Ο μοναχισμός, η Ναυτεμπορική κι ο Pirandello

http://www.impantokratoros.gr/14726ACB.el.aspx
http://www.naftemporiki.gr/
Ο Pirandello άφησε στο τραπέζι το βιβλίο που διάβαζε.

«Μπορεί να μ’ επηρεάζει λες ο καιρός;» ρώτησε, «δεν έχω κέφι για τίποτα».
«Πρέπει ν’ ανανεώσεις τα ενδιαφέροντά σου» του πρότεινα.
«Τα ενδιαφέροντά μου;»
«Ναι, αυτή η κλεισούρα δεν έκανε ποτέ καλό σε κανέναν».
«Μα δεν βλέπεις πώς είναι ο καιρός; Πού να πας με τέτοιο καιρό; Θα ξυλιάσεις».
«Εννοώ την εσωτερική κλεισούρα, μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις».
«Α, αυτό εννοείς έκανε.

Σερβιρίστηκε ξανά καφέ κι ανανέωσε και τον δικό μου στο φλιτζάνι.

«Και πώς γίνεται αυτό, ξέρεις;» ρώτησε.
«Να κάνει ας πούμε ταξίδια, να γνωρίζει καινούργιους ανθρώπους, να πιάσει μια γκόμενα… υπάρχουν τρόποι ν’ ανανεωθεί κάποιος τέλος πάντων».
«Και τι γίνεται αν δεν μ’ ενδιαφέρει τίποτα απ’ αυτά;»
«Τι να σου πω; Κάτσε εδώ και περίμενε».

Μείναμε για λίγο αμίλητοι. Στο τέλος δεν άντεξα και τον ρώτησα: «Δεν πιστεύεις πια στους ανθρώπους ε;»
«Δεν ξέρω αν είναι αυτό» έκανε και σηκώθηκε. «Είναι σαν βιβλίο που ‘χω ξαναδιαβάσει… περισσότερο τους βαριέμαι».
«Τότε γιατί δεν ασχολείσαι με κάτι άλλο, την κηπουρική ας πούμε;»
«Άλλο… άλλο» έκανε.
«Ιστορία; Δεν θα σ’ ενδιέφερε ο σκοταδισμός; Η φιλοσοφία; Η μουσική; Τα άστρα;»

Κοίταζε τη νύχτα απ’ το παράθυρο. Είχα την αίσθηση πως δεν θα μιλούσε ποτέ ξανά.

«Νομίζεις πως είμαι στην κατάλληλη ηλικία να στραφώ στον Θεό;» ρώτησε ξαφνικά.
«Τι εννοείς; Να γίνεις μοναχός μήπως;»

Ξανακάθισε και με κοίταξε.

«Μοναχισμός κατά κάποιο τρόπο πρέπει να σημαίνει πως κάποιος είναι μόνος του, πως κάνει κάτι αποκλειστικά με τον εαυτό του, έτσι δεν είναι;»

Συμβουλεύτηκα τον Μπαμπινιώτη κι έδωσα τον ορισμό: «μοναχισμός (ο) ο τρόπος ζωής των μοναχών και οι ασκητικές αρχές που τον διέπουν (ακτημοσύνη, υπακοή, παρθενία). Ο μοναχισμός εκφράζει ασκητική σχέση του πιστού με τον κόσμο και παρουσιάζει μια μεγάλη ποικιλία οργανώσεως (κοινοβιακός, ιδιόρρυθμος, αναχωρητικός κ.λπ.) ή και μεθόδου ασκήσεως (ερημίτες, στυλίτες, κελλιώτες, λαυριώτες κ.λπ.)».

«Καλά, καλά…» έκανε ο Pirandello, «τίποτα απ’ αυτά δεν ισχύει, βλέπε Εφραίμ. Αλλά κι ο όρος από μόνος του… ή αυτό αυτομάτως ακυρώνει την ύπαρξη του Θεού… ή είναι λάθος ο όρος».
«Αποφάσισες να εντρυφήσεις και στα περί μοναχισμού τώρα;»

Ο Pirandello πήρε τη Ναυτεμπορική και την άφησε στο τραπέζι δίπλα στο όνομα του ρόδου που διάβαζε. «Το ένα σκέλος το έχω « είπε, «τώρα μου μένει το άλλο».