Αντικοινοβουλευτικός pirandello

«Και τι ακριβώς σκέφτεσαι να κάνεις;», τον ρώτησα. Εκείνος συνέχισε να βάζει πράγματα στη βαλίτσα του, ξυριστικά, σαμπουάν, σαπούνι με φύκια κι ένα σωρό άλλα άχρηστα. Τέλος έβαλε κι ένα ζευγάρι πάνινα. «Θα τα πάρεις κι αυτά;», ρώτησα.
«Γιατί μου κάνεις πάντα όλες αυτές τις ηλίθιες ερωτήσεις;», με ρώτησε. «Είναι προφανές».
«Τέλος πάντων», είπα κι έριξα μαύρη πέτρα, «πού σκοπεύεις να πας;»
«Να σου πω», είπε ο pirandello, «οπουδήποτε και να πήγαινα θα ήταν καλύτερα».
«Μήπως υπεκφεύγεις τώρα, μήπως δεν είναι κατάλληλη εποχή για διακοπές;»
«Μα δεν πάω διακοπές», είπε.
«Κι αυτά τι είναι; Για πούλημα;»
«Λες να βρισκόταν κανένας να τα αγοράσει;» ρώτησε.
«Όχι, δε νομίζω», είπα, «τι να κάνει ένα σαπούνι με φύκια όταν ακούει αυτά που ακούει. Αλλά αν δεν πας διακοπές τι είναι όλες αυτές οι ετοιμασίες; Μεταναστεύεις;»
«Περίπου. Μετακομίζω στο Σύνταγμα».
«Τι θα κάνεις εκεί; Εσύ δεν τα καταφέρνεις να ψήσεις καφέ, τι θα κάνεις στο Σύνταγμα;»
«Θέλω να ζήσω στον παλμό των γεγονότων», είπε, «να ενταχτώ».
«Να ενταχτείς πού; Στους αγανακτισμένους;»
«Σ’ αυτούς που θα σταθούν απέναντι στα πράγματα. Αλλάζει η ιστορία, αν δεν κατάλαβες»
Πήρε τη βαλίτσα και πήγε στην πόρτα. «Και θέλω να είμαι εκεί όταν γίνει», είπε. Άνοιξε μετά την πόρτα και έφυγε. Εγώ άνοιξα την τηλεόραση να δω τι γίνεται με το μεσοπρόθεσμο. Αλλά η ΔΕΗ έκοψε εκείνη την ώρα το ρεύμα.