Ο υπαρκτός σοσιαλισμός κι ο Pirandello

Κουράστηκα να φαντάζομαι διαρκώς πράγματα, δεν πάει πουθενά. Γιατί λες κουράστηκα και δεν λες βαρέθηκα; Έστω, βαρέθηκα. Έτσι είναι η ζωή, έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Μπαΐλντησα με τα φούμαρα, θέλω κάτι χειροπιαστό. Και γω πιθύμησα ένα ζαχαρωτό. Αλλά δεν μου το επιτρέπει ο γιατρός. Τι σχέση έχει το ζαχαρωτό μ’ αυτά που σου λέω εγώ; Ήθελα να σου δείξω πως συμπάσχω. Χαβιάρι για τις γάτες. Πάει; Δεν πάει. Τι έπαθες πάλι; Σκέφτομαι. Και; Αυτό που σου ’πα. Αν το εκτιμούν γιατί όχι; Μόνο που δεν πρόκειται για γάτες, οι γάτες θα το εκτιμούσαν. Φταις κι εσύ όμως. Φταίω γιατί είχα τα μυαλά μου πάνω απ’ το κεφάλι. Αλλά πάει το χαβιάρι για τις γάτες; Δεν πάει. Δώσε το και συ αλλού αυτό το παλιοχαβιάρι, λύσσαξες μ’ αυτές τις γάτες. Δεν φταίνε οι γάτες. Και ποιος φταίει; Ο υπαρκτός σοσιαλισμός; Εσύ να μου πεις.