Τα περί εκπλήξεων κι ο Pirandello

Δεν σε εκπλήσσει τίποτα τελικά; Εξωτερικά ερεθίσματα εννοείς; Γιατί, υπάρχουν κι εσωτερικά; Ναι. Αλλά αυτά μπορεί να είναι αντιδράσεις. Να σε πονάει ας πούμε το στομάχι σου; Και αυτό. Όχι εγώ εννοούσα αν σε εκπλήσσουν πράγματα που προέρχονται απ’ έξω, απ’ τους άλλους. Με εκπλήσσει μια όμορφη γκόμενα. Κατά κάποιο τρόπο δηλαδή. Αν έχει ας πούμε κανονικά βυζιά κι έχει κάτι να πει. Αν είναι δηλαδή διαφορετική. Δεν εννοώ αναστάτωση, εννοώ έκπληξη, κάτι που δεν το περιμένεις. Α, αυτό εννοείς. Είμαι ανοιχτός, δεν έχω προκαταλήψεις. Και εκπλήσσεσαι; Όχι. Δηλαδή όχι πια. Δεν θα… δεν θα σε εξέπληττε ακόμα κι αν έβλεπες τον Άι Βασίλη; Αυτόν που έρχεται την Πρωτοχρονιά; Ναι. Όχι. Ξέρω δηλαδή ότι είναι ψεύτικος. Εννοώ βρε παιδί μου έναν κανονικό άγιο, της εκκλησίας. Γιατί, έχω τέτοιες πιθανότητες; Εννοώ αν σου συνέβαινε κάτι παράδοξο, κάτι αδιανόητο. Να με απαγάγουν ας πούμε εξωγήινοι; Οτιδήποτε, να σου συμβεί κάτι αναπάντεχο. Θα με εξέπληττε. Αλλά τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν συχνά. Θα σε εξέπληττε πάντως, αυτό μ’ ενδιαφέρει. Φυσικά, δεν είμαι κι από σίδερο, θα υπέκυπτα.