Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Η “Επόμενη μέρα” κι ο Pirandello

«Έφερα να μελετήσουμε το ημερολόγιο των Μαγια», είπε ο pirandello. «Είμαστε ένα κλικ πριν την καταστροφή».
Εγώ κοίταζα με προσοχή τους χάρτες, τις δεκάδες πληροφορίες που ‘χε μαζέψει για το θέμα: «έχουν ενδιαφέρον όλα αυτά», είπα, «αλλά δε μπορεί να τα πιστεύεις;»
«Νομίζω πως έχουν βάλει σκοπό να το διαλύσουμε το μαγαζί», έκανε. «Και μπορεί να ήταν άλλος ο λόγος που εξαφανίστηκαν οι Μάγια, αλλά είχαν προβλέψει πως ο κόσμος θα χαθεί το2012 και δυστυχώς κατά ‘κει πάμε. Εννοώ την κρίση και τα ρέστα».
«Εγώ πάλι πιστεύω πως γίνεται ένα ξεκαθάρισμα, πώς δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα και πως όλα θα πάνε μια χαρά αν αποδεχθούμε τη μοίρα μας και δεν κάνουμε υστερίες».
«Βρες μου πληροφορίες, πάρε προσφορές και ενημέρωσέ με», μου είπε. «Πρέπει ν’ αγοράσουμε ένα τρακτέρ».
«Τι θα το κάνουμε το τρακτέρ;», ρώτησα.
«Θα το παρκάρουμε. Σήμερα δεν μπορείς να διεκδικήσεις τίποτα αν δεν έχεις στη διάθεσή σου ένα τρακτέρ, είναι το όπλο του πολίτη».
«Μα αυτοί είναι αγρότες».
«Δεν ξέρω τι είναι, κάνουν ό,τι θέλουν όμως. Ας είμαστε μια φορά έστω με το μέρος των ισχυρών».
«Ωραία. Και πόσα λεφτά διαθέτουμε για το τρακτέρ;»
«Όσα χρειάζονται. Εν ανάγκη θα πουλήσουμε το αυτοκίνητο, τι το κάνουμε που έχουμε αυτοκίνητο;»
«Ωραία», είπα. «Τίποτα άλλο;»
«Τίποτα. Να είναι πράσινο και μεγάλο, να κάνει εντύπωση, δεν είσαι τίποτα σήμερα αν δεν κάνεις με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο εντύπωση».
«Και θα κατεβούμε στα μπλόκα;»
«Δε χρειάζεται, θα έρθουν κάποια στιγμή και εδώ. Θα το παρκάρουμε απ’ έξω και θα περιμένουμε να ‘ρθει η μέρα να ενταχθούμε στην αντίσταση».
«Διακρίνω κάποια ειρωνεία σε όλα αυτά;», ρώτησα.
«Μα τι άλλο να κάνεις φίλε μου», είπε, «όταν τους αγώνες των αγροτών ακούς πως τους σιγοντάρει ο Μαρκογιαννάκης;»