Οι πόρτες του Pirandello

Ο pirandello άνοιξε μια πόρτα και βγήκε, μετά μια άλλη και μπήκε, μετά βγήκε πάλι από μια άλλη, μπήκε από μια άλλη κι αυτό το ‘χει κάνει ίσως εκατομμύρια φορές. Ανοιγόκλεισε ούτε κι αυτός θυμόταν πόσες φορές για να μπαινοβγούνε τα σκυλιά, για να μπαινοβγούνε οι φίλοι του, να μπαινοβγούν οι γνωστοί και οι άγνωστοι.
Τώρα στεκόταν πάλι μπροστά σε μια κλειστή πόρτα και σκεφτόταν αν θα την άνοιγε. Είχε διαβεί ποιος ξέρει πόσες φορές αυτή την ίδια πόρτα. Ήξερε το κάθε τι που κρυβόταν από πίσω.
Έμεινε για λίγο αναποφάσιστος. Μετά έκανε μεταβολή κι έφυγε.
Δεν θ’ άνοιγε ξανά την ίδια πόρτα, έτσι, για να δει αν κάτι θα άλλαζε.