Ο pirandello αποφάσισε πως αυτές τις μέρες είναι στα τελευταία του, θα ξαπλώσω εδώ, είπε, κι αν είναι να πεθάνω θα πεθάνω εδώ.
Ήταν ξαπλωμένος όταν ήρθε ο γιατρός. Είμαι χάλια, είπε, το στομάχι μου.
Ο γιατρός του είπε να βγάλει τη γλώσσα.
Μα δεν θέλω να κοροϊδέψω κανέναν, έκανε ο Pirandello, είμαι απλώς άρρωστος.
Έχετε πυρετό;
Πυρετό όχι.
Πονάτε εδώ;
Όχι.
Εδώ;
Όχι, δεν πονάω, πηγαίνω συνέχεια στην τουαλέτα.
Τι φάγατε;
Είμαι έτσι από προχθές. Θέλετε να σας πω τι έφαγα από προχθές;
Τρώτε κανονικά δηλαδή;
Τι εννοείτε; Αν τρώω όλο το φαγητό μου;
Εννοώ, έχετε όρεξη;
Όρεξη; Πώς να 'χω όρεξη αφού είμαι χάλια;
Μάλιστα, έκανε ο γιατρός.
Μάλιστα; Τι εννοείτε μάλιστα; Πώς είμαι καλά;
Όχι, δεν είπα αυτό.
Δεν είπατε αυτό, τι είπατε δηλαδή; Πως είμαι άρρωστος; Τι έχω;
Ίσως… κάποια ίωση.
Ίωση; Από πού να 'χω ίωση;
Πολλές ιώσεις έχουν τα ίδια συμπτώματα.
Αυτό το γνωρίζω, τι ίωση νομίζετε ότι έχω;
Δεν μπορώ να το ξέρω αυτό, θα πρέπει να κάνετε εξετάσεις.
Δηλαδή δεν ξέρετε τι ακριβώς έχω;
Σας είπα, μια ίωση, το πιθανότερο.
Αποκλείεται, είπε ο Pirandello, δεν έχω ίωση.
Και πώς το ξέρετε, ρώτησε ο γιατρός.
Εσείς πώς ξέρετε ότι έχω;
Εγώ είμαι γιατρός.
Κι εγώ ασθενής. Και ξέρω τι ακριβώς έχω.
Και τι έχετε;
Σας είπα, πονάει το στομάχι μου.
Πονάτε εδώ;
Όχι.
Εδώ;
Σας είπα δεν πονάω πουθενά, πηγαίνω συνέχεια στην τουαλέτα από προχθές.
Ίωση έχετε.
Πριν είπατε ότι δεν ξέρετε, τώρα πώς ξέρετε;
Σας παρακαλώ, δεν θα μου μάθετε τη δουλειά μου, έχετε ίωση.
Ο Pirandello σηκώθηκε και πήγε και πήρε το πορτοφόλι του, πόσα σας χρωστάω; Ρώτησε.
Να σας γράψω μια συνταγή, είπε ο γιατρός.
Δεν χρειάζεται, είμαι καλά.
Μα πώς είστε καλά, πριν είπατε πως είσαστε χάλια.
Κοιτάξτε, δεν θα μου πείτε εσείς αν είμαι καλά, νοιώθω καλά, πάει και τέλειωσε.
Όπως νομίζετε είπε ο γιατρός, τι να σας πω;
Να μου πείτε τι σας οφείλω.
50 ευρώ.
Ο Pirandello πλήρωσε κι ο γιατρός έφυγε. Μετά ο Pirandello ξάπλωσε ξανά στο
κρεβάτι, είμαι χάλια, δήλωσε.
Ανησύχησα και τον ρώτησα: Χειρότερα από πριν;
Ναι είπε ο pirandello. Και δεν χρειαζόταν να πληρώσω 50 ευρώ για να το μάθω αυτό.