Η σκέψη του Pirandello

Ο pirandello κάθισε στην πολυθρόνα του, εκείνη που κάθεται όταν νοιώθει πως κάτι τον γυροφέρνει για να σκεφτεί.
Αφουγκράστηκε την ησυχία της νύχτας.
Τα παγωμένα βήματα εκείνου του άγνωστου στο όνειρο, ο εφιάλτης τον ακολουθούσε και στο ξύπνιο του τώρα.
Έκλεισε τα μάτια και προσπάθησε να θυμηθεί τις εικόνες που τον είχαν ταράξει τόσο πολύ… εκείνες είχαν φύγει όμως.
Θα ξανάρθουν, είπε. Θα έρχονται μέχρι να γίνουν αληθινές.