Το «Σαββατοκύριακο» του pirandello.

«Τι έγινε;», ρώτησα, «γιατί είσαι έτσι χαρούμενος;» «Είδα ένα όνειρο», είπε ο pirandello. «Για το πώς λύνει κάποιος όλα του τα προβλήματα». «Πώς τα λύνει;» «Ήταν κάποιος που είχε λέει ένα αποτεφρωτή, όπως έχουμε εμείς αυτόν τον μικροκυμάτων». «Και τι έκανε;» «Τον λέγανε Τζον Τζον». «»Ωραία. Αλλά τι έκανε;» «Είχε σηκωθεί πρωί - πρωί και είχε πάει στην τουαλέτα. Σε μια ειδική τουαλέτα, σαν χημική». «Έτσι έλυσε τα προβλήματά του;» «Όχι. Ο Τζον Τζον σφράγισε τον φάκελο με τα περιττώματά του και τον έριξε στην αποτέφρωση. Και ο φάκελος έκανε μπραφ και δεν υπήρχε πια. «Μεγάλη εφεύρεση η αποτέφρωση», σκέφτηκε ο Τζον Τζον. Μετά τράβηξε τον ειδικό φάκελο απ’ τον κάδο που ‘χε κάτω απ’ το γραφείο του. Ο φάκελος σφραγίστηκε αυτόματα και ο Τζον Τζον έριξε τα σκουπίδια της προηγούμενης μέρα στην αποτέφρωση. Κι αυτός εξαφανίστηκε. «Άμα δε γουστάρεις κάποιον», σκέφτηκε ο Τζον Τζον, «τον κάνεις κομματάκια, τον φακελώνεις και τον πετάς εκεί μέσα. Και ούτε γάτα ούτε ζημιά». Τακτοποίησε μετά τι άλλο θα αποτέφρωνε εκείνη τη μέρα. Παλιές φωτογραφίες, χαρτιά, χαρτιά κι ύστερα άλλα χαρτιά. «Είναι απίστευτο πόσα άχρηστα πράγματα έχει ο άνθρωπος», είπε. Και συνέχισε να τα καίει. «Το κακό μ’ αυτό το μοντέλο είναι ότι καίει μόνο κάποια είδη, δεν τα καίει όλα», σκέφτηκε. «Τα αλουμίνια για παράδειγμα, γιατί να μην καίει και τα αλουμίνια;» Ο αποτεφρωτήρας είχε ένα αυτοκόλλητο που διέγραφε με Χ μια σειρά από πράγματα. Αποτέφρωνε ό,τι δεν ήταν στη λίστα. «Πρέπει να πάρω έναν με λέιζερ», σκέφτηκε ο Τζον Τζον. «Ή ένα ακτινοπίστολο έστω». Κοίταξε τη βιβλιοθήκη. Θα του έπαιρνε βδομάδες να τα κάψει όλα αυτά. Ενώ μ’ ένα λέιζερ… «Θα μπορούσα να το κάνω όπως παλιά βέβαια», σκέφτηκε. «Να τους ρίξω βενζίνη… αλλά θα γεμίσει το σπίτι κάπνα. Και μετά θα θέλει βάψιμο. Εκτός κι αν τα κάψω έξω απ’ το σπίτι». Πήρε ένα βιβλίο στην τύχη. Δε θυμόταν αν το ‘χε διαβάσει. «Τι νόημα έχουν όλα αυτά;», αναρωτήθηκε. «Ο άνθρωπος μετατρέπει την πραγματική ζωή σε χαρτιά, σε φωτογραφίες και σε βιβλία. Πόσες ζωές είναι χαμένες μέσα σ’ αυτά τα βιβλία…» Και το έριξε κι αυτό στον αποτεφρωτή. «Τώρα καταλαβαίνω», είπε ο Τζον Τζον. «Αυτό το πράγμα είναι απελευθέρωση. Σ’ απελευθερώνει απ’ όλα αυτά τα άχρηστα». Και συνέχισε έτσι, να καίει ένα – ένα, όλα του τα βιβλία». «Και απελευθερώθηκε;» «Όχι», είπε ο pirandello. «Αλλά όταν κάποτε τέλειωσε σκέφτηκε ότι ήταν ένα ωραίο Σαββατοκύριακο».