αλλά γενικότερα χαζεύουμε. Χαζεύουμε τον ήλιο που κόβει βόλτες στον ουρανό, τις γκόμενες στην παραλία, την τηλεόραση, τι είπε ο ένας κι ο άλλος… χαζεύουμε, αυτό κάνουμε. Ναι, αλλά τώρα δεν κάνεις τίποτα. Πώς δεν κάνω; Χαζεύω επισήμως. Αυτό είναι συμβιβασμός. Γιατί δεν κάθεσαι; Είναι πιο αναπαυτικά. Αρνούμαι να συμβιβαστώ. Κάτσε, θα σε μάθω εγώ. Μα σε θεωρούσα ασυμβίβαστο. Όλα αυτά είναι φούμαρα, κάτσε και θα σου πω. Δεν θέλω να συμβιβαστώ. Ούτε εγώ. Αλλά όταν χαζεύεις καταλαβαίνεις πως δεν γίνεται αλλιώς. Θες να πεις… Ναι. Στο τέλος υπάρχει πάντα κάποιος συμβιβασμός.

Η νούλα κι ο Pirandello

Εντάξει, την πάτησα. Κι αυτό δεν μπορείς να το πεις ούτε λογοτεχνία ούτε τίποτα. Είναι απλώς σκέτη νούλα. Είναι αποτυχία εν αιθρία, χωρίς ένα συννεφάκι στον ουρανό. Με μια κανονική, στρογγυλή, υπέροχη θερμοκρασία. Δέχομαι συγχαρητήρια. Συγχαρητήρια. Αλλά μπορεί να ’ναι απλώς μια κακή μέρα που μπορεί να μην σημαίνει και τίποτα. Μην προσπαθείς να μου χρυσώσεις το χάπι, είναι σκατά και το ξέρεις. Καταλαβαίνω έκανε ο Pirandello, φταίει φαντάζομαι αυτή η ενδοσκόπηση. Ήμουν βέβαιος ότι θα κατέληγε έτσι, ένας άνθρωπος που σκέφτεται δεν μπορεί παρά να καταλήξει στο ότι όλα ήταν ένα φιάσκο… αλλά αν καθίσεις και το σκεφτείς δεν έχει και πολύ σημασία. Αν δεν έχει σημασία αυτό δεν μπορώ να καταλάβω τι άλλο θα έχει. Θέλω να πω ότι δεν υπάρχει μόνο το μαύρο… και τέλος πάντων, δεν είναι ανάγκη τώρα να τσακωνόμαστε για το ποιος κέρδισε το λούτρινο αρκουδάκι στο πάρκο, αν έχεις δίκιο ή όχι, το θέμα είναι να συμβιβαστείς μ’ αυτή τη νούλα που λες, να τα βρεις μαζί της και να δεις, όλα θα πάνε καλά. Α, να το αποδεχθώ κι από πάνω. Εγώ σου λέω τι θα ήταν προτιμότερο. Αν εσένα σ’ ικανοποιεί κάτι άλλο κάνε το άλλο. Τώρα γιατί νιώθω σαν να με ξεφορτώνεσαι; Γιατί αυτό ακριβώς κάνω. Νόμιζα ότι θα το συζητούσα τουλάχιστον με κάποιον. Το συζήτησες, τι άλλο να κάνω; Δεν ξέρω. Να μου πεις ότι δεν είναι έτσι, να με κανακέψεις… έτσι που κάνουν οι φίλοι. Θες να συζητήσουμε και το ζήτημα της φιλίας τώρα; Γιατί όχι; Γιατί δεν είναι κι η καλύτερη μέρα, μια νούλα τη φορά είναι αρκετή… μου είπε. Ύστερα μου γύρισε την πλάτη κι έφυγε.

Το εγερτήριο κι ο Pirandello

Σήμερα είχα εγερτήριο στις 3:45 αλλά ξύπνησα πιο νωρίς… ήταν κάποιοι στην παραλία και ξέρεις, κιθάρες και τέτοια. Πολυθεϊστές; Γλεντζέδες, το καράβι απ’ την Περσία, μ’ αεροπλάνα και βαπόρια… τα γνωστά. Θα ήταν ωραία βραδιά. Γιατί δεν πήγες; Δεν μπορώ να κάθομαι με πετσέτες νυχτιάτικα σε παραλίες. Εκτός αυτού τα βαριέμαι τα άσματα. Και τι έκανες; Έφτιαξα καφέ. Δεν είναι και πολύ πρωτότυπο. Δεν ήθελα να πρωτοτυπήσω, όταν ξυπνάω φτιάχνω καφέ. Και τι ώρα έφυγαν; Λίγο μετά παραλίγο να τρακάρουν. Ωραία χρόνια. Καμιά φορά έρχονται κάποιοι και τη βγάζουν στην παραλία, ανάβουν φωτιές… ξέρεις, μπυρίτσα και τραγούδια. Τίποτα το ιδιαίτερο. Αυτή είναι ζωή. Ζωή μέσα στην υγρασία. Αν το γλένταγες κι συ δεν θα ’λεγες τέτοια. Ήταν εντυπωσιακή ύστερα η ησυχία, ακουγόταν αν δεν κάνω λάθος ένας αποροφητήρας. Ωραίο τέλος, σαν σε ταινία. Μετά πέρασε ψηλά ένα αεροπλάνο. Μετά κάποιο αυτοκίνητο. Κι ύστερα πάλι τίποτα. Ούτε καν η θάλασσα στην παραλία.

Το καλό ή το κακό κι ο Pirandello

Γιατί έτσι; Τι θα έπρεπε να κάνω; Κάνεις σαν να ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Πώς δηλαδή; Δεν ξέρεις πώς κάνει κάποιος όταν έρχεται η συντέλεια του κόσμου; Μένει ξερός; Είναι σαν μόλις να του έκαναν ηλεκτροσόκ. Αυτή την εντύπωση δίνω; Είσαι σαν να έμαθες μόλις ότι η Γη είναι στρογγυλή. Σαν να σου ’πεσε ο ουρανός στο κεφάλι. Θα είναι επειδή ξέχασα να ξυριστώ. Δεν με ξεγελάς εμένα, τι είναι; Δεν ξέρω τι εννοείς, δεν νιώθω κάτι. Τότε ίσως να ’ναι αυτό. Αυτό μου φαίνεται πιθανό. Αλλά γιατί θα έπρεπε να νιώθω κάτι; Γιατί δεν γίνεται να μην νιώθεις τίποτα, δεν είναι φυσιολογικό. Μα τίποτα δεν είναι φυσιολογικό. Ναι. Αλλά πρέπει να αντιδράσεις. Να φωνάξεις… να γίνεις έξω φρενών… να κάνεις κάτι, οτιδήποτε. Για ποιο λόγο; Για να επαναφέρεις μια τάξη, να νιώσεις καλύτερα. Δεν νιώθω άσχημα, απλώς νιώθω κενός. Άρα νιώθεις κάτι. Ναι. Νιώθω σαν άδεια αίθουσα αεροδρομίου… σαν… Σαν; Σαν να μην είμαι εδώ. Σαν να υπάρχω και ταυτόχρονα να μην είμαι εδώ. Χμμμ… Αυτό έχεις να πεις; Χμμμ; Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Θα το σκεφτώ.