Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Οι «ζήλειες» του Pirandello.

«Πώς να μην παρεξηγιέμαι;», φώναζε ο Pirandello, «πας και ανοίγεις δική σου επιχείρηση κι εγώ δεν ξέρω τίποτα και μου λες να μη παρεξηγιέμαι; Είναι δυνατόν;»
«Δεν καταλαβαίνω προς τι όλα αυτά τα νεύρα», είπα εγώ. «Δεν έχω δικαίωμα να περνάω όπως θέλω τον ελεύθερο χρόνο μου;»
«Να τον περνάς, δεν είπα να μην τον περνάς αλλά όχι σε βάρος της δουλειάς σου εδώ, αυτός ο Χάρρυ, είναι ανταγωνιστής, δεν το καταλαβαίνεις;»
«Ομολογώ πως όχι», είπα εγώ. «Ο Χάρρυ άλλωστε δεν εμφανίστηκε καν, εγώ βγήκα και είπα κάτι γι’ αυτόν».
«Μα αυτό ακριβώς είναι το θέμα, κάνεις δηλαδή τα ίδια που σε έμαθα εγώ».
«Ο Χάρρυ είναι ένα παιχνίδι. Όλοι παίζουν τέτοιου είδους παιχνίδια».
«Άλλο να παίζεις ένα παιχνίδι με προκαθορισμένους χαρακτήρες και άλλο αυτό. Πού ξέρεις τι θα κάνει αυτός ο Χάρρυ αύριο;»
«Το πολύ - πολύ να τα τινάξει όλα στον αέρα, τι άλλο να κάνει;»
«Δε μ’ ενδιαφέρει τι άλλο θα κάνει, ας κάνει ό,τι θέλει», είπε ο Pirandello. «Εκείνο που δε θέλω εγώ είναι να μπει ανάμεσά μας».
«Μην ανησυχείς», είπα, «ο Χάρρυ έχει αλλού το μυαλό του».
«Αυτό ακριβώς είναι που μ’ απασχολεί», έκανε ο Pirandello. «Εμείς πασχίσαμε να σταθούμε όρθιοι τόσα χρόνια, στηριχτήκαμε ο ένας στον άλλον. Και τώρα έρχεται κάποιος απ’ το πουθενά… τι διάολο έχεις να πεις εσύ μ’ ένα σχολιαρόπαιδο;»
«Ο Χάρρυ δεν είναι σχολιαρόπαιδο, το ‘χει τελειώσει το σχολείο».
«Ξέρεις ακριβώς τι θέλω να πω».
«Ωραία», είπα. «Και τι θέλεις να κάνω;»
«Δε θα σου πω εγώ τι να κάνεις, αλλά καλύτερα να τον ξεχάσεις. Έχουμε τόση δουλειά εδώ, δε θα σου περισσεύει χρόνος για παιχνίδια».
«Μπορώ να γράφω για τον Χάρρυ το βράδυ», είπα, «εκτός ωραρίου».
«Μα τι σ’ έπιασε μ’ αυτόν τον νεαρό; Αυτός δεν ξέρει να μιλάει».
«Από πού το διαπίστωσες αυτό;»
«Μα δεν είπε μια λέξη».
«Δε χρειάζεται», είπα. «Οι άλλοι καταλαβαίνουν».
«Ώστε θα συνεχίσεις; Είσαι αμετανόητος;»
«Μη μεγαλοποιείς τα πράγματα, ο Χάρρυ δεν είναι παρά μια ανάρτηση».
«Δηλαδή… θες να πεις… δεν υπάρχει;»
«Υπάρχει. Στο μυαλό μου», είπα εγώ.
«Δηλαδή… αυτό που φοβόμουν», είπε ο Pirandello.
«Τι φοβόσουν;»
«Θα σε μπλέξει. Και μαζί με ‘σένα θα μπλέξει κι εμένα και θα μπουκάρουν καμιά μέρα εδώ μέσα και θα μας τα κάνουν όλα γυαλιά καρφιά- ».
«Τι ανοησίες είναι αυτές; Ποιος νομίζεις ότι ασχολείται μαζί σου; Ή με τον Χάρρυ; Για όλους αυτούς εκεί έξω δεν υπάρχουμε, κανέναν δεν τον ενδιαφέρει τι λέμε».
«Αφού είναι έτσι, τι τον θέλεις τον Χάρρυ; Καλά δεν είμαστε όπως είμαστε;»
«Θέλω να μιλάω και με κάποιον άλλον βρε αδελφέ», έκανα. «Τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβεις αυτό;»
«Εντάξει, εντάξει, καταλαβαίνω», είπε ο Pirandello. «Κάνε ό,τι θέλεις μ’ αυτόν τον Χάρρυ… κι εγώ άλλωστε κουράστηκα».
«Θα το κλείσεις πάλι και θα φύγεις; Το ‘χεις κάνει δέκα φορές μέχρι τώρα».
«Καθόλου», είπε ο Pirandello, «κάθε άλλο, κάθε άλλο».
Ύστερα έφυγε.
Και έφυγα κι εγώ.