Ο ημιυπαίθριος κι ο pirandello

Ο Pirandello άπλωσε στο τραπέζι το τοπογραφικό. Είχε σημειώσει με κόκκινο μαρκαδόρο τα επίμαχα σημεία.
«Αυτός εδώ είναι ο ημιυπαίθριος, που σύμφωνα με τα νέα μέτρα θα νομιμοποιηθεί», είπε. Μετά έφερε και ακούμπησε στο τραπέζι τη σακούλα με τα χαρτιά: «κι αυτά εδώ είναι τα χαρτιά που υποτίθεται πως χρειάζονται, δηλαδή κάποια απ’ αυτά».
Τον κοίταζα δίχως να καταλαβαίνω. «Εγώ τι πρέπει να κάνω;», ρώτησα.
«Να πας με τον δικηγόρο στην Εφορία, στην Πολεοδομία, στο ΤΕΒΕ… τέλος πάντων θα σου πει ο δικηγόρος».
«Μα αυτά είναι δικά σου θέματα, πρέπει να ασχοληθείς προσωπικά», είπα ελπίζοντας ν’ απαλλαγώ.
Έβγαλε άλλο ένα χαρτί: «ορίστε, το πληρεξούσιο», είπε. «Όλα αυτά πρέπει να είναι έτοιμα… να μη σου πω χθες», είπε. Μετά πήρε το καπελάκι του κι έφυγε.
Μα τι άνθρωπος είναι αυτός;