Η λύση του Pirandello

Τι απελπισία είναι αυτή; Δεν είναι απελπισία, έχω μπαϊλντήσει με τους ανθρώπους. Σου έχω πει να τους αγνοείς. Τους αγνοώ αλλά μου μπαίνουν στη μύτη. Γιατί δεν τους κόβεις; Γιατί είναι Λερναία Ύδρα, κόβεις έναν και βγαίνουν δέκα. Κάτι θα γράφεις που τους πειράζει. Όλα τους πειράζουν, τα λες έτσι τους πειράζουν, τα λες αλλιώς πάλι τους πειράζουν. Αυτά έχει ο δημόσιος λόγος. Μου τη σπάει να μην μπορώ να λέω τη γνώμη μου. Λέγε την με άλλο τρόπο, λέγε ότι τα λέω εγώ. Αυτό κάνω αλλά εσύ δεν έχεις facebook και τα λένε σε μένα. Λέγε τότε περί ανέμων και υδάτων, μην τους προκαλείς. Περί ανέμων και υδάτων λέω. Αλλά αυτοί έχουν τη μύγα και μυγιάζονται. Καταλαβαίνεις ότι αυτά τα πράγματα είναι παιδαριώδη, έτσι δεν είναι; Το καταλαβαίνω μωρέ αλλά κι εγώ άνθρωπος είμαι, γράφω μια μαλακία να περάσει η ώρα και όλοι θέλουν να με βάλουν στη θέση μου. Έτσι είναι ο κόσμος, δεν θέλει να περνάει ο άλλος καλά. Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Να γράφεις αδιάφορα πράγματα. ή να τους τσακίσεις στα ποιήματα. Λες; Λέω.