Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Ένα ευχητήριο post του pirandello για τη νέα χρονιά

«Ωστόσο, αν το καλοσκεφτείς», μονολογούσε ο Pirandello, «παρ’ όλη αυτή τη γρουσουζιά και την κρίση, δεν τα πήγαμε καθόλου άσχημα».
«Για ποιο πράγμα μιλάς;» τον ρώτησα.
«Για το blog λέω», είπε. «Δεν είχαμε ούτε αποτυχία ούτε επιτυχία βέβαια αλλά αυτό είναι θαρρώ δεδομένο, δε μπορείς να βλέπεις τις διαδικτυακές σχέσεις σαν κάτι κανονικό, πρέπει να εξετάζεις το θέμα με διαφορετικά κριτήρια».
«Σ’ απασχόλησε πολύ αυτή η δουλειά ε;», ρώτησα.
«Όχι όσο θα έπρεπε, δεν έδωσα αυτό που μπορούσα να δώσω, ψήγματα μόνο».
«Τι ψήγματα, έγραψες σελίδες επί σελίδων», είπα.
«Ναι, είναι αλήθεια».
«Και τώρα; Τους αποχαιρετάς πάλι; Κουράστηκα να σ’ ακούω να φεύγεις και να μη φεύγεις».
«Κοίτα», μου είπε εμπιστευτικά, «δε φεύγω. Αλλά είναι τραγικό αυτό το θέμα με την επικοινωνία στο internet, δεν ξέρω τι νομίζει ο κάθε μαλάκας για τον εαυτό του, ποιος νομίζει πως είναι αλλά έχω γράψει κι εγώ δεν ξέρω πόσα e-mail. Ε, στο 80% δεν απάντησαν. Εννοώ τα επαγγελματικά φυσικά, όταν πρόκειται για μαλακίες απαντούν αμέσως».
Κούνησα το κεφάλι μου, «έτσι γίνεται, ξέρω», είπα, «έχω πικρή εμπειρία».
«Μόνο αυτό έχεις να πεις;»
«Τι άλλο να πω», είπα, «γάμησέ τους».
«Σωστά», είπε ο pirandello, «με τη νέα χρονιά θα τους πάρει ο διάολος τη μάνα και τον πατέρα».
«Και τι έγραφες τώρα» ρώτησα.
«Α, τίποτα, ένα ευχητήριο post για το 12, για καλή χρονιά».