Το ό,τι να ’ναι κι ο Pirandello

Το παράξενοι δεν είναι σωστό αλλά έχουμε γίνει κάπως, δεν νομίζεις; Δεν ξέρω, τι πάει να πει παράξενοι; Ιδιότροποι μάλλον. Αλλά και άλλα πράγματα. Είναι η αρτηριοσκλήρυνση. Δεν ξέρω τι είναι αλλά δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Δεν βλέπω καμιά διαφορά. Είναι όπως στη διαφήμιση, στενοχωριέμαι αλλά δεν φαίνεται. Όλοι έχουμε παραξενιές, ποιος δεν έχει; Είναι σαν να παγιωνόμαστε σε μια εικόνα που φτιάξαμε, δες τον Τσίπρα, δεν είναι σαν να ’χει καταπιεί κάτι; Ο Τσίπρας ήταν πάντα έτσι κρύος. Ακόμα κι όταν θυμώνει το κάνει σαν να θυμώνει, δεν εκρήγνυται. Εντάξει, δεν είναι ηθοποιός. Η Κωνσταντοπούλου; Δεν είναι σαν να ’χει κάνει λίφτινγκ; Από πού αγοράζει αυτή την ηρεμία; Μια χαρά είναι όλοι αυτοί, οι άλλοι έχουν το πρόβλημα. Μας κατηγορεί κιόλας ότι καθόμαστε στον καναπέ. Οι πολιτικοί όλοι πρέπει να αυτόμαστιγώνονται δημοσίως πριν πάρουν το χρίσμα. Και να το επαναλαμβάνουν κάθε πρώτη του έτους. Είδες τι ωραία βάζει τις λέξεις με τη σειρά; Σου λέει για κινηματικές διαδικασίες, για φράξιες και σου πετάει κι ένα νταβατζήδες ανάμεσα κι ούτε που το καταλαβαίνεις. Ναι, είναι πυροτεχνουργός. Είναι απίθανοι αυτοί οι άνθρωποι, τους ακούς και ψάχνεις να βρεις που είναι το χαράκωμα να πας να χωθείς. Θα πάμε να δούμε το Αλεξαντρόφ; Δεν ξέρω, αν το λέει το κόμμα να πάμε. Τελικά πάμε δεξιά από αριστερά. Ναι. Ό,τι να ’ναι.