Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Ο pirandello και το δήθεν

«Αναρωτιέμαι» του είπα, «γιατί ένας ολόκληρος Pirandello δεν έχει δική του σελίδα στο facebook, όλος ο κόσμος έχει».
«Το είπες και μόνος σου, γιατί όλοι έχουν» είπε εκείνος, «κι η κουτσή Μαρία που λέει ο λόγος. Και γιατί προτιμώ τις εγγραφές παρά τις μεταγραφές, εκεί όλοι αναδημοσιεύουν αλλήλους. Και να σου πω και κάτι άλλο, αν θέλω εφημερίδα πάω και παίρνω, τι νόημα έχει να μου αναδημοσιεύεις τι γράφει το ΒΗΜΑ, τι είμαι , ηλίθιος; Δεν ξέρω να δω;»
«Συμφωνώ» είπα, «αυτός όμως δεν είναι λόγος να μένεις έξω απ’ τα πράγματα».
«Κοίτα» μου είπε ο Pirandello, «το facebook είναι κι αυτό δήθεν, δήθεν έχεις φίλους, δήθεν σ’ ενδιαφέρει τι λένε, δήθεν κάνεις like, δεν υπάρχει τίποτα που δεν είναι εκεί δήθεν».
Μου έκανε εντύπωση που ήταν έτσι ενημερωμένος, «σωστά τα λες» του είπα, «παρ’ όλα αυτά κάτι δε θα ‘ναι δήθεν, κάτι θα μένει».
«Μπούρδες» είπε ο Pirandello. «Το μόνο που δεν είναι δήθεν είναι η εγωπάθεια, κοίτα να δεις τι έξυπνος που είμαι, πόσο κοινωνικός και σωστός, πόσο αγαπάω όλον τον κόσμο, θες να γίνω κι εγώ ένας τέτοιος; Να γλύφω δεξιά - αριστερά για να γίνω κι εγώ αρεστός;»
«Όχι βέβαια» είπα εγώ, «δεν είναι απαραίτητο, πήξαμε στους κόλακες» και τον άφησα στην ησυχία του.