Το θέσφατο κι ο Pirandello

Μπρρρ… έχει φουσκοθαλασσιά σήμερα. Νοέμβρης είναι. Είναι λες και θα μπει απ’ τη μπαλκονόπορτα. Μην μου πεις τώρα ότι σε φοβίζει κι ο καιρός. Είναι λίγο τρομαχτικός, ειδικά το πρωί που ξυπνάς. Εγώ πάντα απορούσα με αυτούς που ταξιδεύουν με πλοία. Μέχρι 8 μποφόρ πάνε κι έρχονται, ύστερα δένουν. Και δεν είναι κι ωκεανός. Εσύ θα ταξίδευες με 8 μποφόρ; Όχι… αλλά αν ήταν ανάγκη μπορεί. Ναι, στην ανάγκη τα παίζεις όλα για όλα. Αλλά δεν αισθάνομαι άνετα στο νερό. Δεν είσαι δηλαδή θαλασσινός. Είμαι καλά κι από δω. Παρ’ όλα αυτά βλέπεις, κολυμπούν ακόμα. Θαλασσοπνίγονται θες να πεις. Όποιου του μέλει να πνιγεί που λένε. Αλλά μπορεί να είναι διασκεδαστικό. Ή ζήτημα υγείας. Ναι. Αλλά πρέπει να ’σαι και λιγουλάκι τρελός. Καλά, τρελός πρέπει να ’σαι όπως και να ’χει, δεν τη βγάζεις αλλιώς. Τι είναι αυτό τώρα, συνταγή; Θέσφατο.