Οι καφέδες κι ο pirandello

-Του φοράνε λέει κι ένα δαχτυλίδι στο πόδι για να ξέρουν ανά πάσα στιγμή που βρίσκεται, λες να μας βάλουν κι εμάς τέτοιο;
-Εμάς γιατί; Δεν πρόκειται να φύγουμε.
-Κανονικά όμως θα ‘πρεπε, γιατί τους χρωστάμε και είμαστε ύποπτοι φυγής.
-Να βάλουμε στους πολιτικούς μας τέτοιο γιατί αν είναι να φύγει κάποιος, το πιθανότερο είναι να φύγουν αυτοί.
-Αυτοί είναι υπάλληλοί τους, δεν φεύγουν έτσι.
-Μα κι αυτός υπάλληλός τους ήτανε.
-Ναι αλλά αυτός δεν τους έκατσε, οι δικοί μας τους κάθονται.
-Πού πάμε ρε συ pirandello;
-Εμείς πουθενά. Αυτοί έρχονται.
-Θα πιείς καφέ;
-Ναι. Πικρό.
-Της παρηγοριάς;
-Ο Έλιοτ Μόρλεϋ έφαγε 16 μήνες, το άκουσες;
-Το άκουσα, είχε φάει λέει 30000 λίρες.
-Εμείς πόσα φάγαμε;
-Απ’ όσο ξέρω τίποτα.
-Είμαστε τελικά τόσο μαλάκες;
-Ναι, μάλλον είμαστε.
-Εσύ, καφέ;
-Ναι. Δυο πικρούς.