Η documenta κι ο Pirandello

Είναι ανακουφιστικό να μιλάς με κάποιον που καταλαβαίνει απ’ τη δουλειά αλλά τι λέγατε τόσες ώρες; Μπούρδες. Για την documenta και τέτοια. Περί ανέμων και υδάτων. Καλό δεν είναι αυτό; Δεν ξελαφρώνεις; Ναι, βέβαια. Δηλαδή όλα καλά. Ναι, καλά… τι καλά δηλαδή… τέλος πάντων. Με τίποτα δεν είσαι ευχαριστημένος. Ναι μωρέ καλά ήταν. Αλλά ταυτόχρονα είναι σαν να σκαλίζεις σκατά. Μια χαρά θεσμός δεν είναι; Όλα αυτά είναι πολύ θεωρητικά… η σημασία της τέχνης, τα νέα ρεύματα… για ποιον γίνονται δεν ξέρω, ποιον αφορούν. Μια μερίδα που ασχολείται μ’ αυτά, τι ποιον αφορούν; Για ποιον γίνεται η τέχνη; Αυτό ακριβώς, εγώ που ξέρω υποτίθεται το λέω σε σένα που ξέρεις και το ανακυκλώνουμε. Τελικά όμως δεν πάει πουθενά, δεν γίνεται δημόσιο αγαθό, είναι κάτι από μας για μας. Μα τόσος κόσμος την είδε. Ναι αλλά η τέχνη πρέπει να διαμορφώνει από κάτω, να σκέφτεσαι αλλιώς… κάπως να επιδρά. Δεν γίνεται να γίνουν όλοι καλλιτέχνες. Αυτό ακριβώς. Όλα αυτά είναι λίγο - πολύ διακοσμητικά, πολύ δήθεν. Τα βλέπουν, λένε ότι πήγανε και πάπαλα. Τι άλλο έπρεπε να γίνει δηλαδή; Δεν ξέρω, πολλά. Δεν είναι η τέχνη το παν. Το ξέρω. Αφού το ξέρεις γιατί δυσανασχετείς; Να, αυτά λέγαμε, αναλύσεις επί αναλύσεων και μετά γεια σας, αυτό είναι η τέχνη; Δεν ξέρω, μπορεί να ’ναι κι αυτό. Και άλλα πολλά. Ή τίποτα. Μπορεί να είναι κάτι σαν την άνοιξη ή να μην έχει καν νόημα… δεν ξέρω, πραγματικά.