Η πρωτοχρονιά κι ο Pirandello

Ας το δούμε ψύχραιμα είπε ο Pirandello. Και πρώτα απ’ όλα ας πούμε ότι είμαστε τυχεροί που ε και είδαμε κι αυτή την πρωτοχρονιά γιατί από μόνο του δεν είναι λίγο αυτό, έτσι δεν είναι ; Ναι, βέβαια συμφώνησα γιατί δεν ήθελα να φανώ γρουσούζης μέρα που ’ναι. Ωστόσο καθόμασταν κι οι δύο σκυθρωποί και κοιτάζαμε τη λιακάδα απ’ το παράθυρο. Θα κόψουμε τη βασιλόπιτα; Να την κόψουμε είπα. Αλλά λίγο αργότερα. Θες λίγο καφέ ακόμα; Όχι, έχω. Σήμερα θα παίζουν όλο δηλώσεις είπε ο Pirandello, θα περάσουν άπαντες να μας πουν χρόνια πολλά, θα πηγαίνουν παιδικές χορωδίες από δω κι από κει και θα λένε τα κάλαντα, ωραία θα είναι. Θες ν’ ανοίξουμε τηλεόραση πρωί - πρωί; Όχι, δεν το είπα γι’ αυτό. Θες ραδιόφωνο; Όχι. Θες να πάμε τα σκυλιά βόλτα; Γιατί πρέπει να κάνουμε υποχρεωτικά κάτι; Όχι απαραίτητα αλλά επειδή κάθε πρωτοχρονιά όλο σκαρφίζεσαι κάτι είπα να σε διευκολύνω. Για τους άλλους το κάνω, δεν έχω κάποια πρεμούρα, νόμιζα ότι το καταλάβαινες. Ναι, το καταλαβαίνω είπα. Τι πρεμούρα να ’χεις άλλωστε; Θες να πεις ότι είμαι τακτοποιημένος, αυτό εννοείς; Τακτοποιημένος; Όχι, δεν θα χρησιμοποιούσα τέτοια έκφραση. Είναι ωστόσο και λίγο ανεξήγητο, το να κάνεις πράγματα για άλλους δίχως όφελος. Με λες υστερόβουλο; Τίποτα δεν σε λέω, γιατί αρπάζεσαι; Δεν αρπάζομαι, συζητάμε. Είσαι λίγο οξύθυμος. Εσύ είσαι προκατειλημμένος. Κάνεις λάθος. Απλώς βλέπω τα πράγματα όπως είναι. Εντάξει είπε ο Pirandello, ας μην το τραβάμε μέρα που ’ναι. Ναι είπα. Και συνεχίσαμε να κοιτάμε σκυθρωποί την πρώτη μέρα του χρόνου απ’ το παράθυρο.