Οι συμβουλές του Pirandello

Διαφωνούμε τελευταία πολύ με τον pirandello. Το πιο πρόσφατο ήταν το ότι ενώ εγώ επιμένω πως είμαι κάτι περισσότερο από αγενής ώρες – ώρες, αυτός με βρίσκει τουναντίον, μάλλον εξαιρετικά ευπροσήγορο.
«Δε φτάνει να βγάζεις αυτές τις αγριοφωνάρες που βγάζεις όταν σε πιάνει η υστερία σου», δήλωσε. «Δε χρειάζεται. Το μόνο που χρειάζεται είναι να λες αυτό ακριβώς που έχεις στο μυαλό σου, δίχως να υπολογίσεις το κόστος. Τον πιάνεις τον άλλο απ’ το μανίκι, τον ταρακουνάς και του λες: άκου εδώ σιχαμένε, αν με ξαναενοχλήσεις θα σου κόψω τ’ αρχίδια και θα σε βάλω να τα φας».
«Κι είσαι σίγουρος πώς θα καταλάβει αυτός ο άλλος;»
«Ε, του τα κόβεις τότε και βλέπουμε», είπε.
Μου φάνηκε τελικά καλή συμβουλή. Σήμερα μάλιστα, παρακολουθώντας σ’ αυτό εδώ το ρημάδι κάποιες πιέσεις ας πούμε που δέχθηκε κάποια φίλη από έναν άγνωστο – έχει ονοματεπώνυμο υποτίθεται – σκέφτηκα να της πω όσα είπαμε . Κι αυτή ας το χειριστεί όπως θέλει.