Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Τα τεστ, η αναγκαιότητες κι ο Pirandello

Τελικά να υποθέσω ότι αυτή όλη η έξαρση ήταν μια κρίση; Όχι, δεν θα το έλεγα αυτό. Θα έλεγα ότι ήταν ένα τεστ. Αρκετά τοξικό αλλά τεστ. Που απέδειξε τι; Ότι οι επιθυμίες απέχουν παρασάγγας απ’ την αναγκαιότητα. Και ήταν ανάγκη να πούμε τόσα πράγματα για να καταλήξουμε ότι δεν μας χρειάζονται; Δεν το ξέραμε; Φυσικά και το ξέραμε. Αλλά είναι άλλο να επιβεβαιώνεις κάτι και άλλο απλώς να το σκέφτεσαι. Εμένα δεν μου χρειαζόταν, νιώθω το ίδιο άχρηστος όπως και πριν. Είναι κι αυτή μια παρεξήγηση, δεν είσαι άχρηστος, απλώς παράγεις κάτι που δεν είναι αναγκαίο… δεν είναι ψωμί, δεν είναι γάλα ή μπύρα… δεν είναι επιδιορθωμένα ρούχα. Δεν αλλάζει η κατάσταση, μην προσπαθείς να μου το πεις με όμορφα λόγια, ξέρω πολύ καλά τι μου γίνεται. Δεν προσπαθώ να στο ωραιοποιήσω, προσπαθώ να σου αποδείξω την αναγκαιότητα του τεστ. Προτιμούσα τα σύννεφα. Το ξέρω, όλοι τα σύννεφα προτιμάνε. Κι εσύ; Εγώ προτιμώ τα τεστ. Ίσως εκεί να βρίσκεται κι η διαφορά. Ποια διαφορά; Αναμεταξύ μας. Δεν σε καταλαβαίνω. Εσύ παράγεις από αναγκαιότητα ενώ εγώ κάνω στατιστικές. Πώς γίνεται αυτό; Δεν είσαι αμέτοχος. Δεν είμαι αμέτοχος αλλά εμένα δεν μ’ απασχολεί η παραγωγή, μ’ ενδιαφέρει μόνο το αποτέλεσμα. Είσαι τεχνοκράτης, γι’ αυτό. Τεχνοκράτης; Εγώ; Φυσικά. Και που το στηρίζεις αυτό; Μα στα τεστ. Έστω. Και είναι κακό; Όχι, δεν είπα αυτό. Τι είπες τότε; Ότι είσαι τεχνοκράτης. Μακάρι να ήμουν κι εγώ.