Οι «γενικότητες» του pirandello.

Τι κάνεις;», ρώτησε ο pirandello που με είδε να κάθομαι και να ρεμβάζω. «Αυτό που βλέπεις», είπα, «κάθομαι». «Γιατί δεν κάνεις κάποια δουλειά; Ξέρεις πως με βουρλίζει όταν βλέπω κάποιον να κάθεται». «Δεν έχω όρεξη. Και έχω και δικά μου προβλήματα». «Οικονομικά;» «Οικονομικά, ψυχολογικά… απ’ όλα τα καλά». «»Όλοι είμαστε στην ίδια κατάσταση, δεν πρωτοτυπείς». «Δεν το κάνω για να πρωτοτυπήσω. Απλώς είμαι σ’ αδιέξοδο». «Έμαθες για το μπουμ στην Κορέα;» «Έμαθα». «Ο κόσμος είναι γεμάτος τρελούς τελικά» «Εσύ τι κάνεις;’ Εγώ; Τίποτα. Δηλαδή όλο και κάτι κάνω». «Και μπορείς να κάνεις μια πρόβλεψη;» «Προβλέψεις μπορούν να κάνουν μόνο όσοι έχουν προσβάσεις στις πληροφορίες, εγώ δεν είμαι μέσα στα πράγματα». «Θα πεινάσουμε λες;» «Δε θέλω να κάνω την Κασσάνδρα αλλά θα ‘χουμε πολύ χειρότερα… η προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι οι φυλακές υψίστης ασφαλείας». «Άκουσες για το κόμμα του Αλαβάνου;» «Ναι, παιδική χαρά». «Και τι λες για την τρόικα;» «Αν έχεις λεφτά στην τράπεζα να τα σηκώσεις». «Πού να τα βρω για να τα σηκώσω;» «Λέω… αν έχεις κανέναν φίλο να του το πεις, όποιος μπορεί να σωθεί, να σωθεί». «Κι ο Κασιδιάρης;» «Όλα αυτά γίνονται για να ξεφεύγουμε απ’ την ουσία και να μη βγάζουμε άκρη». «Λέω να τα γράψω όλα αυτά. Τι τίτλο να βάλω;» «Γενικότητες», είπε ο pirandello. Ύστερα σηκώθηκε και βγήκε στον κήπο.