Η επιστροφή στις αγορές κι ο Pirandello

Το μεγάλο κοινωνικό απών που δήλωσε ο πολίτης με την αυγή του 21ου αιώνα, ήταν η αναμφισβήτητη νίκη της προπαγάνδας του νεοφιλελευθερισμού. Ύστερα η νεοαριστερά ήρθε κι ολοκλήρωσε την επιχείρηση και τώρα έχουμε αυτές τις αξιολύπητες στρατιές των αναπήρων να κάθονται να τρώνε και να πίνουν τζάμπα και να περιμένουν ποιος θα τους πάρει για να τους κάνει σαπούνι. Αν το προπαγανδίζαμε αρκετά όλο αυτό βέβαια και βοηθούσαν και λίγο οι υπερήλικες θα μπορούσαμε να έχουμε ένα εθνικό προϊόν και να παίζαμε μ’ αυτό στις αγορές. Οι νεώτεροι θα είχαν δουλειά και δεν θα ξενιτεύονταν, οι παλαιότεροι δε θ’ απάλλασσαν το κράτος απ’ τις συντάξεις… άσε το άρωμα. Θέλει όμως καρδιά να θυσιαστείς για τον τόπο σου, δεν θέλει; Είχα μείνει άφωνος. Τι με κοιτάς έτσι είπε ο Pirandello, επώνυμα ελληνικά σαπούνια. Θα βάζαμε και έναν ανάγλυφο Παρθενώνα… θα γίνονταν ανάρπαστα.