Ο καφές του pirandello

Ως την ώρα που του πήγα το πρωινό του όλα έδειχναν ότι είχαμε ξεπεράσει την κρίση. Ο Pirandello διάβαζε ήσυχος το βιβλίο του κι έδειχνε πολύ ευχαριστημένος. «Ευχαριστώ», είπε κι ύστερα διάβασε: «Κάθισε στο τραπεζάκι πλάι στο παράθυρο του γραφείου του, έβγαλε το καπάκι που έκρυβε το πρόγευμα του, είδε στο πιάτο το ψωμάκι, την ομελέτα και το λουκάνικο, έβαλε καυτό σκέτο καφέ από την ασημένια καφετιέρα και άνοιξε την πρωινή εφημερίδα του». Κατέβασε το βιβλίο και κοίταξε τα αντικείμενα στο τραπεζάκι, μπροστά του. «Θεέ μου», αναρρίγησε. «Εδώ γράφει ότι ζω τη ζωή ενός άλλου, πώς είναι δυνατόν;»