Τα «δυο λόγια» του Pirandello.

«Πώς και σήμερα έτσι ευδιάθετος;», ρώτησα. Ο Pirandello αρκέστηκε σ’ ένα χαμόγελο. «Κάνει τρομερή ζέστη», είπα για να τον κάνω να πει κάτι. «Κάνει», είπε. Αλλά μόνο αυτό. «Έγινε κάτι ευχάριστο;», επέμεινα. «Βρέθηκε κάποιος που μου έγραψε για το blog», είπε. «Για την ακρίβεια μου έγραψε δυο καλά λόγια». «Μάλιστα», έκανα, «αυτό είναι όλο;» «Ναι, το θεωρείς λίγο;» «Δεν είπα αυτό. Αλλά όχι ότι είναι τίποτα το ιδιαίτερο». «Δεν είναι «, είπε ο Pirandello. «Αλλά είναι κάτι. Και σίγουρα περισσότερο απ’ το τίποτα». «Και σου έφτιαξε το κέφι και είπες να ξαναγράψεις, τι γράφεις;» «Τίποτα», είπε, «ευχαριστίες. Τα καλά λόγια πρέπει να αμείβονται, με δυο λόγια τουλάχιστον».