Η ζούγκλα του pirandello

Ο pirandello απόθεσε τα παπούτσια του στην άμμο. Κοίταξε τον ήλιο που ήταν ακόμη ψηλά. Έριξε μια τελευταία ματιά στον ωκεανό απ’ τον οποίο είχε έρθει. Μετά έβγαλε το μαχαίρι του, ένα μαχαίρι από ‘κείνα που έχουν οι δύτες και το κράτησε σφιχτά στη χούφτα του. Διήνυσε μετά τα λίγα μέτρα που τον χώριζαν απ’ τη συστάδα των δέντρων. Την επόμενη στιγμή χάθηκε μέσα στο δάσος.

... γεμίζοντας μας ερωτήματα.

Είναι ο pirandello εξερευνητής; Κι αν είναι, τι εξερευνεί τέλος πάντων; Τι ψάχνει; Τι θέλει να μάθει; Τι τον ενδιαφέρει; Τι ξέρει; Τι δεν ξέρει; Τι τον απασχολεί; Τι τον απωθεί; Τι τον μαγνητίζει; Τι τον αντιπροσωπεύει; Τι παλεύει ν’ αποφύγει; Τι ονειρεύεται ν’ ανακαλύψει;
Κι αν υποθέσουμε πως βρει όσες απαντήσεις του χρειάζονται, τι θα ‘χει μείνει να εξερευνήσει; Μήπως γι’[ αυτό δεν θέλει να βγει απ’ αυτή τη ζούγκλα; Μήπως γι’ αυτό δεν θέλει να γυρίσει στον πολιτισμό;
Αλλά και πάλι, από που βγάλαμε οποιοδήποτε συμπέρασμα; Πώς ξέρουμε πως δεν βγήκε ήδη από την άλλη μεριά; Πώς μπορούμε να ξέρουμε τι σκέφτεται κάποιος άλλος;