Ο Λάιμαν Μάγερ κι ο Pirandello

Γιατί δεν πάμε ποτέ για καφέ έξω όπως όλος ο κόσμος; Εσύ πίνεις δυο καφετιέρες τη μέρα, τι τον θες τον καφέ; Έτσι, για ν’ αλλάξουμε θέα. Άλλοι κάνουν αμάν και πως για τη θέα. Και είναι νομίζω η χιλιοστή φορά που κάνουμε αυτή την κουβέντα, άμα θες να βγεις, βγες. Εσύ δεν θες; Δεν μου κάνει εντύπωση το έξω, πόσες φορές θα στο πω; Εντάξει, δεν χρειάζεται να φωνάζεις, αφού δεν θες, μην θες, ας βγούμε στη βεράντα. Και τι θ’ αλλάξει άμα βγούμε στη βεράντα; Μπορεί και να σ’ αρέσει. Πήγες βόλτα τον σκύλο; Μην αλλάζεις κουβέντα. Αφού θες να βγεις γιατί δεν πας τον σκύλο; Τον πήγα. Και ήταν απ’ έξω μια και με ρώτησε πώς τον λένε; Και της είπες; Της είπα ότι τον λένε Λάιμαν Μάγερ. Και γιατί το είπες αυτό; Γιατί δεν ήθελα να της δώσω λογαριασμό. Μπράβο, καλά έκανες, δεν χρειαζόταν να ξέρει πώς λένε τον σκύλο. Τώρα που ήμουν καλό παιδί θα με πας μια βόλτα; Άντε να σε πάω. Φέρε το λουρί.