Τα χρυσάνθεμα, το Λεοντοπόδιον το αλπικόν, τα μολυβένια κρίνα κι ο Pirandello

Μα αν είναι ποτέ δυνατόν έκανε αγανακτισμένος, στον Θεό σου, είναι τίτλοι αυτοί για έργα; Εννοείς τις ημερομηνίες; Εγώ το έβρισκα χαριτωμένο. Είναι ψυχρό, δεν έχει συναίσθημα, δεν το καταλαβαίνεις; Δεν πουλάμε συναίσθημα του είπα, εδώ πρόκειται για τέχνη. Και τι νομίζεις δηλαδή; Πως αν έλεγα αυτό το πράγμα Χρυσάνθεμα την τελευταία μέρα της άνοιξης θα το αγόραζαν; Δεν σου είπα να το πεις Χρυσάνθεμα αλλά μπορείς να το πεις ας πούμε Μολυβένια κρίνα ή Εντελβάις που το ξέρουν όλοι κι είναι πιο εξωτικό. Δεν μπορώ να βγάζω τα έργα μου ονόματα λουλουδιών. Δεν μπορείς το ένα, δεν μπορείς το άλλο, δεν βγαίνει άκρη έτσι. Πρέπει να πάψεις να είσαι έτσι ανελαστικός. Ανελαστικός επειδή δεν θέλω να βγάλω τα έργα μου καλωσορίσατε στου Προμπονά; Θα με τρελάνεις; Βγάλε τα τότε τοποθεσίες. Αλλά αριστοκρατικές, Εκάλη, Κηφισιά… καλά δεν έχουμε και πολλές, αρχαία ονόματα; Τοπωνύμια θες να πεις. Ναι, Λίνδος, Ερύμανθος… ονόματα ποιητών ή σύγχρονες πόλεις, Βερολίνο, Τομπρούκ… όχι, ούτε αυτό σ’ αρέσει. Ξέρεις τι λέω; Τι; Να τα αφήσουμε με τους παλιούς τίτλους, μια χαρά είναι. Σωστά είπε ο Pirandello, ήθελα να στο πω. Τι ήθελες να μου πεις; Ότι δεν έχουν σημασία οι τίτλοι.