Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

Το μαχαίρι, το πεπόνι κι ο Pirandello

http://www.youtube.com/watch?v=k7V1KZrXrSM
YouTube - Tzimis Panousis- Dourios Hxos- gamato mix

«Μπαίνουμε στον τελευταίο γύρο» είπε ο Pirandello κι έκλεισε την τηλεόραση με το που ο Χατζηνικολάου προανήγγειλε την δήλωση του πρωθυπουργού.
«Άσε ν’ ακούσουμε τι θα πει» τον παρότρυνα εγώ.
«Τι να πει, ανοησίες θα πει» έκανε ο Pirandello, «κι αυτός κι ο άλλος λένε τις ίδιες ανοησίες, λες και το θέμα μας είναι ποιος απ’ τους δύο θα κάνει κυβέρνηση. Είστε ανίκανοι κύριοι πρέπει να του πει κάποιος, δεν χρειαζόμαστε μπαμπά, τα ξέρουμε κι από μόνοι μας τα χάλια μας… αλλά ποιος να το πει;»
«Γιατί δεν λες εσύ κάτι τότε;» έκανα, περισσότερο για να δω τι θα πει.
«Γιατί απλώς δεν είμαι απατεώνας» είπε ο Pirandello, «δεν τρώω με χρυσά κουτάλια και να λέω πως πρέπει να κάνουμε λιτότητα, δεν βάζω φόρους και δεν είμαι εκκλησία να πουλάω κι ν’ αγοράζω, γιατί δεν ήμουνα ποτέ τέτοιος».
«Και γιατί δεν τα λες κάπου αυτά έστω;»
«Γιατί δεν έχει νόημα, αυτοί έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι, γι’ αυτό”.
Έμεινε για λίγο σκεπτικός.
«Και γιατί στην ουσία δεν έχω να προτείνω τίποτα, να μην τα ρίχνουμε όλα σ’ αυτούς, δεν υπάρχει κάποιος που να ‘χει να πει κάτι, αλλιώς θα τον ξέραμε».
«Και τι θα κάνουμε δηλαδή;» ρώτησα.
«Τίποτα» αναστέναξε. «Θα παραμείνουμε αδρανείς, ως συνήθως. Θα επιχειρηματολογήσουμε στα καφενεία, στα blogs, στις παρέες, θα βρούμε έναν τρόπο να τη βολέψομε, θα πληρώσουμε το ό,τι μας αναλογεί, θα δούμε το έλλειμμα να μεγαλώνει, θα ψηφίσουμε κάποιους που δεν γουστάρουμε, θα δούμε ένα άλλο υπουργικό συμβούλιο, θα δούμε μια ακόμη ανούσια αντιπολίτευση, μερικά ακόμα σκάνδαλα στην τηλεόραση μέχρι τις επόμενες εκλογές και πάλι μία απ’ τα ίδια, είμαστε καταδικασμένοι σ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο των ηλιθίων».
«Μα περιγράφεις ένα αίσχος» είπα, «δεν μπορεί να μην υπάρχει μια λύση».
Ο Pirandello μου έδειξε ένα μαχαίρι που βρισκότανε εκείνη τη στιγμή στο τραπέζι.
«Μπορεί η Ελλάδα να ‘ναι βιτσιόζα κι ανεπανάληπτη όπως λέει κι ο ποιητής» είπε, «αλλά πάντα θα υπάρχει μιά κάποια λύσις. Να κάνουμε κομμάτια αυτό το πεπόνι… μετά βλέπουμε».