Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

Με τα μάτια του Pirandello

Ο τίτλος είναι συνήθως άσχετος... ή μάλλον υποκριτικός. Όπως εμείς, που άλλο είμαστε και άλλο δείχνουμε, άλλο θέλουμε να πιστεύουμε ή να πιστεύουν για ‘μας. Είναι μια σκηνή θεάτρου, αφώτιστη... κι ενώ από πίσω όλο και κάτι συμβαίνει εσύ, βρίσκεις το κάθισμα που σου αναλογεί και κάθεσαι, τι είναι αυτό που περιμένεις να δεις άραγε; Τη ζωή των άλλων; Τι δική σου ζωή μήπως; Και με τίνος τα μάτια;