Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Η ιστορική Πρώτη συνέλευση κι ο pirandello.

Κόντευε μεσημέρι όταν καταφέραμε να ‘χουμε απαρτία. Και κάποτε καθίσαμε όλοι γύρω απ’ το μεγάλο τραπέζι της Καιτούλας, αυτό που 'χει έρθει απ’ την Αλεξάνδρεια. Απ’ τη μια οι αρχιτέκτονες κι απ’ την άλλοι οι καλλιτέχνες. Εγώ στη μια κεφαλή του τραπεζιού κι ο Pirandello απ’ την άλλη, απλώσαμε τα σχέδια ανάμεσα στους καφέδες και πιάσαμε τις ιδέες. «Όλοι ξέρουμε γιατί βρισκόμαστε εδώ» είπε ο Pirandello με παλαιοκομματικό ύφος, διακόπτοντας εκείνο το κλίμα αμφιθεάτρου που ‘χε δημιουργηθεί, «οπότε λέω να προσπεράσουμε τα προκαταρκτικά και να μπούμε κατευθείαν στο θέμα». Οι άλλοι όλοι ξαφνιάστηκαν. «Αν δεν έχετε αντίρρηση λέω ν’ αναλάβω εγώ τη διεξαγωγή της συζήτησης για να μην πελαγοδρομούμε». Και δίχως να περιμένει απάντηση συνέχισε: «εσείς έχετε κάποιες προτάσεις» είπε απευθυνόμενος στους αρχιτέκτονες. «Κι εσείς έχετε τις ιδέες» είπε στους άλλους. Κάτι πήγε να πει κάποιος. «Προτείνω λοιπόν να απευθύνεστε όλοι σε ‘μένα κι εγώ να διευθετώ το ζήτημα. Έτσι θα προχωράμε πιο γρήγορα». «Μοντέρνα Σταχτοπούτα» ψιθύρισε ο Θ. «Προτείνω επίσης να λαμβάνει ο καθένας τον λόγο με τη σειρά» είπε ο pirandello. «Έτσι δε θα καταλήξουμε χάβρα». «Νομίζω πως πρέπει ν’ αναλάβεις εσύ τη συζήτηση» μου έκανε χαμηλόφωνα η Φ. «Δε μαζευτήκαμε εδώ για να βγάλουμε Πάπα». «Λοιπόν» είπα, «ας εκθέσει κάποιος τα πράγματα, τι θέλουμε να κάνουμε… ο Δ.». Ο Δ. σηκώθηκε και ξερόβηξε. Ύστερα έστρεψε και υποκλίθηκε στον Pirandello, «με την άδειά σας δάσκαλε» του είπε και ο Pirandello ευχαριστημένος του έκανε εκείνον τον μορφασμό που χρησιμοποιεί για χαμόγελο. Ύστερα του έκανε νεύμα να συνεχίσει. Η Φ. είπε: «Δεν καταλαβαίνω τι γίνεται». Ο Θ. ήπιε μια γουλιά καφέ. Ύστερα έσκυψε μπροστά και της μουρμούρισε: «Αφού δε μπορείς να το αποφύγεις, απόλαυσέ το». Η Θ. - οι αρχιτέκτονες είναι Θ. και Θ. - πήρε τον λόγο: «ας μπούμε στην ουσία. Ποια είναι η ουσία για τον καθένα;» «Έχεις τα τσιγάρα μου;» τη ρώτησε ο Θ. Εκείνη ψαχούλεψε στην τσάντα της να βρει τα τσιγάρα του. «Πρέπει να τεθούν όλες οι απόψεις» είπε ενώ του τα έδινε. «Εμείς είμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε αυτή την ιδέα. Θα κάνουμε βέβαια ό,τι νομίζουμε αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τι ακριβώς θέλετε να κάνετε κι εσείς». Ο Θ. τη διέκοψε για να πει: «η δική μας πρόταση εξαρτάται απ’ την αλλαγή χρήσης που θ’ αποφασίσετε. Αλλά υπάρχουν κάποιες βασικές δομές που δε μπορούν ν’ αγνοηθούν, οι διαστάσεις της σκάλας για παράδειγμα, τα ανοίγματα, η ιδέα πρέπει να προσαρμοστεί στις ανάγκες και το ανάποδο». «Συγγνώμη παιδιά» είπε η Φ. «τι ακριβώς λέμε;» "Ποιος παρακαλώ θα ήθελε να κρατήσει τα πρακτικά;" ρώτησε ο Pirandello. "Εγώ δάσκαλε" είπε ο Δ. και πήρε μπροστά του ένα χαρτί. Μετά ψάχτηκε και όταν διαπίστωσε πως δεν είχε πάνω του κάτι που να γράφει ζήτησε ένα μολύβι. "Ορίστε αγαπητέ μου" έκανε ο Pirandello και του έδωσε τη χρυσή πένα του. "Μπορεί να μου πει κάποιος τι κάνουμε τώρα;" ρώτησε αγανακτισμένη η Φ. «Συζητάμε» είπε ο Δ. "Αυτοσχεδιάζουμε" τον διόρθωσε ο Θ. «Ναι αλλά δε μαζευτήκαμε εδώ για να ξαναπιάσουμε τη συζήτηση απ’ την αρχή, έχουμε καταλήξει στο τι θέλουμε και πρέπει να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε με τα λεφτά που έχουμε». «Αυτό ακριβώς» είπε η Β. που δεν είχε μιλήσει καθόλου. «Πρέπει να ξέρουμε σε τι ύψος θα κινηθούμε». «Θα κάνουμε το καλύτερο με το χαμηλότερο κόστος» είπε ο Θ. «Εκτός αν εσείς θέλετε να βάλετε καλύτερα υλικά… που κοστίζουν βέβαια». «Όχι, δε θέλουμε» είπε η Φ. «Θέλουμε κάτι καλό που ν’ αντέχει. Μίλα κι εσύ» είπε ύστερα σε ‘μένα. «Εγώ δεν έχω να πω τίποτα» είπα. «Τον χώρο θα τον οριοθετήσουν οι ανάγκες. Και να δούμε που ανεβαίνουμε αν θελήσουμε να εκμεταλλευτούμε και τα ανεκμετάλλευτα αυτά τέσσερα δέκατα». «Εγώ λέω να δούμε πρώτα τι θα κάνουμε με το υπάρχον, να μην ανεβάζουμε το κόστος» είπε η Β. «Και εγώ συμφωνώ» είπε η Θ. «Απλώς πρέπει να το λάβουμε υπόψη μας, αν θέλετε δηλαδή να χρησιμοποιήσετε μετά και τα υπόλοιπα δέκατα πρέπει να το ξέρουμε». «Θέλετε άλλο καφέ;» ρώτησε η Β. «Κουλουράκια;» «Ναι, εγώ θα πάρω ένα κουλουράκι» είπε ο Pirandello, "είναι σπιτικά;" "Όχι, εδώ, απ' τον φούρνο" είπε η Β. Και κάπως έτσι εξελίχτηκε εκείνη η ιστορική Πρώτη συνέλευση.